 |
| Copyright vs Copyleft. Την Πέμπτη 28/2 στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο ΝΟΠΕ |
| Εκδήλωση για τους αγώνες για τα ψηφιακά δικαιώματα. |
|
Τι είδους Πνευματικά δικαιώματα θέλουμε για την Ψηφιακή Εποχή?
Το Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο ΝΟΠΕ στην εκδήλωσή του με εισηγητής τον Πρόδρομο Τσιαβό, από τους Creative Commons UK, συζητάνε για τους αγώνες για τα ψηφιακά δικαιώματα. Στις 17.00 στο Νέο Κτίριο της Νομικής.
|
Πηγή : http://rednotebook.gr
| Της Άννας Χατζησοφιά |
|
Μία από τις ιστορίες με τις οποίες μεγαλώσαμε όλοι, όσοι τέλος πάντων είμαστε άνω των σαράντα, είναι οι Άθλιοι. Είτε την μάθαμε από τη συνοπτική προσέγγιση για παιδιά, των Κλασσικών Εικονογραφημένων, είτε από το σινεμά, σ΄ ένα από τα (άπειρα) remakes, είτε, όσοι είχαμε την υπομονή, από το τρίτομο (αριστούργημα για μένα, που είμαι και μελό τύπος) μυθιστόρημα του Βίκτωρος Ουγκώ. Όπως και να χει, όλοι μας ξέραμε την ηρωική και πένθιμη ιστορία του Γιάννη Αγιάννη που έμεινε είκοσι χρόνια στα κάτεργα γιατί έκλεψε ένα καρβέλι ψωμί. Την θλιβερή μοίρα της Φαντίνας που κατάντησε πόρνη, όταν απολύθηκε από το κλωστοϋφαντουργείο και που πούλησε τα μαλλιά και τα δόντια της για να στείλει χρήματα στους Φερναδιέρους, που μεγάλωναν το κοριτσάκι της. Τον αγνό έρωτα της Τιτίκας για τον επαναστάτη Μάριο, που ο συγγραφέας παρομοίαζε με τον ασπασμό των αγγέλων προς τα αστέρια. Και φυσικά την αρχετυπική μορφή του αστυνόμου Ιαβέρη, άτεγκου υπηρέτη του νόμου και ακοίμητου διώκτη του Γιάννη Αγιάννη, που αυτοκτόνησε όταν ο τελευταίος του χάρισε την ζωή. Ο δικός μου αγαπημένος ήρωας ήταν ο Γαβριάς, το χαμίνι, με το κασκέτο και το τσιγάρο, που μάζευε τις σφαίρες. Αυτό που με εντυπωσίαζε πιο πολύ απ΄ όλα ήταν το τραγούδι του
«Είμαι νιος δεν είμαι γέρος, γι΄ αυτό φταίει ο Βολταίρος
κι αν στο χώμα κυλιστώ, γι΄ αυτό φταίει ο Ρουσσώ» Ήμουν δεκατριών χρονών όταν το διάβασα και έκλαψα με μαύρο δάκρυ όταν έφτασα στην σελίδα που σκοτώθηκε. Παρ΄ ότι η οικογένειά μου τα έβγαζε πέρα με τις κακές, παρ΄ ότι η Ελλάδα δεν ήταν τότε το Αλλού Φαν Παρκ της περασμένης δεκαετίας και η ανεργία ήταν μέσα στην καθημερινότητα μας, εξ ου και την τραγουδούσε ο Νταλάρας, νόμιζα ότι οι ιστορίες των Αθλίων συνέβαιναν μόνον εις Παρισίους του 19ου αιώνα. Συνέχεια |
Δείτε, λεπτό προς λεπτό σχεδόν, το χρονικό της διαμαρτυρίας των νέων του ΣΥΡΙΖΑ στο γραφείο του γενικού γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών Γιώργου Μέργου και την επίθεση των ΜΑΤ.
Η βάρβαρη επίθεση των δυνάμεων καταστολής έγινε σε βάρος 30-40 ατόμων από: δύο (!) διμοιρίες των ΜΑΤ και λίγο αργότερα κατέφθασαν δυο περιπολικά (!) και μια ομάδα μοτοσικλετιστών ΔΙΑΣ! Απίστευτα πράγματα και όμως (δυστυχώς) αληθινά…
Μέσα στον 21ο αιώνα θα πενταπλασιαστούν οι μέρες καύσωνα, τα δάση θα αντιμετωπίζουν απειλή πυρκαγιάς για 30 επιπλέον ημέρες σε σχέση με σήμερα και οι τροπικές νύχτες θα είναι όλο και πιο συχνές.
