ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 24/2, ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Την ώρα που οι μάσκες της Κυβέρνησης πέφτουν…
εμείς απαντάμε

«ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ»

Προεκλογικά η σημερινή κυβέρνηση όσο και ο ίδιος ο πρωθυπουργός έκαναν λόγο για εργασιακή ζούγκλα και έλεγαν πως θα την καταργήσουν. Όμως μόνο 100 μέρες ήταν αρκετές για να γίνει στροφή 180ο και αντί για κατάργηση, η εργασιακή ζούγκλα επεκτείνεται, γίνεται πιο άγρια και μονιμοποιείται.
Αυτά που έχουν μείνει να βαραίνουν ακόμα περισσότερο στις πλάτες των εργαζομένων, των φοιτητών, των συνταξιούχων, των ανέργων είναι περισσότερη φτώχεια, περισσότερη ανεργία, άγρια λιτότητα, νέοι φόροι. Τα μεγάλα βάρη για άλλη μια φορά στους ασθενέστερους.

Ξαφνικά και εκ των υστέρων το ΠΑΣΟΚ ανακάλυψε πως η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε βαθιά κρίση, πως λεφτά δεν υπάρχουν, το δημοσιονομικό έλλειμμα είναι πολύ μεγαλύτερο, τα ταμεία είναι άδεια και πως η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο. Τα οικονομικά μεγέθη ήταν γνωστά, προτίμησε όμως η σημερινή κυβέρνηση να κοροϊδέψει τον λαό με υποσχέσεις και δήθεν παροχές, ωραία λόγια για πράσινη ανάπτυξη και δικαιοσύνη. Το αποτέλεσμα; Έχοντας κερδίσει τη συναίνεση του κόσμου, και με την κοινωνία αποπροσανατολισμένη και φοβισμένη από την προπαγάνδα Κυβέρνησης – ΜΜΕ, έρχεται το ΠΑΣΟΚ να εφαρμόσει την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη συνταγή εξόδου από την οικονομική και δημοσιονομική κρίση. Συνταγή που αποτελούσε διακαή πόθο για πολλά χρόνια. Την ίδια νεοφιλελεύθερη συνταγή που ήθελε να ακολουθήσει η ΝΔ, την ίδια συνταγή που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο, τις ανάγκες των επιχειρήσεων και των τραπεζών.

Το νέο Πρόγραμμα Σταθερότητας & Ανάπτυξης που κατέθεσε η Κυβέρνηση στην Ε.Ε. για την αντιμετώπιση δήθεν, των προβλημάτων στην οικονομία υλοποιεί ακριβώς αυτή τη συνταγή. Επιγραμματικά αναφέρουμε:

 Η συνολική μείωση του πραγματικού εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων θα ξεπεράσει το10% το 2010.
 Πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο πράγμα που οδηγεί στη διατήρηση του θεσμού των συμβασιούχων, των ωρομισθίων, της μερικής απασχόλησης και θα οδηγήσει και στη διεύρυνση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
 Μείωση συντάξεων από 15% έως 35% από τις ήδη «πετσοκομμένες» συντάξεις.
 Άμεση αύξηση κατά δύο έτη του μέσου όρου ηλικίας συνταξιοδότησης.
 Έχουμε την επίσημη ανεργία να παραμένει στο 12% χωρίς καμιά κίνηση για μείωση της.
 Και φοροεπιδρομή έμμεσων φόρων που χτυπούν περισσότερο τα χαμηλά εισοδήματα (τσιγάρα, ποτά, καύσιμα).
 Οι μεγάλες επιχειρήσεις όχι μόνο δεν επιβαρύνονται, αλλά ελαφρύνονται σημαντικά, μέσω της μείωσης του φορολογικού συντελεστή στο 20% για τα αδιανέμητα κέρδη τους.

