
Κάλεσμα στη Γ.Σ. 11/09/2013 Φοιτητικού Συλλόγου Βιολογικού.

Σε μια κοινωνία που βρίσκεται ήδη στο στόχαστρο η Παιδεία είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες που πλήττονται. Τα τελευταία δυο χρόνια η επίθεση αυτή έχει ενταθεί και το κράτος έχει καταστήσει σαφές ότι βλέπει το εκπαδευτικό σύστημα ως μια δαπάνη και οι μόνες αλλαγές που έχει σκοπό να επιφέρει είναι αυτές που έχουν οικονομικό όφελος.
Με ήδη χαμηλό προϋπολογισμό για την Παιδεία οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων σταδιακά μείωσαν στο ελάχιστο τις δαπάνες για την παδεία, αφήνοντας σχολεία χωρίς θέρμανση, κλείνοντας εστίες, βάζοντας αυστηρά οικονομικά κριτήρια στη σίτιση και τη στέγαση, μη τυπώνοντας βιβλία για τους μαθητές, κόβοντας συγγράμματα στους φοιτητές και απολύοντας χιλιάδες εργαζόμενους, Συνέχισαν ακάθεκτες με καταργήσεις ή συγχωνεύσεις σχολών, κατακρεουργώντας τα γνωστικά αντικείμενα σε ανοίγοντας το δρόμο στην τεχνοκρατική κατάρτιση και την είσοδο των επιχειρήσεων στα Πανεπιστήμια. Συνέχεια
Ζούμε σε μία περίοδο έντονων κοινωνικών και πολιτικών ανακατατάξεων τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε ελληνικό επίπεδο. Μια σειρά πολιτικών, που τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει τους εργαζόμενους και την νεολαία σε αλλεπάλληλα αδιέξοδα και στα όρια της επιβίωσης στην χώρα μας, έρχονται τώρα να οδηγήσουν σε κρίση την Ισπανία, την Ιταλία, το Βέλγιο, ακόμα και την Γαλλία. Το όλο ευρωπαϊκό εγχείρημα, μοιάζει μετέωρο. Στην ουσία η Ευρώπη είτε θα επανιδρυθεί σε κοινωνική βάση, κάτω από την πίεση των λαών και των κοινωνικών κινημάτων, είτε θα πάψει να υπάρχει. Άλλωστε, πέρα από όλα τα άλλα, η νεοφιλελεύθερη στρατηγική της Ε.Ε. έχει επιτρέψει στον εθνικισμό, τον νεοφασισμό και τον ρατσισμό να γίνουν μέρος της κυρίαρχης πολιτικής ατζέντας (κάτι που αποτυπώνεται γλαφυρά και από την συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου). Απέναντι στα εκβιαστικά διλήμματα που θέτουν οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Ευρώπη για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, η μόνη απάντηση είναι ότι «δεν υπάρχει σωστή απάντηση σε λάθος ερώτηση». Και η σωστή ερώτηση είναι αν από την ελληνική και ευρωπαϊκή κρίση, θα σωθούν οι κοινωνίες ή οι αγορές.
Παράλληλα σε λίγες μέρες συμπληρώνονται τρία χρόνια από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ειδικό φρουρό, στις 6 Δεκεμβρίου 2008. Αυτό το περιστατικό αποτέλεσε το έναυσμα ενός πρωτοφανούς κοινωνικού ξεσπάσματος, με εξεγερσιακά χαρακτηριστικά, το οποίο αναπτύχθηκε ταυτόχρονα και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σε ολόκληρη τη χώρα. Δεν περιορίστηκε όμως εντός των συνόρων αλλά κατάφερε να «εκπέμψει» το μήνυμα της αμφισβήτησης των όρων με τους οποίους καλείται η νεολαία, κατά κύριο λόγο, να ζήσει σε όλη την Ευρώπη αλλά και στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Ο αυθόρμητος χαρακτήρας, η συμμετοχή κοινωνικών ομάδων που μέχρι τώρα ήταν αποκλεισμένες από οποιαδήποτε διεκδίκηση, η μαζικότητα και η διάρκεια των κινητοποιήσεων συγκρότησαν ένα εκρηκτικό μείγμα που κατάφερε να αναδείξει ζητήματα και να χαράξει διαχωριστικές γραμμές στο πολιτικό τοπίο και την κοινωνία.
