Category Archives: Κοινωνία
Ο πυρηνάρχης του Μαξίμου
Όσο κι αν κοπιάσει το επικοινωνιακό επιτελείο της Συγγρού να πείσει την κοινή γνώμη ότι κύριο μέλημα του πρωθυπουργού ήταν να αντιμετωπίσει με κάθε τρόπο το νεοναζιστικό μόρφωμα, δεν θα καταφέρει να κρύψει πως με «εντολή Σαμαρά» η Χρυσή Αυγή διέθετε έναν ακόμη κρυφό πυρηνάρχη μέσα στην ίδια την κυβέρνηση.
Την ώρα που η ναζιστική συμμορία επιχειρεί να βγει λάδι και να παρουσιαστεί ως θύμα μιας κυβερνητικής σκευωρίας με σκοπό την επιστροφή των ακροδεξιών ψηφοφόρων στην αγκαλιά της μητέρας Νέας Δημοκρατίας, καταρρέει το αντισυστημικό προσωπείο που συστηματικά καλλιεργεί την τελευταία τετραετία. Το επίμαχο βίντεο αποκαλύπτει τους στενούς δεσμούς της Χ.Α. με το σύστημα εξουσίας του Αντώνη Σαμαρά, καθώς το πρωτοπαλίκαρο του Μιχαλολιάκου ήταν ένας προνομιακός συνομιλητής του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης. Συνέχεια
Δεν μας τρομοκρατούν συλλήψεις – δακρυγόνα, κόκκινο να βάψουμε του ουρανού το χρώμα.
Mαρτυρία φοιτητή της ΑΡΕΝ: «Είχα θολώσει από τα χτυπήματα»
«Στη ΓΑΔΑ καθ’ όλη τη διάρκεια μας τραμπούκιζαν, μας φώναζαν «κωλ…δια» και διάφορα τέτοια. Στα κορίτσια έλεγαν συνέχεια σεξιστικά σχόλια. Τις τραβάγανε βίντεο στα πόδια.»
Της Μαρίας Λούκα
Πόσο επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια μπορεί να είναι 50 φοιτητές, ένα πανό και τέσσερα αυτοκόλλητα με αντιρατσιστικό περιεχόμενο; «Πολύ» φαίνεται να εκτιμά η Ελληνική Αστυνομία που επιστράτευσε πολλαπλάσιους αστυνομικούς για να διαλύσει με βίαιο τρόπο λίγο μετά τις 11 το πρωί της Τετάρτης φοιτητική διαμαρτυρία έξω από το γραφείο του Υπουργού ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.
Όταν οι νεαροί φοιτητές ξεκινούσαν από τη Νομική Σχολή με σκοπό να πραγματοποιήσουν έναν συμβολικό ακτιβισμό στο γραφείο του Υπουργού εξαιτίας των ρατσιστικών δηλώσεων που έκανε για το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι , μάλλον δε φαντάζονταν ότι μετά από μερικές ώρες θα κατέληγαν στο κτίριο της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής με χειροπέδες και ορισμένοι με καρούμπαλα στο κεφάλι από τα γκλοπ μιας υπηρεσίας που στις αρμοδιότητες της αναφέρεται η «προστασία του πολίτη».
46 προσαγωγές συνολικά και μία σύλληψη. Ο Γιώργος είναι φοιτητής στο Φυσικό Αθήνας. Μου διηγείται αυτή την εμπειρία από τα σκαλιά της ΓΑΔΑ , όταν αφήνεται ελεύθερος μετά από 3 ώρες, με όσες λεπτομέρειες τουλάχιστον μπορεί να θυμηθεί από τα πολλά χτυπήματα που δέχτηκε. Συνέχεια
Επίθεση της αστυνομίας σε φοιτητές της ΑΡΕΝ για ένα πανό
Βίαιη, απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας σε φοιτητές που διαμαρτύρονταν ειρηνικά έξω από το γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας για την τραγωδία στο φαρμακονήσι – Προσήχθησαν 46 φοιτητές και ένας εργαζόμενος, που είχε βγει από διπλανό μαγαζί, να δει τι γίνεται (!)
14:33 Αρκετός ο συγκεντρωμένος κόσμος σε ένδειξη συμπαράστασης στους προσαχθέντες έξω από τη ΓΑΔΑ.
Κάτι συμβαίνει (με το Πανεπιστήμιο) στην Ελλάδα..