Ένα μόνο παράδειγμα δείχνει ποιοι κερδίζουν από το χρέος και τα αυξημένα επιτόκια δανεισμού του ελληνικού κράτους. Οι τράπεζες δανείζονται με επιτόκιο 1% από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και κατόπιν δανείζουν το κράτος με επιτόκιο 6 και 7 %. Αυτό επιβάλει το Σύμφωνο Σταθερότητας που δημιουργήθηκε για να διασφαλίζει τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Βέβαια οι τράπεζες που μέσα στην κρίση παρουσίασαν κέρδη 200% φορολογούνται με 15% ενώ ο μισθωτός των 900 ευρώ με 25%! Την ίδια ώρα που οι αγορές έχουν «χάσει την εμπιστοσύνη τους» στην ελληνική οικονομία και απαιτούν περισσότερα μέτρα, είναι και πάλι οι αγορές που κερδοσκοπούν εναντίων μας! Ενώ Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλοι οργανισμοί όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να μας στηρίξουν απέναντι στους κερδοσκόπους απαιτούν επίσης περισσότερα και σκληρότερα μέτρα! Η νεοφιλελεύθερη «τεχνογνωσία» του Δ.Ν.Τ. που ζήτησε ο Γ. Παπανδρέου προβλέπει: Απελευθέρωση των απολύσεων, ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος , τριετές πάγωμα μισθών, καθώς και κατάργηση του 14ου μισθού. Οι σαρωτικές αλλαγές στον ασφαλιστικό νόμο που πλήττουν τους πάντες αλλά κυρίως τους νέους, σε συνδυασμό με τις φορολογικές επιβαρύνσεις σε ένα περιβάλλον ύφεσης και ανεργίας με περιορισμό των μισθών, δημιουργούν μια ζοφερή εικόνα για το μέλλον της χώρας. Ένα μέλλον που θα ελέγχεται αυστηρά από τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χωρίς καμιά αναπτυξιακή προοπτική, πόσο μάλλον αλλαγή του μοντέλου της ανάπτυξης, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιβάλλει περικοπές κοινωνικών δαπανών για να μειωθεί το έλλειμμα (12% με δικά τους στοιχεία) . Αυτοί που θα πληρώσουν και θα πληγούν περισσότερο από αυτά τα μέτρα και τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ είμαστε σε μεγάλο βαθμό εμείς, οι μελλοντικοί εργαζόμενοι, καθώς εμπεδώνεται η όλο και μεγαλύτερη «ευελιξία» και «κινητικότητα» στην αγορά εργασίας. (1 στους 6 βρίσκει δουλειά σχετική με αυτό που σπούδασε, 1 στους 4 νέους είναι άνεργος, εισαγωγή των Stage στον ιδιωτικό τομέα κτλ).

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση στην οποία οδηγείται η κοινωνία είναι αναγκαία η αντεπίθεση της νεολαίας και των εργαζομένων. Να μην υπάρξει καμία συναίνεση της ελληνικής κοινωνίας στη κυβέρνηση και σ’ αυτούς που μας ετοιμάζουν ένα δυσβάσταχτο μέλλον.
Η ισοπέδωση των δικαιωμάτων και η λιτότητα παρουσιάζεται ως μονόδρομος, την στιγμή που η αύξηση των κερδών παραμένει φυσικός νόμος.
Μόνη λύση είναι ο μαζικός, ενωτικός, ανυποχώρητος αγώνας των εργαζόμενων και της νεολαίας. Το κίνημα της νεολαίας έχει αποδείξει ότι μπορεί να ανατρέπει τις νεοφιλελεύθερες συναινέσεις.
ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΑΝΕΜΟΥΣ, ΝΑ ΘΕΡΙΣΟΥΝ ΘΥΕΛΛΕΣ!
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 24/2.
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, ΜΕ ΠΡΟΣΥΓΓΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ.

Η δοκιμασμένη «συνταγή» του ΔΝΤ

Η Κάρολαιν Άτκινσον, διευθύντρια εξωτερικών σχέσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), καλωσορίζει τη δεδηλωμένη ευρωπαϊκή στήριξη προς την ελληνική οικονομία και τονίζει ότι ο οργανισμός είναι έτοιμος «να προσφέρει την εξειδίκευση και την υποστήριξή του εάν καταστεί απαραίτητο». Κάπως έτσι, εγκαινιάζεται ο «αρραβώνας» της -σαφώς απροετοίμαστης- Ευρωζώνης, και δη της Ελλάδας, με έναν οργανισμό ο οποίος διακρίνεται για την υπερσυντηρητική οικονομική πολιτική του.

Ο σκοπός του

Μαζί με την Παγκόσμια Τράπεζα, ιδρύθηκε ύστερα από πρωτοβουλία του ΟΗΕ το 1944, στις ΗΠΑ (Μπρέτον Γουντς). Από το 1988 περιλαμβάνει 182 χώρες. Ενεργό ρόλο ανέλαβε από το 1947, αποσκοπώντας στην ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου, τη συναλλαγματική σταθερότητα και την απελευθέρωση των εξωτερικών συναλλαγών. Τη δεκαετία του 1970 άρχισε να δανείζει τις χώρες – μέλη του οργανισμού οι οποίες δεν κατάφερναν να ανταποκριθούν στο εξωτερικό ισοζύγιο πληρωμών. Οι πόροι του ΔΝΤ προέρχονται από τα χρήματα που καταβάλλουν τα μέλη του, ανάλογα με τις οικονομικές επιδόσεις τους. Η συνολική αναλογία της ΕΕ ανέρχεται σε 30%.

