Όταν οι κοινωνίες αντιδρούν…

Μια σύντομη ματιά στις εφημερίδες των τελευταίων εβδομάδων, αρκεί για να αντιληφθούμε ότι σε μια σειρά χωρών της Ευρώπης αναπτύσσονται κινήματα απέναντι σε προωθούμενες μεταρρυθμίσεις στον χώρο της Παιδείας. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι μια απλή σύμπτωση. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές, που αφορούν κυρίως την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποτελούν στην ουσία την επέκταση της λεγόμενης «δημοσιονομικής προσαρμογής» και της προσπάθειας εξαφάνισης του «σπάταλου» κοινωνικού κράτους (που επιχειρείται πανευρωπαϊκά) στον τομέα της Παιδείας.

Στο όνομα της κρίσης, κεκτημένα κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών τίθενται υπό σκληρή διαπραγμάτευση, με τις κυβερνήσεις (και την Κομισιόν μέσω των οδηγιών που υπαγορεύει) να αποσαθρώνουν κάθε στοιχείο κοινωνικού κράτους που έχει απομείνει, προτάσσοντας τους «ιερούς» κανόνες της αγοράς απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας. Όπως όλα δείχνουν όμως, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν είναι ιδιαίτερα διατεθειμένες να ανεχτούν κι άλλες πιέσεις αυτής της μορφής και η απάντησή τους δεν θα περάσει απαρατήρητη. Στην παρούσα φάση, η απάντηση αυτή παίρνει μορφή μέσω των φοιτητικών (και όχι μόνο) κινημάτων που συγκροτούνται απέναντι σε προτάσεις νόμων που πλήττουν με ποικίλους τρόπους την φοιτητιώσα νεολαία και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Κινήματα που μέρα με την μέρα γίνονται ολοένα πιο δυναμικά και μαχητικά.

ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΝ.Α.ΠΝΟΗΣ ΓΙΑ ΤΗ Γ. Σ. ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΤΙΣ 23/11/2010

Τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών ανέδειξαν με ένα ξεκάθαρο τρόπο τη λαϊκή  κατακραυγή απέναντι στα 2 μεγάλα κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ έχασε συνολικά 1 εκ. 100 χιλιάδες ψήφους σε σχέση με τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Η ΝΔ,  πάρα τη λαϊκίστικη αντιμνημονιακή ρητορική έχασε 550.000 αντίστοιχα.

Κανένα από τα 2 κόμματα όμως δεν διάβασε σωστά το μήνυμα των εκλογών. Για τη ΝΔ το εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει ότι «βγαίνει ανανεωμένη, δυνατή και υπεύθυνη»;!  Ενώ για την κυβέρνηση το αποτέλεσμα εκφράζει την στήριξη των πολιτών στις πολιτικές της ;!! Ο πρωθυπουργός θριαμβολογώντας με τα πενιχρά αποτελέσματα του ΠΑΣΟΚ  δήλωσε « Σήμερα οι πολίτες ζήτησαν τη συνέχιση της πορείας μας»  και διαβεβαίωσε ότι θα προχωρήσει «στις μεγάλες αλλαγές τη νέα χρονιά που έρχεται».