της Λυδίας Καραμπάτσου, φοιτήτριας του Βιολογικού Αθήνας
Σχεδόν τρεις μήνες τώρα, τα τρία μεγαλύτερα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα ( ΑΕΙ) της χώρας είναι κλειστά. Έχει διακοπεί κάθε λειτουργία, τόσο της εκπαιδευτικής όσο και της ερευνητικής διαδικασίας. Να φανταστούμε, λοιπόν, ότι όλοι οι φοιτητές και καθηγητές στην Ελλάδα είναι απελπισμένοι και κάνουν έκκληση να ανοίξει.. Αν και τα ΜΜΕ στην Ελλάδα μας βομβαρδίζουν με δηλώσεις σε αυτή την κατεύθυνση, η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη..
Μα ποιός και γιατί να θέλει κλειστό το πανεπιστήμιο; Επίσης, για να γίνει κατανοητό τι σημαίνει κλειστό Πανεπιστήμιο, επιβάλλεται να είναι ξεκάθαρο τι σημαίνει ανοιχτό πανεπιστήμιο. Και μάλιστα ανοιχτό δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο, όπως είναι το ελληνικό. Οι περισσότεροι θα απαντούσαν ότι σημαίνει ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση, επιστημονική κατάρτιση σε κάποιο αντικείμενο, δυνατότητα έρευνας και μάλιστα μη κατευθυνόμενης, ελεύθερη διακίνηση ιδεών ,η πολυπόθητη κατάκτηση της αλήθειας που λένε. Ταυτόχρονα η απόκτηση ενός πτυχίου κατοχυρώνει καλύτερα εργασιακά δικαιώματα, υψηλότερο μισθό, μία καλύτερη ζωή, αφού ένας πτυχιούχος επιστήμονας αποτελεί την ελίτ του παραγωγικού δυναμικού μιας χώρας. Όλα αυτά ακούγονται καλά, οπότε ποιοι είναι που αντιδρούν; Συνέχεια
Απόπειρα αυτοκτονίας από διοικητική υπάλληλο του ΑΠΘ
Όταν διαπίστωσε ότι το όνομά της συμπεριλαμβανόταν στη λίστα του ΑΣΕΠ απ’ όπου θα βγουν οι διαθεσιμότητες, η γυναίκα προσπάθησε να πηδήξει στο κενό από το παράθυρο του γραφείου του πρύτανη που βρίσκεται στον 7ο όροφο.
Μάρτυρες είδαν την ταραγμένη υπάλληλο να μπαίνει στο γραφείο του πρύτανη, όπου πήγε να διαμαρτυρηθεί για τη διαθεσιμότητα. Ξαφνικά άνοιξε το παράθυρο και κρεμάστηκε προσπαθώντας να βρεθεί στο κενό, αλλά ευτυχώς ο πρύτανης και άλλοι υπάλληλοι κατάφεραν να τη συγκρατήσουν.
Ο πρύτανης του ΑΠΘ, Γιάννης Μυλόπουλος, δήλωσε στην «Εφ.Συν.»: «Πρέπει να σταματήσει εδώ αυτή η διαδικασία. Η πανεπιστημιακή κοινότητα απαιτεί να σταματήσει εδώ».
Το απονενοημένο διάβημα της υπαλλήλου έφερε στο φως η δήλωση του αντιπρύτανη Οικονομικών και ακαδημαϊκών υποθέσεων, Γιάννη Παντή, για τις διαθεσιμότητες: «Η αναταραχή που έχει δημιουργηθεί, η ένταση, η θλίψη, η απογοήτευση και η ψυχική κατάπτωση οδηγούν σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, μέχρι και σε απόπειρες αυτοκτονίας, φαινόμενο που είχαμε σήμερα (σ.σ. χθες) στο ΑΠΘ, αλλά και σε οργή, θυμό και σε κανιβαλισμό, με αποτέλεσμα την πλήρη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού στο Πανεπιστήμιο». Εξοργισμένος κατήγγειλε ότι «η διαθεσιμότητα-απόλυση των διοικητικών υπαλλήλων συνδυάστηκε με την εγκληματική αδιαφορία του υπουργείου ως προς τη διαδικασία, με τελικό αποτέλεσμα την ανακοίνωση λιστών μοριοδότησης βασιζόμενων σε αδιαφανή, πελατειακά, ανισότιμα και χωρίς τεκμηρίωση κριτήρια».