Ο ρόλος του στην πράξη

Ωστόσο, αυτός ο δανεισμός εξακολουθεί να προκύπτει μέσα από μία ιδιαίτερα επίπονη διαδικασία, η οποία βασίζεται στη μείωση του δανεισμού για το Δημόσιο, την υψηλή φορολόγηση, την περικοπή δαπανών και τις ελεύθερες χρεοκοπίες επιχειρήσεων. Επιλέον, προωθούνται οι ιδιωτικοποιήσεις και η απελευθέρωση των αγορών.

Το παρελθόν έχει καταδείξει ότι με ανάλογες μεθόδους διαταράσσεται η κοινωνική συνοχή στην εκάστοτε δοκιμαζόμενη χώρα. Αυτονόητες προβάλλουν και οι τριβές -ανάμεσα και σε οικονομολόγους- γύρω από τις κατευθύνσεις της πολιτικής του, η οποία θεωρητικά επιδιώκει την αύξηση των δημόσιων εσόδων και τη μείωση των δημόσιων ελλειμμάτων. Απώτερος στόχος είναι η αποκατάσταση της πιστοληπτικής ικανότητας μιας χώρας στις αγορές και η απρόσκοπτη ικανοποίηση των δανειακών αναγκών της. Το τίμημα, βέβαια, είναι το «πάγωμα» σε μισθούς και συντάξεις, οι απολύσεις στο Δημόσιο, η δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών και η ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, με ό,τι αυτά συνεπάγονται.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των επιπτώσεων από την εμπλοκή του ΔΝΤ σε οικονομικές «περιπέτειες» κρατών αποτελεί η περίπτωση της Αργεντινής, η οποία το 2001, ακολουθώντας τις συστάσεις του οργανισμού, μείωσε τις δημόσιες επενδύσεις και τελικά κλιμάκωσε την κρίση, αντιμετωπίζοντας οικονομικό και κοινωνικό «χάος». Νωρίτερα, το 1997, ασιατικές χώρες όπως η Ταϊλάνδη και η Ινδονησία, ακολουθώντας τις οδηγίες του ΔΝΤ, προσπάθησαν να μειώσουν το έλλειμμά τους και αύξησαν τα επιτόκια στη νομισματική πολιτική τους, προκειμένου να ισχυροποιήσουν το εθνικό νόμισμα. Τελικά, κατάφεραν να οδηγηθούν σε μεγάλη ύφεση και εκτόξευση της ανεργίας. Πρόσφατα, το ΔΝΤ καθιέρωσε πολιτική λιτότητας σε ήδη αδύναμες οικονομίες, όπως η λετονική. Ανάμεσα σε άλλες χώρες, στο διεθνή οργανισμό έχουν προσφύγει για δανειοδότηση με αντίστοιχους όρους η Ισλανδία, Ρουμανία, η Ουκρανία, και η Ουγγαρία. Σε αυτές προστίθεται και η περίπτωση της Τουρκίας.

Σημείο τριβής η δράση του

Οι υποστηρικτές της εμπλοκής του ΔΝΤ στην ελληνική υπόθεση εστιάζουν στο γεγονός ότι ο οργανισμός προσδίδει αξιοπιστία και προστατεύει την προσπάθεια ανάκαμψης απέναντι στις «αγορές». Στις Βρυξέλλες σημειώνεται διάσταση απόψεων, με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα να συζητά την προοπτική συμμετοχής του οργανισμού σε ένα ενδεχόμενο πρόγραμμα «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας. Από την άλλη πλευρά, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι προκρίνουν την παρέμβαση της ευρωζώνης έναντι του ΔΝΤ, εφόσον χρειαστεί. Άλλωστε, δεν είναι λίγοι όσοι ερμηνεύουν την έλευση του ΔΝΤ ως παράλληλη εμπλοκή των ΗΠΑ στην ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική -σημειώνεται ότι αποτελούν τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη του οργανισμού με αναλογία, 18%.

Τι προβλέπει για την Ελλάδα

Σύμφωνα με δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας, Le Monde, το κόστος «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας υπολογίζεται από το ΔΝΤ στα 20-25 δις δολάρια. Ακολουθούν κάποιες από τις εισηγήσεις του περιβόητου διεθνούς οργανισμού για την Ελλάδα:

-Τριμερές κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ εργοδοτών, συνδικάτων και δημοσίου με στόχο τη συναίνεση για συγκράτηση μισθών με αντάλλαγμα επενδύσεις και θέσεις εργασίας
-Μείωση του προστατευτισμού
-Επέκταση της μερικής απασχόλησης
-Περικοπή φοροαπαλλαγών και ειδικών καθεστώτων φορολόγησης
-Αύξηση των τιμολογίων στις ΔΕΚΟ
-Αύξηση ορίου για τους χαμηλούς συντελεστές ΦΠΑ
-Συγκράτηση μισθολογικών αυξήσεων
-Μείωση αμυντικών δαπανών
-Καταπολέμηση της παραοικονομίας
-Κατάργηση δώρων και επιδομάτων αδείας για τους συνταξιούχους
-«Μαχαίρι» στις πρόωρες συντάξεις
-Μείωση εισφοροδιαφυγής
-Μείωση δημοσίων οργανισμών, μείωση προσλήψεων και περιορισμό των πολιτικών προσλήψεων
-Επιτάχυνση αποκρατικοποιήσεων στις επιχειρήσεις που το Δημόσιο έχει ποσοστό

Με «φρέσκια» και φιλόδοξη διοίκηση

Στο «τιμόνι» του ΔΝΤ βρίσκεται από το 2007 ο Γάλλος Ντομινίκ Στρος Καν, ο οποίος -όπως επισημαίνει στο tvxs.gr ο καθηγητής, Παν.Ιωακειμίδης- «επιδιώκει να επανέλθει στην εσωτερική πολιτική σκηνή της Γαλλίας ως αντίπαλος του Νικολά Σαρκοζί στις προεδρικές εκλογές».

Πηγή :tvxs

Αντίσταση στη ζαρντινιέρα

Κατηγορίες για διατάραξη κοινής ειρήνης, στάση, διακεκριμένες φθορές, απόπειρα πρόκλησης επικίνδυνης σωματικής βλάβης αλλά και …αντίσταση κατά της αρχής (!)αντιμετωπίζει ο Κύπριος σπουδαστής Αυγουστίνος Δημητρίου, ο οποίος το Νοέμβριο του 2006 ξυλοκοπήθηκε άγρια από αστυνομικούς, έξω από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Η δίκη του προσδιορίστηκε για τις 12 Απριλίου στο τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Αυγουστίνος Δημητρίου «εκσφενδόνισε επανειλημμένως τεμάχια μαρμάρων και σκυροδέματος κατά αστυνομικών, οι οποίοι εκτελούσαν νομίμως διατεταγμένη υπηρεσία για την πρόληψη και καταστολή αξιόποινων πράξεων για τη σύλληψη των δραστών». Σε άλλο σημείο του κατηγορητηρίου σημειώνεται ότι «θρυμμάτισε και απέσπασε τεμάχια μαρμάρων και σκυροδέματος από τα πλακώστρωτα δάπεδα των κτιριακών εγκαταστάσεων των πανεπιστημιακών σχολών».

Ο Κύπριος σπουδαστής συνελήφθη κατά τη διάρκεια επεισοδίων στη διασταύρωση των οδών Εγνατία και Αγγελάκη και εναντίον του απαγγέλθηκαν κατηγορίες της διατάραξης κοινής ειρήνης, στάσης, της πρόκλησης διακεκριμένων φθορών και της απόπειρας πρόκλησης επικίνδυνης σωματικής βλάβης.

Αίσθηση ωστόσο προκαλεί η διαπίστωση ότι σύμφωνα με το κλητήριο θέσπισμα που υπογράφει η εισαγγελέας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης Αγορίτσα Καράτζιου, ο Δημητρίου αντιμετωπίζει και την κατηγορία της αντίστασης κατά της αρχής, παρά το γεγονός ότι η σκηνή του άγριου ξυλοδαρμού του από αστυνομικούς της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης έχει καταγραφεί ευκρινώς σε βίντεο.

Πηγή: news247.gr

Περιούσιος λαός , του Βασίλη Καρδάση

Τραγουδάω όλους εσάς που αντισταθήκατε

τραγουδάω τους άσπρους, τους μαύρους, τους κίτρινους

τραγουδάω την ελπίδα που δεν έχει χρώμα

τραγουδάω το αίμα που σ’ όλα τα γεωγραφικά σημεία είναι κόκκινο.