Προϋπολογισμός 2011: ένα μάλλον κακόγουστο αστείο…

Φέτος η επέτειος της μαζικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου ενάντια στην βία και στην καταπίεση, συνέπεσε χρονικά με την ανακοίνωση από την κυβέρνηση του προϋπολογισμού για το 2011. Πρόκειται για την πιο σκληρή και ταξική επίθεση στο βιοτικό επίπεδο των εργαζoμένων, στην παιδεία και την εργασία, από την μεταπολίτευση. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με έναν κρατικό προϋπολογισμό που βρίσκεται αντιμέτωπος με την κοινωνία, με την ανάπτυξη αλλά και με τον ρεαλισμό. Τα πρωτοφανούς ύψους (14,3 δισ. ευρώ) χαράτσια που υπερβαίνουν κατά 57% τη λιτότητα που επιβάλλει το Μνημόνιο (9,15 δισ. ευρώ) είναι ενδεικτικά της αγριότητας που θα διέπει την κυβερνητική πολιτική για την οικονομία, ενώ ο υπεραισιόδοξος χαρακτήρας των προβλέψεων αφενός δείχνει πως οι στόχοι που τέθηκαν είναι ανεδαφικοί και αφετέρου προοιωνίζονται έναν φαύλο κύκλο πρόσθετων, ακόμη σκληρότερων μέτρων. Κύριο χαρακτηριστικό του προϋπολογισμού είναι το πρωτοφανές στην οικονομική ιστορία του τόπου πογκρόμ εναντίον:
* Των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ: προμηνύονται απολύσεις.
* Των συμβασιούχων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα: η προσέλευσή τους στο ταμείο ανεργίας είναι προαποφασισμένη.
* Των καταναλωτών: ακριβαίνουν οι συντελεστές ΦΠΑ για μια σειρά προϊόντων, από τρόφιμα, εισιτήρια, κόμιστρα ταξί, λογαριασμούς ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ (αυξάνονται από το 11% στο 13%) μέχρι βιβλία, εφημερίδες, εισιτήρια θεάτρου και περιοδικά (αυξάνονται από το 5,5% στο 6,5%) αλλά και ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης (σήμερα 0,021 ευρώ το λίτρο) αφού θα εξισωθεί με τον ΕΦΚ του πετρελαίου κίνησης (0,39 ευρώ το λίτρο).
* Των υπαλλήλων του Δημοσίου αλλά και των συνταξιούχων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα: 1 δισ. ευρώ θα χάσουν το 2011 από τις περικοπές στα επιδόματα και δώρα (καλοκαιριού, πάσχα και Χριστουγέννων).
* Των πολυτέκνων: εισάγονται εισοδηματικά κριτήρια για την καταβολή του ειδικού επιδόματος.
Συνοψίζοντας: περισσότεροι έμμεσοι φόροι για τα λαϊκά στρώματα, μεγαλύτερη απώλεια αγοραστικής δύναμης και «στοχοποίηση» του κοινωνικού κράτους, στο όνομα υπαρκτών προβλημάτων που, αντί να αντιμετωπίζονται, γίνονται άλλοθι για ισοπεδωτικές και άδικες περικοπές.

Από τον Εμφύλιο στη δικτατορία

Με το τέλος του Εμφυλίου, το αντικομμουνιστικό κράτος της Δεξιάς έχει αρχίσει να θεμελιώνεται. Το αντιδραστικό καθεστώς είναι αποφασισμένο να χτυπήσει την Αριστερά με κάθε μέσο. Έτσι, εκτός από το μετεμφυλιακό κράτος, οργανώνεται  και το παρακράτος, σε συνεργασία πάντα με τις Η.Π.Α. Πίσω από οποιαδήποτε κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης βρίσκονται οι στρατηγικοί σχεδιασμοί των Η.Π.Α. και αυτούς ακριβώς έρχεται να εξυπηρετήσει το 1947 το σχέδιο Marshall. Το σχέδιο αυτό, δίνει τη δυνατότητα στις Η.Π.Α. να αναλάβουν το ρόλο του παγκόσμιου ηγέτη, αφού δεσμεύει, μέσω της οικονομικής βοήθειας, τις χώρες που έχουν πληγεί από τον πόλεμο να εργαστούν εναντίον της επέκτασης των κομμουνιστικών καθεστώτων.

Οι φοιτητικές κάλπες πριν και μετά το Πολυτεχνείο

Η κατάληψη του Πολυτεχνείου ξεκίνησε με το αίτημα της διενέργειας ελεύθερων φοιτητικών εκλογών. Η κίνηση αυτή απηχούσε την επιθυμία των φοιτητών να απαλλαγούν από τα διορισμένα από τη Χούντα Διοικητικά Συμβούλια των συλλόγων και το -επίσης διορισμένο- Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ, και να αποκτήσουν δημοκρατικές δομές αντιπροσώπευσης.