Νίκος Φωτόπουλος
efsyn.gr
O Στρατιώτης-οδηγός του τανκ που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου σπάει τη σιωπή του

«ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ» AYTO ΠΟΥ HMOYN, ΓΙ» AYTO ΠΟΥ EKANA. Τότε αισθανόμουν ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Στους «μαυροσκούφηδες», στο Γουδί, είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα «παλιοκουμμούνια», όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Τι περιμένεις!.. Ούτε μια εφημερίδα δεν είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είχα γίνει και εγώ φασίστας. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου. »
O ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ-ΟΔΗΓΟΣ TOY TANK που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου σπάει τη σιωπή του και μιλάει πρωτη φορα για το μακελειο της 17ης Νοεμβρίου 1973
1973-2003. Ο A. Σκευοφύλαξ, ο έφεδρος στρατιώτης του τεθωρακισμένου άρματος που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, σπάει την τριαντάχρονη σιωπή του και αποκαλύπτει όσα συνέβησαν τη μαύρη νύχτα που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία και στιγμάτισε για πάντα τη ζωή του. «Ντρέπομαι γι’ αυτό που ήμουν, γι’ αυτό που έκανα» λέει στην εκ βαθέων εξομολόγησή του. Μια στιγμή, μια ζωή. Στη «μία και μοναδική φορά» που δέχθηκε να ξύσει «τις πληγές του παρελθόντος», όπως λέει σε μια αποστροφή του λόγου του ο κ. Σκευοφύλαξ, περιγράφει λεπτό προς λεπτό τη στρατιωτική επιχείρηση της χούντας, η οποία ξεκίνησε λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου με την έξοδο των τανκς στους δρόμους της Αθήνας και ολοκληρώθηκε στις 3.30 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου, με την αιματοβαμμένη εισβολή στο Πολυτεχνείο. Στη σπάνια μαρτυρία του ο κ. Σκευοφύλαξ μνημονεύει τις δραματικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν στους δρόμους της Αθήνας, τις ειρηνικές εκκλήσεις των φοιτητών που ηχούσαν στα αφτιά του σαν «κραυγές εχθρών της πατρίδας». Τις διαταγές των αδίστακτων στρατιωτικών που πίστεψε ότι ήταν «πατριώτες». Θυμάται – τότε με χαρά, τώρα με θλίψη – τον πόνο των φοιτητών που είδαν το όνειρό τους να τσαλακώνεται κάτω από τις ερπύστριες που ο ίδιος έθεσε σε κίνηση, τον τρόμο που ακολούθησε από τις λυσσαλέες επιθέσεις των αστυνομικών. Το απαράμιλλο θάρρος του φοιτητή που γύρισε και του είπε: «Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες μέσα;». Συνέχεια
«Προσπαθούσαμε να καταλάβουμε γιατί ήρθαν οι κάμερες. Και μόνο τότε συνειδητοποιήσαμε ότι ο Αζάια είναι μαύρος»
Σήμερα στο σχολείο δεν πολυκάναμε μάθημα.
Κάμερες και δημοσιογράφοι από κανάλια, εφημερίδες και σάιτ ήταν στημένα από τις 7 κι έφυγαν πριν λίγο. Τα τηλέφωνα χτυπούσαν ασταμάτητα και μας έκανε την τιμή μέχρι κι ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης -ο ίδιος παρακαλώ!- να μας τηλεφωνήσει.
Όχι επειδή το σχολείο έχει να βαφτεί δέκα χρόνια.
Όχι επειδή δεν έχουμε δασκάλους για τμήματα υποδοχής και τα μισά παιδιά του σχολείου δεν ξέρουν να μας πουν πού πονάνε.
Όχι επειδή στη μία αίθουσα πέφτουν οι σοβάδες στα κεφάλια μας.
Όχι επειδή ένα κοριτσάκι της Δευτέρας ήταν δέκα μέρες κλεισμένο με τη μαμά του στο Αλλοδαπών, ο μπαμπάς κρύβεται μην τον απελάσουν και τα αδέρφια του τα έστειλαν στη Σουηδία με ξένη οικογένεια (παρόλα αυτά σήμερα που την άφησαν ήρθε στο σχολείο πρωί-πρωί πιο γελαστή από ποτέ).
Όχι επειδή οι μαθητές μας τρώνε από συσσίτια και μένουν σε δωμάτια με άλλα είκοσι άτομα.
Όχι επειδή δεν έχουν ρούχα και παπούτσια κι ο χειμώνας έρχεται.
Όχι επειδή έχουμε άριστους μαθητές που η μητρική τους γλώσσα δεν είναι τα ελληνικά και δεν έχουν βοήθεια από πουθενά. Συνέχεια