Τάσος Λειβαδίτης, «Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο», Ποίηση, Κέδρος

Η επιρροή της κυρίαρχης ιδεολογίας στη διαμόρφωση συλλογικών νοοτροπιών οφείλει πολλά στους προσανατολισμούς και στις κατευθύνσεις τής παρ’ ημίν εκπαιδευτικής πολιτικής. Στο Γυμνάσιο και το Λύκειο ανατραφήκαμε με τις «αντεθνικές» θεωρίες του Φαλμεράιερ σε συνδυασμό με την απαραίτητη δόση Κ. Παπαρρηγόπουλου, ήτοι την απάντηση που έδωσε ο εθνικός μας ιστορικός περί της συνέχειας του Ελληνισμού και της φυλετικής ενότητας των κατοίκων του ελλαδικού χώρου στη διαδρομή της Ιστορίας. Η αμφισβήτηση του κυρίαρχου ιστοριογραφικού μοντέλου ταυτίστηκε με εθνική προδοσία ή στην επιεικέστερη εκδοχή της, ως προερχόμενη από ήσσονος αξίας ιστορικούς.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ που υιοθετήθηκε από επίσημους και μη φορείς από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα και εντεύθεν στα ζητήματα της ενίσχυσης της εθνικής ταυτότητας συνηγόρησε στη φυλετική καθαρότητα. Ελάσσονες εργασίες από κύκλο λογίων και υπό την άμεση επιρροή του Σπυρίδωνα Λάμπρου, δημοσιευμένες σε περιοδικά (Παρνασσός, Νέος Ελληνομνήμων, κ.ά.), αφιερώθηκαν σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να αποδοθεί η προέλευση αρβανίτικων ή και σλαβικών τοπωνυμίων σε παραφθορές της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Προστέθηκε η πολιτική του κράτους, το οποίο σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα επιμελημένα συνέβαλε στην αποκάθαρση των τοπωνυμικών κατάλοιπων. Ως άνθη εφύτρωσαν τα διάφορα Νεοχώρια, οι Δροσιές, οι Ανοιξες σε όλη την ελληνική επικράτεια, υποκατάστατα ενός κόσμου που έπρεπε να περάσει στη λήθη, σύγχρονα σύμβολα του νεοελληνικού ευπρεπισμού της εθνικής μας οντότητας.

ΦΡΟΝΤΙΣΑΜΕ λοιπόν να απεκδυθούμε την αρβανίτικη καταγωγή ορισμένων, να εκβάλουμε σλαβικές λέξεις από το λεξιλόγιο, να εξαφανίσουμε τους τουρκικούς μιναρέδες ακόμη και από γκραβούρες. Οι τρισχιλιετείς ακραιφνείς ρίζες με την άπλετη συνεισφορά αναπόδεικτων συναλληλιών της ορθόδοξης Εκκλησίας αναδύθηκαν για να αποκαθάρουν τις προσμίξεις, για να εμπεδωθεί η συνέχεια του περιούσιου λαού. Ετσι θητεύσαμε στον ελληνοχριστιανισμό, με συνέπειες την οίηση στα εθνικά ιδεώδη, τη ρητορική του ηθικού πλεονεκτήματος, την πλειοδοσία του φυλετικού ταλέντου, την αίσθηση του αδικημένου από ξένες συνωμοσίες.

ΠΩΣ να ανεχθούμε τον ξένο μετανάστη; Η αποτελεσματική εκπαίδευση μας υπέδειξε να ταυτίζουμε την εγκληματικότητα με τον ξένο, να αποδίδουμε τη ζοφερή ανεργία στον μετανάστη και την υποβάθμιση της καθημερινότητας στην παρουσία του.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία της 11/02

Η CIA «εισβάλλει» στα αμερικάνικα πανεπιστήμια …

Σημαντική διείσδυση των υπηρεσιών πληροφοριών στις ΗΠΑ, πλέον και στα αμερικανικά Πανεπιστήμια, αποκαλύπτει ο ανθρωπολόγος David Price, σε συνέντευξή του στο Democracy Now. Ο καθηγητής David Price, που είχε δημοσιεύσει σχετικό άρθρο στο περιοδικό CounterPunch, εξήγησε στην Amy Goodman τις διαστάσεις που έχει αρχίσει να παίρνει αυτή η πρακτική, η οποία εκτιμά ότι έχει ξεκινήσει περίπου 20 χρόνια πριν. Στόχος, η «στρατολόγηση» των νέων ταλαντούχων επιστημόνων στις υπηρεσίες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Σύμφωνα με τις εν λόγω αποκαλύψεις, ο ρόλος της CIA στις Πανεπιστημιουπόλεις σε όλη την αμερικανική επικράτεια, έχει αναδειχθεί σε ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς – όπως όλα δείχνουν – οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν «βάλει στο μάτι» τα Πανεπιστήμια προκειμένου να χρησιμοποιήσουν το νέο εκπαιδευόμενο δυναμικό για την ενίσχυση των σχεδίων τους στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Όπως αποκαλύπτει ο David Price, οι μυστικές υπηρεσίες έχουν τοποθετήσει πράκτορες σε 22 Πανεπιστήμια τα τελευταία 4 χρόνια. Η CIA, το FBI, η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας, η Υπηρεσία Αμυντικών Πληροφοριών και η Homeland Security, έχουν βοηθήσει στη δημιουργία Κέντρων ICCAEs (Intelligence Community Centers for Academic Excellence), με στόχο τη δημιουργία μακροπρόθεσμων προγραμμάτων σε Πανεπιστήμια και Κολέγια που θα «στρατολογούν» νέα «ταλέντα» για τις υπηρεσίες.

