ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗΣ Κ.Σ.-Μ.Α.Σ.

Στις 16/4, στο χώρο διεξαγωγής των φοιτητικών εκλογών του Φοιτητικού Συλλόγου του Μαθηματικού μέλη της ΚΝΕ επιτέθηκαν με μένος απέναντι σε μέλη της Αριστερής Ενότητας. Με τραμπούκικο τρόπο οι πρωτεργάτες της καφρίλας ανακοίνωσαν πως αυτοί ξέρουν να λύνουν τις διαφορές τους με τη βία και το ξύλο, κι αυτό για…. 3 αφίσες. 30 μέλη της Πανσπουδαστικής όρμησαν, σπάζοντας τζάμια πάνω στα κεφάλια μελών της ΑΡΕΝ, και με μπουνιές επέλεξαν να τους απομακρύνουν.

Είναι δεδομένο πως τις ημέρες διεξαγωγής των φοιτητικών εκλογών κάποιοι επιλέγουν να επιλύουν τις πολιτικές τους διαφωνίες με ξύλο και τσαμπουκά. Η ΠΚΣ επιλέγει να δυσφημεί και να τραμπουκίζει την Αριστερή Ενότητα ενώ την ίδια στιγμή η ΔΑΠ και οι πολιτικοί εκφραστές του Μνημονίου μένουν ανενόχλητοι. Είναι εκείνη η παράταξη που από τη μία μιλάει για δημοκρατική ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων και από την άλλη εκδίδεται σε πρακτικές που παραπέμπουν σε άλλους πολιτικούς χώρους.

Ως Αριστερή Ενότητα καταγγέλλουμε την τραμπούκικη επίθεση της ΠΚΣ σε βάρος μας. Καλούμε τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να αποδοκιμάσουν τέτοιου είδους πρακτικές που στρέφονται σε βάρος αγωνιστών της αριστεράς.

Με τη ριζοσπαστική αριστερά στην κοινωνία και το Πανεπιστήμιο αλλάζουμε τις ζωές μας.

Στις 17 Απρίλη στηρίζουμε-ψηφίζουμε Αριστερή Ενότητα

17 Απριλίου: Με τους Αγώνες και την Αριστερά για το Πανεπιστήμιο των αναγκών μας!

17 Απριλίου  ΑΝ.Α.ΠΝΟΗ Βιολογικού-ΑΡ.ΕΝ.

 

Αφίσες, φυλλάδια, πάρτυ, χαμόγελα από παντού, ασυνήθιστη κοινωνικότητα, κουρασμένα πρόσωπα που χαμογελούν αμήχανα δείχνουν ότι έφτασε η ώρα των φοιτητικών εκλογών!!! Υπάρχει η αντίληψη ότι στις φοιτητικές εκλογές μετράμε παρέες, συγκρίνουμε κοινωνικότητες κοκ. Υπάρχει και η άλλη άποψη ότι οι φοιτητικές εκλογές είναι κάτι παραπάνω από παρέες. Το αποτέλεσμα των εκλογών επηρεάζει την καθημερινότητά μας στο βιολογικό, έχει προεκτάσεις στην κοινωνία ακόμα και αν αυτοί που μετέχουν σ’ αυτή τη διαδικασία δεν το συνειδητοποιούν.

Η κρίση επηρεάζει το βιολογικό, την παιδεία, εμάς τους ίδιους.

Πρόσφατα είχαμε την  επέτειο του 3^ου χρόνου στο μνημόνιο. Η νεολαία και το πανεπιστήμιο δοκιμάζονται και  πλήττονται με πρωτοφανή τρόπο. Η κυβέρνηση αφού ξέχασε το «λεφτά υπάρχουν» πήρε μέτρα άδικα, που βυθίζουν την οικονομία στην ύφεση, διαιωνίζουν την ασυλία των πλουσίων, αφήνουν παραθυράκια για την φοροδιαφυγή, ρίχνουν το βάρος στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα και στους νέους την ώρα που περιστέλλεται η δημόσια παιδεία-έρευνα και όλες οι εκφάνσεις του κοινωνικού κράτους.

Ιδίως εμείς οι βιολόγοι βιώνουμε την ανασφάλιστη εργασία, τις μειωμένες αποδοχές, την ανυπαρξία εργασιακών δικαιωμάτων ως τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Το μοντέλο της γενιάς των 500ευρώ και των άνεργων νέων επιστημόνων διαρκώς διογκώνεται.

15/4 Εκδήλωση ΑΡΕΝ: Η Όλγα, ο Πρετεντέρης και η Δημοκρατία!

Φεστιβάλ ΑΡ.ΕΝ. στο Θησείο, 5-6 Απριλίου

 »Με την Αριστερά και τους Αγώνες για το Πανεπιστήμιο των αναγκών μας»

Ρατσιστικά εγκλήματα: Η κηλίδα απλώνεται σε ολόκληρη τη χώρα

Πηγή: Η Αυγη

ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ

Το φθινόπωρο του 1999 η ελληνική κοινωνία έμοιαζε να μην έχει λόγους να ανησυχεί. Το χρηματιστήριο εξακολουθούσε να ανεβαίνει βυθίζοντας σε πλαστή ευδαιμονία τους χιλιάδες μικροεπενδυτές που στη συνέχεια καταστράφηκαν, η χώρα είχε αναλάβει τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 προκαλώντας ευφορία και αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας στους ανυποψίαστους αλλά και λαχτάρα στα λαμόγια της αγοράς που ήδη ακόνιζαν τα νύχια τους για τη μεγάλη ”κονόμα”, οι τελευταίοι παραθεριστές της Μυκόνου συζητούσαν ακόμα για τα χλιδάτα καλοκαιρινά πάρτυ που συγκέντρωσαν το διεθνές jet set και τους εγχώριους εκπροσώπους της showbiz.