Τρία χρόνια μετά τον Δεκέμβρη του ‘08 οι αιτίες που γέννησαν αυτήν την εξέγερση συνεχίζουν να υπάρχουν, ενώ οι πολιτικές που πλήττουν τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα στην χώρα μας εξειδικεύονται μέσω του νέου προϋπολογισμού, της νέας δανειακής σύμβασης, της συμφωνίας στις 27 Οκτωβρίου και της περαιτέρω επίθεσης στα εναπομείναντα κομμάτια του δημόσιου τομέα.
Τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε ελληνικό επίπεδο, ζούμε στιγμές που στην ιστορία των κοινωνιών εμφανίζονται μια φορά σε κάθε γενιά. Εδώ και 2 χρόνια η κυβέρνηση του Πασοκ έχει αναλάβει την πλήρη αποδιοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας και την οικοδόμηση της με βάση τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα. Μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο επέβαλαν τη σκληρή λιτότητα και τους όρους της αγοράς, μετακυλύοντας το βάρος της κρίσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Ο καταιγισμός αντιλαϊκών και αδιέξοδων μέτρων, η αίσθηση ότι δεν διακυβεύεται μόνο το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, αλλά επιχειρείται μετάλλαξη της βαθύτερης ουσίας της δημοκρατίας, προκαλεί αντιδράσεις. Απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να ενεργοποιήσει φαινόμενα κοινωνικού αυτοματισμού, χαρακτηρίζοντας «συντεχνιακά» τα αιτήματα των επιμέρους κλάδων, ορθώνεται μία πρωτοφανής οργανωμένη αντίδραση των εργαζομένων που κορυφώνεται με την 48ωρη Γενική Πανεργατική απεργία, 19 και 20 Οκτωβρίου. Το μπαράζ των απεργιακών κινητοποιήσεων, οι καταλήψεις δημοσίων κτηρίων και Υπουργείων και η ανακατάληψη των πλατειών με μαζικούς και πολιτικούς όρους, αναδεικνύουν την ξεκάθαρη αντίθεση της πλειονότητας της κοινωνίας προς την ασκούμενη πολιτική και την διάθεση για την ανατροπή της. Η άσκηση εξουσίας από την κυβέρνηση δείχνει να κρέμεται κυριολεκτικά από μία κλωστή!
Φυσικά η δημόσια παιδεία δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί από το πακέτο των περικοπών και της συνολικής αναδιάταξης της κοινωνίας. Στην προσπάθεια της η κυβέρνηση να επιβάλλει τους όρους της αγοράς, ανέτρεψε τον τρόπο λειτουργίας του πανεπιστημίου, ως ακαδημαϊκού, δημοκρατικού, ελεύθερου και ανοικτού κοινωνικού χώρου που μπορεί να αρθρώνει αντιπαραθετικό πολιτικό λόγο και να στηρίζει τους αγώνες των καταπιεσμένων. Η απάντηση των φοιτητικών συλλόγων ήταν σε πρώτο χρόνο εκκωφαντική, τόσο απέναντι στο νόμο Διαμαντοπούλου για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, όσο και στη συνολικότερη πολιτική που ασκεί το ΠΑΣΟΚ, υπό τις επιταγές του ΔΝΤ και των ισχυρών οικονομικών κύκλων και των πολιτικών εκφραστών τους σε επίπεδο ΕΕ. Μέσω των αγωνιστικών αποφάσεων και των κινητοποιήσεων 300 και πλέον συλλόγων ανά την επικράτεια και μέσω της αντίθεσης του μεγαλύτερου τμήματος της ακαδημαϊκής κοινότητας, δεν υπεγράφησαν στα 14 από τα 17 ιδρύματα της χώρας οι Διαπιστωτικές Πράξεις συγκρότησης των νέων οργάνων διοίκησης. Το αίτημα όμως για δημόσια και δωρεάν Παιδεία και δημοκρατικό Πανεπιστήμιο, κάθε άλλο παρά συντεχνιακό είναι. Τώρα περισσότερο από ποτέ οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να στραφούν προς την κοινωνία και να συμπορευτούν με τους εργαζόμενους στον αγώνα τους για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και της συνολικότερης πολιτικής που ασκεί. Συνέχεια
ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ: 107
(Ανένταχτοι, ΑΝ.Α.ΠΝΟΗ-ΑΡ.ΕΝ, Κ.ΑΡ.Α.ΒΙ-Ε.Α.Α.Κ)
ΔΑΠ-ΝΔΦΚ: 117
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ (Π.Κ.Σ) : 17
A39 (Aνένταχτοι Αντικατάληψη): 47
ΛΕΥΚΑ : 6
ΣΥΝΟΛΟ : 294
Τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών ανέδειξαν με ένα ξεκάθαρο τρόπο τη λαϊκή κατακραυγή απέναντι στα 2 μεγάλα κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ έχασε συνολικά 1 εκ. 100 χιλιάδες ψήφους σε σχέση με τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Η ΝΔ, πάρα τη λαϊκίστικη αντιμνημονιακή ρητορική έχασε 550.000 αντίστοιχα.