Το πιθανότερο ωστόσο είναι αυτή η διαδικασία να έχει ξεκινήσει πριν από 20 χρόνια περίπου, επισημαίνει ο καθηγητής, όταν τα Πανεπιστήμια άρχισαν να στρέφονται περισσότερο προς ένα επιχειρησιακό μοντέλο, όπου η χρηματοδότηση θα έρχεται όχι απευθείας από τους καθηγητές, αλλά από εξω-πανεπιστημιακές πηγές. Από την 11η Σεπτεμβρίου όμως και μετά, έγινε μια δραματική στροφή προς αυτή την κατεύθυνση, με εμπνευστή τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, George Bush, μέλη του Κογκρέσου και μέλη της κοινότητας πληροφοριών (intelligence community) του Πενταγώνου. Bασικό επιχείρημα των προαναφερθέντων για να κερδίσουν την «κοινή γνώμη» προς αυτή την κατεύθυνση, αποτέλεσε ο ισχυρισμός από τη μεριά τους ότι το χτύπημα θα μπορούσε να είχε προληφθεί εάν υπήρχαν καλύτεροι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ κοινότητας πληροφοριών και ακαδημαϊκών.

Έτσι – για άλλη μια φορά – το γεγονότος της 11ης Σεπτεμβρίου έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης, ανοίγοντας το δρόμο για την εφαρμογή αμφιλεγόμενων μέτρων. Αντίστοιχα και στο χώρο της εκπαίδευσης. Από τότε και μετά, εξηγεί ο καθηγητής, άρχισαν να βγαίνουν πολλά προγράμματα όπως το Pat Roberts Intelligence Scholars Program ή το Intelligence Community Scholars Program, τα οποία συνδέουν (κρυφά) σπουδαστές με μυστικές υπηρεσίες και τους «φυτεύουν» στις Πανεπιστημιουπόλεις σε υποτροφίες και προγράμματα όπως το Minerva Consortium για το Πεντάγωνο. Αυτό το τελευταίο μάλιστα, είναι ιδιαίτερα επιθετικό, τονίζει ο David Price. Έχουν ήδη εγκαθιδρυθεί σε 22 Πανεπιστημιουπόλεις τέτοια κέντρα όπου σπουδαστές συνεργάζονται με υπηρεσίες πληροφοριών. Αυτό, μπόρεσε να επιτευχθεί κάτω από τον δημόσια εκπεφρασμένο ισχυρισμό ότι κάτι τέτοιο θα βοηθούσε στη βελτίωση των υπηρεσιών πληροφοριών. Ωστόσο, η σοβαρότερη συνέπεια που μπορεί να έχει αυτή η εξέλιξη, δεν είναι φυσικά η βελτίωση των υπηρεσιών πληροφοριών – επισημαίνει ο καθηγητής – αλλά το γεγονός ότι αυτές οι υπηρεσίες και η επιζήμια κουλτούρα τους θα αρχίσουν να διεισδύουν και να εδραιώνουν την παρουσία τους στις Πανεπιστημιουπόλεις.

