Μια σύντομη ματιά στις εφημερίδες των τελευταίων εβδομάδων, αρκεί για να αντιληφθούμε ότι σε μια σειρά χωρών της Ευρώπης αναπτύσσονται κινήματα απέναντι σε προωθούμενες μεταρρυθμίσεις στον χώρο της Παιδείας. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι μια απλή σύμπτωση. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές, που αφορούν κυρίως την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποτελούν στην ουσία την επέκταση της λεγόμενης «δημοσιονομικής προσαρμογής» και της προσπάθειας εξαφάνισης του «σπάταλου» κοινωνικού κράτους (που επιχειρείται πανευρωπαϊκά) στον τομέα της Παιδείας.
Στο όνομα της κρίσης, κεκτημένα κοινωνικά δικαιώματα δεκαετιών τίθενται υπό σκληρή διαπραγμάτευση, με τις κυβερνήσεις (και την Κομισιόν μέσω των οδηγιών που υπαγορεύει) να αποσαθρώνουν κάθε στοιχείο κοινωνικού κράτους που έχει απομείνει, προτάσσοντας τους «ιερούς» κανόνες της αγοράς απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας. Όπως όλα δείχνουν όμως, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν είναι ιδιαίτερα διατεθειμένες να ανεχτούν κι άλλες πιέσεις αυτής της μορφής και η απάντησή τους δεν θα περάσει απαρατήρητη. Στην παρούσα φάση, η απάντηση αυτή παίρνει μορφή μέσω των φοιτητικών (και όχι μόνο) κινημάτων που συγκροτούνται απέναντι σε προτάσεις νόμων που πλήττουν με ποικίλους τρόπους την φοιτητιώσα νεολαία και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Κινήματα που μέρα με την μέρα γίνονται ολοένα πιο δυναμικά και μαχητικά. Συνέχεια