Κανένα από τα 2 κόμματα όμως δεν διάβασε σωστά το μήνυμα των εκλογών. Για τη ΝΔ το εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει ότι «βγαίνει ανανεωμένη, δυνατή και υπεύθυνη»;! Ενώ για την κυβέρνηση το αποτέλεσμα εκφράζει την στήριξη των πολιτών στις πολιτικές της ;!! Ο πρωθυπουργός θριαμβολογώντας με τα πενιχρά αποτελέσματα του ΠΑΣΟΚ δήλωσε « Σήμερα οι πολίτες ζήτησαν τη συνέχιση της πορείας μας» και διαβεβαίωσε ότι θα προχωρήσει «στις μεγάλες αλλαγές τη νέα χρονιά που έρχεται». Συνέχεια
ΠΛΑΙΣΙΟ Γ. ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ Φ.Σ. ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΤΙΣ 31/3/09
Η σημερινή συγκυρία διαμορφώνεται στα πλαίσια που βάζουν από τη μία οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης που όλο και εντείνεται και από την άλλη η συνέχιση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών τόσο απ’ την Κυβέρνηση της ΝΔ όσο και απ’την Ευρωπαϊκή Ένωση με την νεολαία και τον κόσμο της εργασίας να παλεύει κάπου ανάμεσα. Αυτό που αποκρυσταλλώθηκε τον προηγούμενο διάστημα ήταν η ξεκάθαρη πρόθεση της Κυβέρνησης και των επιχειρήσεων να ρίξουν το βάρος της κρίση πάνω στους εργαζόμενους. Την ίδια ώρα που χαρίζεται γη και ύδωρ στις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και σε κάθε λογής καπιταλιστές σε μια προσπάθεια να βγουν αλώβητοι απ’ τα αδιέξοδα τους, οι εργαζόμενοι, και πολύ περισσότερο οι νέοι που μπαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας καλούνται σε νέες θυσίες. Ήδη εργοστάσια και παραγωγικές μονάδες σε όλη τη χώρα έχουν ξεκινήσει απολύσεις και μειώσεις μισθών, ενώ πλέον απ’ τα επίσημα χείλη της Κυβέρνησης προαναγγέλλεται πάγωμα μισθών, πλήρης ελαστικοποίηση της εργασίας με εβδομάδα τεσσάρων ή και τριών εβδομάδων, επιβολή έκτακτων φόρων στα λαϊκά στρώματα, περιστολή ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μη κάνοντας βήμα πίσω απ’ τα ακραία νεοφιλελεύθερα δόγματα πιέζει για μεγαλύτερη λιτότητα. Την ίδια ώρα για να περάσουν απαρατήρητα τα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα, εξαπολύεται μια γενικευμένη εκστρατεία τρομοκράτησης και καταστολής, φυσικής και ιδεολογικής, ενώ καλλιεργείται έντεχνα κλίμα φόβου και ανασφάλειας. Βρίσκοντας αφορμή σε πράξεις τυφλής βίας όπως οι βανδαλισμοί στο Κολωνάκι, και μεγαλοποιώντας έντεχνα το γεγονός μέσα απ’ τα ΜΜΕ, στοχοποιούν το άσυλο, εξαγγέλλουν έκτακτους νόμους, απαιτούν την τοποθέτηση νέων καμερών για την «ασφάλεια» της κοινωνίας, προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους που αντιδρούν και αγωνίζονται. Μπροστά στον φόβο πως η κοινωνία δεν θα ανεχτεί και άλλη λιτότητα, δεν θα ανεχτεί και άλλο περιορισμό των δικαιωμάτων, προσπαθούν να κλείσουν τον κόσμο σπίτι του, να τον κάνουν να νομίζει πως τα νέα μέτρα καταστολής είναι για το καλό του. Μπροστά στον φόβο πως ο κόσμος της εργασίας θα ξεσπάσει και θα πετάξει από πάνω του τους κηφήνες που το μόνο που κάνουν είναι να αποσπούν πλούτο και ύστερα να ζητούν θυσίες, το κράτος σιγά σιγά και σιωπηλά ορθώνει νέα τείχη γύρω απ’ την κοινωνία.