Αυτό είναι τμήμα μόνο των δυσοίωνων προβλέψεων, που προέκυψαν από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα CLIMRUN, το οποίο ολοκληρώνει το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και παρουσιάζονται στο Οικοσκόπιο, τη διαδικτυακή χαρτογραφική εφαρμογής του WWF Ελλάς για το περιβάλλον στον ελλαδικό χώρο, όπου παρουσιάζονται χάρτες, που προσομοιώνουν ποιες αλλαγές αναμένονται να συμβούν σε κάθε γωνιά της χώρας.
Μέσα από ενδεικτικούς χάρτες και σχεδιαγράμματα, ο χρήστης του Οικοσκοπίου μπορεί να διαπιστώσει πώς θα μεταβληθούν στο άμεσο μέλλον και συγκεκριμένα κατά τις περιόδους 2012-2050 και 2071-2100, εννέα παράμετροι, που σχετίζονται άμεσα με την κλιματική αλλαγή και τις δασικές πυρκαγιές. Συνέχεια
Δύο μηχανισμοί θεσμοποιημένης κατάρρευσης των μισθών συγκροτούνται στην εποχή του Μνημονίου. Ο πρώτος είναι η εκτίναξη της ανεργίας και η καθιέρωσή της ως διαρθρωτικού – ενδημικού φαινομένου, που θα συνοδεύει ακόμη και τις περιόδους αναιμικής ανάπτυξης. Ανάπτυξη με ανεργία είναι το «ευοίωνο» μέλλον της νεοφιλελεύθερης τροϊκανής επαγγελίας.
Ο δεύτερος μηχανισμός είναι η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και η καθιέρωση της ευελιξίας της εργασίας, σε συνθήκες μάλιστα εργοδοτικής αυθαιρεσίας και υπερεκμετάλλευσης. Με εφεδρικό στρατό 2.000.000 ανέργων και χωρίς το δίχτυ προστασίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων, ο εργαζόμενος, ανυπεράσπιστος, θα εναλλάσσεται με τον άνεργο στις χρονικά περιορισμένες, part time, και υποβαθμισμένες θέσεις εργασίας. Συνέχεια
| Οι φωτογραφίες βασανισμένων έγιναν θέαμα. Ο παράδεισος των φρόνιμων, η κόλασή μας. |
|
Του ΚαρτέσιουΑς μη γελιόμαστε. Το Κράτος δεν αντιμετώπισε τους τέσσερις συλληφθέντες για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης ως ληστές, αλλά ως ιδεολογικούς αντιπάλους. Αν τους αντιμετώπιζε ως ληστές δε θα έβαζε σε λειτουργία όλο αυτόν τον μηχανισμό των πρόθυμων ΜΜΕ να προβάλουν το «θεάρεστο» έργο του. Άλλωστε, δεν έπραξε το ίδιο για τον συλληφθέντα που είχε στην κατοχή του σφαίρες, στην κηδεία του Ντερτιλή. Εκείνος προστατεύθηκε δεόντως. Τόσο δεόντως που το θέμα ξεχάστηκε εν μία νυκτί. Επίσης δε συνελήφθη κανείς από όσους πυροβολούσαν στην κηδεία του χουντικού.
Το Κράτος αντιμετωπίζει με ξεκαθαρίσματα τους πάσης φύσεως εχθρούς του. Τους απεργούς του μετρό φρόντισε πρώτα να τους διαπομπεύσει με πλασματικά στοιχεία για τις αποδοχές τους και στη συνέχεια να τους «απενεργοποιήσει» με στρατιωτικούς νόμους. Ήταν ένα μήνυμα του Κράτους, ότι σε συνεργασία με τη δικαιοσύνη, το έγκλημα της διεκδίκησης θα πατάσσεται άμεσα. Ήταν ένα μήνυμα του Κράτους ότι σε συνεργασία με τα ΜΜΕ θα διαπομπεύει όποιον «δεν κάθεται καλά». Γι’ αυτό άλλωστε οι «δαιμόνιοι ρεπόρτερς» ανακάλυψαν ότι ένας μουσικός είχε προσληφθεί στο μετρό ως υπεύθυνος σταθμού, ενώ ξέχασαν ότι προσλήφθηκε ένας καθηγητής ιππασίας στη Βουλή. Συνέχεια |
ΑΝ.Α.ΠΝΟΗ Βιολογικού 