Του Ιάσονα Θεοδώρου*
Ξημερώματα Τετάρτης 18 Σεπτεμβρίου. Ξυπνάω από τον ήχο του τηλεφώνου μου. Η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής είναι ταραγμένη. Μου ανακοινώνει ότι πριν λίγο, ομάδα φασιστών δολοφόνησε εν ψυχρό ένα νέο με αντιφασιστική δράση στο Κερατσίνι. Μέσα στον ύπνο μου δε συνειδητοποιώ ακριβώς τι ακούω, μιλάω για λίγο, φαινομενικά ψύχραιμος και μετά το κλείνω. Η αρχική ψυχραιμία μου, είναι μάλλον μια αυταπάτη.
Πρώτη έρχεται η έκπληξη. Έκπληξη που τελικά κάτι τέτοιο όντως συνέβη, που συνέβη τόσο νωρίς, που δε το εμποδίσαμε. Ξέρω το έχουμε αναλύσει, το έχουμε προβλέψει, όλα οδηγούσαν εκεί. Παρόλα αυτά το «χαστούκι» καταφέρνει να με αιφνιδιάσει –όχι μόνο εμένα, είμαι σίγουρος- και είναι αναπάντεχα δυνατό. Η σχετική ευκολία με την οποία απομακρύνεται η έκπληξη δεν επαναλαμβάνεται και για το φόβο, ο οποίος ακολουθεί. Αυτός με ταλαιπωρεί αρκετά παραπάνω. Η θεωρία ποτέ δε σε προετοιμάζει επαρκώς για την πράξη.
Ξυπνώ νιώθοντας μόνο οργή. Θυμώνω πρώτα με τον εαυτό μου που φοβήθηκε, τη στιγμή που ξέρω ότι αυτός είναι τόσο ο στόχος τους –ή μάλλον ένας από αυτούς- όσο και το πρώτο βήμα για την αδράνεια, την παραίτηση. Εξοργίζομαι με όσους με έφεραν στη θέση να σκεφτώ για μια στιγμή, ότι θα κοιτάω πάνω από τον ώμο μου κάθε φορά που θα βγαίνω έξω πλέον, ότι θα ρίχνω μια κλεφτή ματιά κάθε φορά που λέω δυνατά αυτό που πιστεύω. Μήπως χρειαστεί να χαμηλώσω τη φωνή… Θυμώνω με τους υποκοσμιακούς τύπους με τα μαύρα μπλουζάκια και τα παντελόνια παραλλαγής που αλωνίζουν ανενόχλητοι και λίγες ώρες πριν σκότωσαν ένα συναγωνιστή μου, που είχε τόσα να δώσει ενώ αυτοί τίποτα. Ασφυκτιώ. Θέλω να ξεμπερδεύω τόσο με αυτούς, όσο και με το κράμα του γελοίου, ανιστόρητου, φασιστικού, μισάνθρωπου, εθελότυφλου και τέλος ηλίθιου και γι αυτό τόσο επικίνδυνου 7% της κοινωνίας που τους ανέδειξε. Δεν ανέχομαι να συνυπάρχω με αυτά τα άτομα. Πόσοι και πόσες δεν είμαστε άραγε που αισθανόμαστε έτσι από καιρό;
Ακριβώς όμως το γεγονός ότι δε θέλουμε να αφήσουμε κανένα περιθώριο να αξιοποιηθούν ή να καμφθούν για λίγο και τελικά να επανέλθουν, μας επιβάλλει να σκεφτούμε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Η πολιτική είναι συχνά σκληρό «παιχνίδι» και την περίοδο αυτή παίρνει άγρια χαρακτηριστικά. Το συναίσθημα σπάνια είναι καλός σύμβουλος σε αυτές τις περιπτώσεις.
Πως μια συμμορία, μια εγκληματική οργάνωση, στελεχωμένη από άτομα που παραβιάζουν συστηματικά το κοινό ποινικό δίκαιο καταφέρνει με θράσος να διευρύνει το ακροατήριό της και να καθιστά σαφές ότι ήρθε για να μείνει; Προφανώς γιατί εκεί που οι περισσότεροι αντικρίζουμε ένα τερατούργημα, κάποιοι άλλοι βλέπουν μια χρυσή ευκαιρία και ένα εργαλείο. Αρχικά αποπροσανατολισμού, ανάδειξης ψεύτικων εχθρών και τελικά καλλιέργειας φόβου. Και όλα αυτά με μια παράλληλη προσπάθεια εντύπωσης στο συλλογικό «κοινό νου», του δικαίου του τσαμπουκά. Της επικράτησης σε μια αντιπαράθεση λόγω υπεροχής σε μυϊκή δύναμη, λόγω της αριθμητικής υπεροχής αυτών που «στρίμωξαν» σε ένα στενό το μετανάστη, τον κομμουνιστή (12/9), τον αντιφασίστα (18/9)… αύριο τον αριστερό γενικότερα, το δημοκράτη, τον ομοφυλόφιλο.