Ένας χρόνος μετά τις κινητοποιήσεις για το Μεσοπρόθεσμο στο Σύνταγμα…κι όμως κάτι έχει αλλάξει

Γρηγόρης Λαμπράκης: 49 χρόνια από τη δολοφονία του «μαραθωνοδρόμου της ειρήνης»

Πηγή: agelioforos.gr

ΤΟΥ ΙΩΝΑ ΤΣΩΧΟΥ

Ηταν σαν σήμερα, πριν από 49 ακριβώς χρόνια, βράδυ της 22ας Μαΐου 1963. Ισως η πιο τραγική στιγμή της ταραγμένης μετεμφυλιακής περιόδου, που λίγο αργότερα οδηγήθηκε, μάλλον νομοτελειακά, στη χούντα των συνταγματαρχών. Ο «μαραθωνοδρόμος της ειρήνης», ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης έπεφτε νεκρός στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου – Ερμού, στη Θεσσαλονίκη, μετά τη δολοφονική επίθεση των παρακρατικών Σπύρου Γκοτζαμάνη και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδη, με τρίκυκλο. Χτυπημένος από σιδηρολοστό, ο Λαμπράκης άφησε την τελευταία του πνοή στις 27 Μαΐου, στο ΑΧΕΠΑ.

Βίαιη εισβολή ομάδας ΔΙΑΣ στην ΑΣΟΕΕ το βράδυ των εκλογών

Πηγή: left.gr

Άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ επιτέθηκαν απρόκλητα σε φοιτητές και προκάλεσαν φθορές στο χώρο της ΑΣΟΕΕ, το χθεσινό βράδυ των φοιτητικών εκλογών.

Συγκεκριμένα, ήταν μεταξύ 00.30 με 01.00, όταν κομβόι των δύο ομάδων εισήλθε μέσα στο κτίριο της ΑΣΟΕΕ και άρχισε να πετάει τραπέζια και καρέκλες σε φοιτητές, ενώ προκαλούσαν φθορές με κλομπς στα τραπεζάκια και τα ταμπλό των φοιτητικών παρατάξεων και σχημάτων. Θύμα άγριου ξυλοδαρμού έπεσε ένας φοιτητής, ο οποίος εκείνη τη στιγμή αγόραζε νερό από το περίπτερο έξω από το χώρο του πανεπιστημίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ εξαπέλυαν φραστικές επιθέσεις, αδιακρίτως, προς τα μέλη όλων των παρατάξεων, καθώς και να υπογραμμιστεί ξανά, ότι η επίθεση ήταν παντελώς απρόκλητη.  

Που βαδίζει το ΚΚΕ;

http://topontiki.gr

Γράφει ο Κώστας Μερκουράκης

Η λογική λέει πως η συζήτηση στις τάξεις του ΚΚΕ αργά ή γρήγορα θα ανοίξει. Γιατί, όταν επί πολλά χρόνια διατηρείς τα ηνία στον χώρο της Αριστεράς και μάλιστα έχεις βραβευτεί για τη συνέπεια και την αταλάντευτη στάση σου σε μια σειρά από ζητήματα, όταν τα ποσοστά σου διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα και σου χαρίζουν τη δυνατότητα να ασκείς αξιοπρεπή αντιπολίτευση, τότε οι φωνές κριτικής εύκολα πέφτουν στο κενό.

Όμως τώρα τι γίνεται; Τώρα που το ΚΚΕ χάνει το «πάνω χέρι» στην Αριστερά – όσο κι αν επιμένει μανιωδώς τα τελευταία χρόνια να μην αυτό-τοποθετείται στα Αριστερά του πολιτικού φάσματος – και ταυτόχρονα περιορίζεται σε «δευτερότριτο» αντιπολιτευτικό ρόλο.

H αλήθεια του ΣΥΡΙΖΑ, του Οδυσσέα Ιωάννου

Υπήρχαν δύο πράγματα που πίστευα πως δεν θα τα ζήσω ποτέ, και θα “έφευγα” πεινασμένος. Το πρώτο το έζησα τελικά το καλοκαίρι του 2004, στην Πορτογαλία. Να πάρει η Εθνική Ελλάδος ένα μεγάλο κύπελο στο ποδόσφαιρο. Παγκόσμιο ή ευρωπαϊκό. Άρρωστος ποδοσφαιρόφιλος, ζήλευα. Και ζήλευα, και ζήλευα. Και έλεγα πως είναι κατάρα να είσαι Έλληνας που αγαπάει το ποδόσφαιρο.

Το δεύτερο το έζησα χθες. Να βγεί ένα αριστερό κόμμα τόσο ψηλά. Και τόσο κοντά στην πρωτιά. Δεν θριαμβολογώ, θα ήμουν αφελής. Δεν αλλάζουν έτσι οι κοινωνίες, ακριβώς όπως δεν άλλαξε τίποτα στο ποδόσφαιρό μας. Αντιθέτως, μετά τον τελικό της Λισαβώνας, απαξιώθηκε όσο ποτέ πριν. Μέχρι και την Νova έκοψα για να μην βλέπω ελληνικό πρωτάθλημα.