Ασφαλιστικό, Σχέσεις Εργασίας, Δημόσιος Πλούτος: Τη στιγμή που και οι πιο ακραίοι υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς και του μηδενικού ελέγχου του νεοφιλελευθερισμού έχουν αρχίσει να μιλάνε για παρεμβατικό κράτος, στην προσπάθειά τους βέβαια να περιορίσουν τις ζημιές των επιχειρήσεων, η κυβέρνηση της ΝΔ δε σταματά πουθενά. Προσπαθεί να εκποιήσει όλο το δημόσιο πλούτο. Αυτή την περίοδο ιδιωτικοποιεί οτιδήποτε έχει να κάνει με τις μεταφορές και τις επικοινωνίες (λιμάνια, ΟΤΕ, Ολυμπιακή), ακόμα και κερδοφόρες επιχειρήσεις. Οι νεοφιλελεύθεροι δεν μπορούν να αντιληφθούν την αναγκαιότητα το δημόσιο να ελέγχει και να παρεμβαίνει σε τομείς που επηρεάζουν την καθημερινότητα του πολίτη, ούτε καν τώρα που οι θεωρίες τους καταρρέουν μαζί με τα χρηματιστήρια σαν χάρτινος πύργος. Δεν αρκούνται όμως στο να συνεχίσουν τις ιδιωτικοποιήσεις στο δρόμο που χάραξαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Φορτώνουν και το δημόσιο με χρέη διαλύοντας τις δημόσιες επιχειρήσεις όπως η ΔΕΗ για να προσκομίζουν οι ίδιοι κέρδη. Ταυτόχρονα, σαν να μην έφταναν οι περσινές φωτιές και η βούλησή τους για αναθεώρηση του άρθρου 24, παραδίδουν σε μοναστήρια (Βατοπέδι, Μονή Τοπλού) δημόσια γη, επειδή έχουν χρυσόβουλα από τους αυτοκράτορες…
Στο ασφαλιστικό, η κυβέρνηση επιτίθεται άνευ προηγουμένου στην κοινωνική ασφάλιση και τα δικαιώματα των εργαζομένων, και ιδιαίτερα των νέων. Ο νέος νόμος για το ασφαλιστικό προβλέπει αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μείωση των συντάξεων, αύξηση των εισφορών, περιορισμό των βαρέων και ανθυγιεινών, περιορισμός πρόωρων συνταξιοδοτήσεων βασικά για τις γυναίκες. Οι ενοποιήσεις των ταμείων συμπιέζουν τους πάντες προς τα κάτω. Ταυτόχρονα, ακόμα και οι υποσχέσεις (πχ. Μεγαλύτερες άδειες εγκυμοσύνης) που είχαν δοθεί για να αποσπάσουν τη συναίνεση των εργαζομένων εφαρμόζονται με πάρα πολλές εξαιρέσεις. Η πολιτική των δύο μεγάλων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση στηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις αλλαγές αυτές. Το ασφαλιστικό συνδέεται σαφώς με τις νέες εργασιακές σχέσεις. Η κυβέρνηση δε σταματάει στο ασφαλιστικό. Η επιτροπή σοφών για την απασχόληση προτείνει: Ελαστικό ωράριο που θα καθορίζεται από την εργοδοσία, ελεύθερες απολύσεις, μείωση αποζημιώσεων, συμβάσεις μερικής απασχόλησης. Μας επιφυλάσσουν το μέλλον της επισφαλούς εργασίας χωρίς δικαιώματα, της «γενιάς των 700Ε». Το ΠΑΣΟΚ μπροστά στη σκληρή επίθεση της ΝΔ στους εργαζόμενους, φαίνεται να παίζει το ρόλο της συναινετικής αντιπολίτευσης αναβαθμίζοντας το αντεργατικό του παρελθόν. Επιμένει στους αντιλαϊκούς νόμους περί ευελιξίας και ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και επιχειρεί αντί να καταργήσει, να διαιωνίσει την απαράδεκτη μορφή και περιεχόμενο των προγραμμάτων stage. Το ΠΑΣΟΚ, επιστρέφοντας στον τόπο του «εγκλήματος», διαιωνίζει την ανασφάλιστη απασχόληση των νέων με πλήρες ωράριο και άθλιες αμοιβές περίπου 400-500 ευρώ, ενώ ταυτόχρονα προτείνει και την επιδότηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών από το κράτος.
