7 Μαΐου στηρίζουμε τη ριζοσπαστική αριστερά, στηρίζουμε ΑΡ.ΕΝ.

Για το Πανεπιστήμιο των αναγκών μας και την κοινωνία των ονείρων μας…

Οι εκλογές, πέρα από το αποτέλεσμα, σε καλούν να σκεφτείς, πολύ συνοπτικά, πώς φαντάζεσαι, τί θέλεις, τί θεωρείς ότι λείπει από το Πανεπιστήμιο σου αλλά και ποιόν ρόλο μπορείς να έχεις εσύ μέσα σε αυτό. Αυτό δεν καθορίζεται μόνο από το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών. Πολύ περισσότερο, επηρεάζεται(ή εκφράζεται) από την επιλογή μας να συλλογικοποιούμαστε και να στρατευόμαστε στο να αλλάξουμε τόσο το Πανεπιστήμιο όσο και την κοινωνία προς το καλύτερο. Και ο ρόλος μας σαν μέλη του Φοιτητικού Συλλόγου, καθώς και η ίδια η επιλογή του να υπάρχει ενεργός Φοιτητικός Σύλλογος (και όχι κάτι του οποίου ο ρόλος να είναι απλά διαδικαστικού χαρακτήρα), εκφράζει, σε πολύ μεγάλο βαθμό, αυτή μας την επιλογή και την προσπάθεια.

Είναι δεδομένο ότι, ειδικά στον Σύλλογό μας, η δυνατότητά να επηρεάζουμε κρίσιμες αποφάσεις είτε σε ότι αφορά τη σχολή, είτε σε ότι αφορά τις εξω-Πανεπιστημιακές ζωές μας, φαίνεται να χάνεται. Αυτό γίνεται πιο σαφές όταν σε άλλους συλλόγους ο ίδιος ο Πρόεδρος της σχολής δεν έχει κανέναν ενδοιασμό στο να διαλύσει και ουσιαστικά να απαγορεύσει κάθε απόπειρα Γενικής Συνέλευσης που παρεκτρέπει το Φοιτητικό Σύλλογο από τη αυστηρή κανονικότητα του προγράμματος μαθημάτων. Έχει μάλιστα ιδιαίτερο ενδιαφέρον το ότι ενώ τόσα χρόνια αντιπαλεύαμε την απάθεια και την λογική της ανάθεσης που προωθούσε η ΔΑΠ, σήμερα, μέσα στην τόσο σκληρά εντατικοποιημένη καθημερινότητά μας, η απάθεια και η λογική της πλήρους απαξίωσης διαδικασιών φαίνεται να κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Και εδώ εντάσσεται και ο εισαγωγικός προβληματισμός για το πότε πραγματικά έχουμε “κερδίσει”, όχι μόνο μέσω της αλλαγής των συσχετισμών, αλλά αντιστρέφοντας την κατάσταση την οποία οι καθεστωτικές παρατάξεις πάλεψαν να οικοδομήσουν!