Ασφαλώς, δεν εκπλήσσει ότι ένα δικτατορικό καθεστώς απαγόρευσε την διενέργεια εκλογών και επεδίωξε να ελέγξει τα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα του φοιτητικού συνδικαλισμού. Η δημιουργία φοιτητικών συλλόγων, οι μαζικές πολιτικές διαδικασίες που αποτελούσαν αποτύπωση της (συχνά ριζοσπαστικής) πολιτικοποίησης των φοιτητών και των φοιτητριών των ελληνικών πανεπιστημίων καθώς και πεδίο ενίσχυσης της, η διεκδίκηση του εκδημοκρατισμού του πανεπιστημίου και κάθε πτυχής της δημόσιας ζωής, ήταν στοιχεία της προδικτατορικής συγκυρίας που κάθε άλλο παρά ευνοούσαν την Χούντα. Η ΕΚΟΦ (πολλά μέλη της οποίας κοσμούν σήμερα τις λίστες και τα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ) και η τρομοκρατία που πριν από τη δικτατορία ασκούσε στα πανεπιστήμια, δεν επαρκούσε για να απαλλάξει τις αντιδημοκρατικές κυβερνήσεις από την πίεση του φοιτητικού κινήματος. Έτσι, οι συνταγματάρχες επιχείρησαν να στερήσουν από τους φοιτητές όλα αυτά, των οποίων η θέσπιση αποτελούσε αποτύπωση του συσχετισμού δύναμης σε μία δεδομένη ιστορική περίοδο, κατά την οποία το φοιτητικό κίνημα πετύχαινε νίκες.

Δεν χρειάζεται να κάνουμε πυκνές αναφορές στην ιστορία για να τεκμηριώσουμε πως οι φοιτητικές εκλογές και οι δομές εκπροσώπησης αποτελούσαν κατάκτηση του φοιτητικού κινήματος.

Η ουσιαστική σημασία των εξεγέρσεων του χτες, είναι η συμβολή τους στην οικοδόμηση των μελλοντικών κινημάτων.

Το Πολυτεχνείο δεν ήταν αποτέλεσμα των ηρωικών πράξεων ορισμένων θαρραλέων ανθρώπων. Δεν είναι μια επέτειος μουσειακού χαρακτήρα, δεν είναι πανηγύρι των κομματικών νεολαιών, δεν είναι πασαρέλα πολιτικών που έρχονται για την απόδοση στεφάνων κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των τηλεοπτικών καμερών και δεν είναι άλλη μια αργία από τις τόσες πολλές που έχουμε μέσα στο έτος. Ήταν ένα μαζικό, λαϊκό κίνημα στο οποίο συμμετείχε πλήθος απλών ανθρώπων, οι οποίοι αγωνίστηκαν διεκδικώντας αξιόπρεπη  ζωή και λευτεριά. Είναι η διατήρηση της συλλογικής ιστορικής μας μνήμης, είναι η επικαιροποίηση του μηνύματος του ιστορικού Πολυτεχνείου, είναι η σύνδεση των αγώνων εκείνης της γενιάς με τους αγώνες της δικιάς μας γενιάς, για ίδια πολλές φορές αιτήματα όπως.

Συγκρούσεις φοιτητών-αστυνομίας στο Λονδίνο

Στα γραφεία του Συντηρητικού Κόμματος στο Λονδίνο, εισέβαλαν διαδηλωτές μετά την ογκώδη πορεία που οργανώθηκε από φοιτητικά σωματεία με θέμα τον υπερδιπλασιασμό των πανεπιστημιακών διδάκτρων. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο αριθμός των διαδηλωτών ξεπέρασε τις 50.000 κάτι που αιφνιδίασε τις αστυνομικές δυνάμεις που δεν περίμεναν περισσότερους από 20.000.