Η αποτελεσματικότητα του εργαλείου όμως σχετίζεται άμεσα και με το χέρι που το αξιοποιεί. Το οποίο δεν είναι άλλο από τον πρωθυπουργό αυτής της χώρας, Αντώνη Σαμαρά, και την ακροδεξιά ομάδα που τον περιβάλλει. Τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες μιας χυδαίας παραχάραξης της ιστορίας μέσω του ιδεολογήματος των δύο άκρων, που εκπορεύεται από αυτήν ακριβώς την ομάδα, συνεπικουρούμενη από τα πάντα διαθέσιμα «παπαγαλάκια» του τύπου και πάσης φύσεως πρόθυμους εκπροσώπους του σκληρού νεοφιλελεύθερου μπλοκ, καθώς και συγγενείς «διανοούμενους». Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τελευταίας κατηγορίας η Σώτη Τριανταφύλλου « Τα δύο άκρα μοιράζονται τον αυταρχισμό και τον κρατισμό, περιφρονούν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και περιορίζουν την ελευθερία του λόγου στην ελευθερία του δικού τους λόγου.». Αν αυτό συνδυαστεί με το ότι η ΝΔ προσφάτως έχει επιλέξει σαν άτομο που προσωποποιεί την «ακρότητα» του ΣΥΡΙΖΑ τη Ζωή Κωνσταντοπούλου -ακριβώς λόγω της επιμονής της για δημοκρατική τήρηση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών- παίρνει διαστάσεις ξεκαρδιστικού ισχυρισμού.
Ταυτίζοντας στη συνείδηση κάποιου κόσμου την αριστερά και το ΣΥΡΙΖΑ με το φασιστικό αυτό μόρφωμα, επιδιώκουν δυο πράγματα που μοιάζουν αντιφατικά αλλά δεδομένου του διαφορετικού εκλογικού ακροατηρίου, δεν είναι. Αφενός να περιορίσουν τη δύναμη της αναδυόμενης απειλής, του ΣΥΡΙΖΑ, για τα συμφέροντά τους –στοχεύοντας κυρίως σε τμήμα μετριοπαθούς «κεντροαριστερού» κόσμου- και αφετέρου προλειαίνοντας το έδαφος για μια πιθανή μελλοντική συμπαράταξη ΝΔ- Χρυσής Αυγής. Ενδεικτικά αναφέρω ονόματα που υποστηρίζουν το τελευταίο: Βύρων Πολύδωρας, Φαήλος Κρανιδιώτης, Μπάμπης Παπαδημητρίου κ.α.
Ακόμα και τώρα, λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η ΝΔ δια στόματος Χρ. Λαζαρίδη τολμάει να βάζει στο κάδρο της βίας το ΣΥΡΙΖΑ. Παρά τις αποστάσεις που δείχνει να παίρνει ο Σαμαράς με το σημερινό του διάγγελμα, περιμένουν μια άστοχη δήλωση, μια βεβιασμένη ενέργεια λόγω ψυχολογικής φόρτισης, από τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς για να επανέλθουν με δεκαπλάσιο μένος. Εν μέσω των δυναμικών και μαζικών απεργιακών κινητοποιήσεων της εκπαιδευτικής κοινότητας, οι προβοκάτσιες καραδοκούν και ψάχνουν ευκαιρία να εκδηλωθούν για να ξεμπερδεύουν μια ώρα αρχύτερα. Μη μας παρασύρουν. Βρίσκονται σε πανικό γιατί μπορεί να χάσουν την πρωτοκαθεδρία τους και κατέληξαν με τη στάση τους να προσφέρουν πολιτική κάλυψη στη δράση της Χρυσής Αυγής, που δρούσε πλέον ανεξέλεγκτα έχοντας αποθρασυνθεί.
Ας εντείνουμε τον πανικό τους. Ας βασιστούμε στα δημοκρατικά μας αντανακλαστικά λειτουργώντας ψύχραιμα και συντονισμένα. Ας οργανώσουμε ενωτικές λαϊκές πρωτοβουλίες στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς για την απομόνωση των ακροδεξιών ιδεολογιών και πρακτικών και τη δημοκρατική ανατροπή. Αυτό είναι που τους στερεί τον ύπνο. Ο φόβος δεν έχει καμία δουλειά μαζί μας. Ανήκει στο απέναντι στρατόπεδο. Χάρισμά τους, εμείς δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Εμείς ερχόμαστε από το μέλλον, για την ανατροπή την ισότητα, τη δημοκρατία, την κοινωνική απελευθέρωση.
*μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας ΣΥΝ
και της Τ.Ο. νέων ΣΥΡΙΖΑ Γαλατσίου
Πηγή : http://ecoleft.gr
ΑΝ.Α.ΠΝΟΗ Βιολογικού 