Ένα βασικό πρόβλημα που εντοπίζει ο καθηγητής David Price, είναι ότι η γνώση της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας γύρω από αυτό το θέμα είναι αποσπασματική. Όπως εξηγεί, το άρθρο του στο περιοδικό CounterPunch αποσκοπούσε στην πληρέστερη ενημέρωση γύρω από το θέμα της εγκαθίδρυσης πλέον αυτών των κέντρων ICCAEs σε μια σειρά από Πανεπιστημιουπόλεις. Το αξιοσημείωτο είναι ότι βρήκε πρόσβαση σε έναν αρκετά σημαντικό αριθμό εγγράφων του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, που φανέρωναν ότι υπήρξε έντονη κατακραυγή εναντίον αυτών των προγραμμάτων, όταν βρίσκονταν ακόμα στο στάδιο του σχεδιασμού. Υπηρεσιακές σημειώσεις μελών του τμήματος Ανθρωπολογίας, του Κέντρου Νοτιοανατολικών Σπουδών, του Ταμείου Διεθνών Σπουδών, των Λατινοαμερικανικών Σπουδών, του Jackson School of International Studies, ήταν ανάμεσα στο υλικό με το οποίο ήρθε σε επαφή. Στο υλικό εμπεριέχονταν έντονες διαμαρτυρίες ενάντια στην εγκαθίδρυση αυτών των Κέντρων, που αναδείκνυαν το «μαύρο» παρελθόν της CIA. Ωστόσο, η διοίκηση του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον – όπως και άλλων ιδρυμάτων – παρέκαμψαν αυτές τις κριτικές και εγκαθίδρυσαν τελικά αυτά τα Κέντρα.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Αμερικανού ανθρωπολόγου Montgomery McFate, που έχει συμμετάσχει σε πρωτοβουλίες να χρησιμοποιηθεί η ανθρωπολογία για μιλιταριστικούς σκοπούς. Η πιο γνωστή περίπτωση είναι η εφαρμογή ενός προγράμματος ειδικών ομάδων που περιλαμβάνουν κοινωνικούς επιστήμονες – ο στόχος είναι να χρησιμοποιήσουν ανθρωπολόγους, αλλά συναντούν δυσκολία στο να πείσουν ανθρωπολόγους να ενταχθούν στις ομάδες, για ανθρωπιστικούς λόγους – και ενσωματώνονται στα αμερικανικά στρατεύματα και τώρα στους Πεζοναύτες, στη βάση ενός πειραματικού προγράμματος στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Και φυσικά, ο ισχυρισμός είναι ότι ο στόχος αυτός των ομάδων είναι «ανθρωπιστικός» προκειμένου να μειωθούν οι βλαπτικές συνέπειες των επεμβάσεων στις εν λόγω περιοχές, επισημαίνει ο David Price, προσθέτοντας ότι κάθε άλλο παρά ανθρωπιστικός είναι ο ρόλος των εν λόγω ομάδων. Το αντίθετο μάλιστα. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο πρόγραμμα, διευκρινίζει. Πριν δύο μήνες, ο Αμερικανικός Σύλλογος Ανθρωπολόγων έλαβε μια εκτεταμένη αναφορά που υπογράμμιζε τα προβλήματα που προκαλούν αυτές οι ομάδες, εισάγοντας ουσιαστικά άλλη μια καταδίκη του προγράμματος, καταλήγει.

Πηγή: democracynow.org

Αναστέλλονται προσωρινά τα έργα εκτροπής του Αχελώου ποταμού

Η Ολομέλεια του Τμήματος Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας, υπό τον πρόεδρό της Παν. Πικραμμένο, με την υπ’ αριθμ. 141/2010 απόφασή της, έκανε δεκτή την αίτηση του «Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση (WWF) Ελλάς», που ζητούσε να ανασταλούν προσωρινά τα έργα εκτροπής του Αχελώου ποταμού.

Να επισημανθεί ότι η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει ακυρώσει τρεις φορές τις σχετικές υπουργικές αποφάσεις για τα έργα εκτροπής του Αχελώου (1994, 2000 και 2005). Το ΣτΕ θα ασχοληθεί εκ νέου με την εκτροπή του Αχελώου, αφού σταλούν οι απαντήσεις από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων επί των 14 ερωτημάτων που έχουν σταλεί από την Ολομέλεια του ΣτΕ το περασμένο έτος.
Η WWF Ελλάς ζητούσε από το ΣτΕ να ανασταλεί η συνέχιση των έργων εκτροπής του Αχελώου, όπως είναι, μεταξύ των άλλων, τα έργα αποπεράτωσης του φράγματος της Συκιάς, οι αποπερατώσεις των έργων της ΔΕΗ κ.λπ.
Ειδικότερα, η WWF Ελλάς υποστηρίζει ότι η συνέχιση των έργων «θα έχει ως αποτέλεσμα α) να κλονισθεί ανεπανόρθωτα η φέρουσα ικανότητα του Αχελώου (αφού οι υδροταμιευτήρες της Μεσοχώρας και της Συκιάς κατασκευάζονται και θα λειτουργήσουν στον άνω ρου του ποταμού, δηλαδή στην κρίσιμη περιοχή, όπου τελούνται οι φυσικές διεργασίες εμπλουτισμού και ενδυνάμωσης του υδάτινου στοιχείου, β) να αλλάξει λόγω της δημιουργίας τεχνητών λιμνών το κλίμα από υποαλπικό σε λιμναίο με συνέπεια τη μείωση των χιονοπτώσεων και εν γένει την αλλαγή των ποσοτικών και ποιοτικών παραμέτρων που καθορίζουν το υδατικό δυναμικό του ποταμού με επιπτώσεις στο Δέλτα και τη Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου-Αιτωλικού, γ) να αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα το κοιλαδικό και φαραγγιακό τοπίο της Νότιας Πίνδου σε στάσιμες υδάτινες επιφάνειες με έντονη πτώση της στάθμης και αντίστοιχη αποκάλυψη νεκρής ζώνης κατά τη θερινή περίοδο, δ) να υποβαθμισθεί η βιοποικιλότητα της Πίνδου, ε) να εκλείψει ολόκληρος ο οικισμός της Μεσοχώρας και τμήματα πολλών άλλων παρόχθιων οικισμών, στ) να αφανισθούν δάση και δασικές εκτάσεις επιφάνειας 17.510 στρεμμάτων από την αποψίλωση που θα διενεργηθεί για την πλήρωση των ταμιευτήρων και να προκληθούν έντονες επεμβάσεις στην κοίτη του ποταμού Αχελώου, ζ) να υποβαθμιστεί το Μνημείο του Μοναστηρίου του Αγίου Γεωργίου Μυροφύλου Τρικάλων και η) να αφανισθεί πλήθος άλλων πολιτιστικών αγαθών».

Από την πλευρά του το Δημόσιο ισχυρίζεται ότι η συνέχιση των εργασιών στα τμήματα του έργου που βρίσκονται σε εξέλιξη, ήτοι στο φράγμα της Συκιάς και στη σήραγγα εκτροπής, ουδεμία δυσμενή επίπτωση θα έχει στο περιβάλλον, αφού στο μεν πρώτο έχουν ολοκληρωθεί κατά 95% οι εκσκαφές και απομένει μόνο η ανέγερση το φράγματος στην κοίτη του ποταμού, η οποία θα απορροφήσει τα υλικά εκσκαφών που έχουν εναποτεθεί στην κοίτη, στο δε δεύτερο είναι έργο στήριξης των πρανών της ήδη διανοιγμένης σήραγγας αναγκαίο για την ευστάθειά της, που επιβάλλεται να ολοκληρωθεί ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευση των τοιχωμάτων της, γεγονός που θα αυξήσει το κόστος αποκατάστασής της σε περίπτωση απορρίψεως της αιτήσεως ακυρώσεως.

Ακόμη, το Δημόσιο προβάλλει ότι η ενδεχόμενη χορήγηση της αιτούμενης αναστολής και διακοπή των εργασιών τής εν εξελίξει εργολαβίας κατασκευής του φράγματος της Συκιάς θα επιφέρει δυσμενείς οικονομικές συνέπειες σε βάρος του Δημοσίου λόγω διάλυσης της σύμβασης ανερχόμενες περίπου στο 1 εκατ. ευρώ. Τέλος, με τα κατατεθέντα υπομνήματά τους τόσο η ΔΕΗ Α.Ε. όσο και το Δημόσιο ζητούν την απόρριψη τής υπό κρίση αιτήσεως κατά το μέρος που με αυτή ζητείται η μη λειτουργία του ήδη κατασκευασθέντος φράγματος της Μεσοχώρας, διότι το έργο αυτό θα συμβάλει σημαντικά στην παραγωγή πράσινης ενέργειας, ενώ, κατά τους ισχυρισμούς της ΔΕΗ, μπορεί να αυτονομηθεί από τα λοιπά έργα της εκτροπής.

Το ΣτΕ αναφέρει στην απόφασή του ότι μεγάλο τμήμα των έργων της εκτροπής είναι ακόμη ανεκτέλεστο, «η δε συνέχιση των εργασιών και η τυχόν λειτουργία των κατασκευασθέντων επιμέρους έργων θα επιφέρει περαιτέρω επιδείνωση του φυσικού περιβάλλοντος, δηλαδή περαιτέρω αλλοίωση της μορφής του τοπίου, κλονισμό του ποταμίου και των παραποταμίων οικοσυστημάτων του Αχελώου και επιβάρυνση του υδατικού δυναμικού του ποταμού και κατάκλυση μεγάλου μέρους του οικισμού της Μεσοχώρας».

Κατόπιν αυτών, το ΣτΕ αφού στάθμισε το δημόσιο συμφέρον και την οικονομική βλάβη που επικαλείται το Δημόσιο και η ΔΕΗ ότι θα υποστούν από την διακοπή των εργασιών, έκανε δεκτή την αίτηση της WWF Ελλάς και αποφάσισε: α) «την άμεση διακοπή όλων των εργασιών που διενεργούνται και αποσκοπούν, αμέσως ή εμμέσως, στην κατασκευή του έργου της εκτροπής, καθώς και την αποχή από κάθε υλική ενέργεια που κατατείνει στην ολοκλήρωση και λειτουργία των έργων που συνδέονται με το επίμαχο εγχείρημα της εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου ποταμού και β) τη μη λειτουργία όσων εκ των έργων χρήσης και αξιοποίησης υδάτων έχουν ήδη ολοκληρωθεί».