Μπροστά στην κατάσταση που διαμορφώνεται, το ζήτημα είναι αν η νεολαία και οι εργαζόμενοι θα μείνουν με σκυμμένο το κεφάλι να πληρώσουν την καπιταλιστική κρίση που άλλοι προκάλεσαν ή να ορθώσουν το ανάστημα τους και να αγωνιστούν. Η μαζική αντίσταση και διεκδίκηση απέναντι σε αυτά που έρχονται είναι ο μόνος τρόπος ώστε να πετύχουμε η κρίση αυτή να μην φέρει σε χειρότερη θέση τους εργαζόμενους αλλά να τιμωρήσει τους καπιταλιστές και το κεφάλαιο, ανοίγοντας προοπτικές για μια κοινωνία διαφορετική. Από τη δική μας μεριά, έχοντας πίσω μας τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος τόσο τα προηγούμενα χρόνια για δημόσια – δωρεάν παιδεία όσο και παλαιότερα σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στο πλευρό των εργαζομένων, να θέσουμε τα δικά μας αιτήματα, να παλέψουμε συλλογικά. Ένας πρώτος σταθμός είναι η Πανεργατική Απεργία στις 2 Απρίλη, που πρέπει να είναι μαζική και διεκδικητική.
ΝΑΤΟ:Η αντίσταση και τα αιτήματα για κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη αποκτούν παγκόσμια χαρακτηριστικά και θα εκφραστούν με τον πιο μαζικό και ξεκάθαρο τρόπο στο Στρασβούργο και το Κίελο στις 4-5 Απρίλη 2009 με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από την ίδρυση του στρατιωτικού οργανισμού του ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ αποτελεί αυξανόμενο εμπόδιο στην επίτευξη της παγκόσμιας ειρήνης. Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, «επαναπροσδιόρισε» τον εαυτό του ως εργαλείο στρατιωτικής δράσης της «διεθνούς κοινότητας», συμπεριλαμβανομένης και της προώθησης του λεγόμενου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Στην πραγματικότητα, λειτουργεί σαν όχημα για την εκ των ΗΠΑ καθοδηγούμενη χρήση βίας, με βάσεις σε όλες τις ηπείρους, παρακάμπτοντας τον ΟΗΕ και το σύστημα του διεθνούς δικαίου, επιταχύνοντας την στρατιωτικοποίηση και κλιμακώνοντας τις εξοπλιστικές δαπάνες– το 75% των παγκόσμιων εξοπλιστικών δαπανών πραγματοποιείται από τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ.
ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ:
Το ζήτημα του Πανεπιστημιακού Ασύλου: Τον τελευταίο καιρό, στο περιθώριο των νεολαιίστικων κινητοποιήσεων ήρθε και πάλι στο προσκήνιο από την κυβέρνηση της ΝΔ συνεπικουρούμενης από το ΠΑΣΟΚ και μέσω των αστικών ΜΜΕ το ζήτημα του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Το θέμα αυτό ανοίγει και από τον νέο Νόμο Πλαίσιο, σε μια κατεύθυνση ξεκάθαρης περιστολής και απώλειας του πραγματικού νοήματος που εμπεριέχει το Άσυλο. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιώντας σαν αφορμή τους πρόσφατους βανδαλισμούς στο Κολωνάκι εκμεταλλεύεται το κλίμα κοινωνικής ανασφάλειας λόγω της οικονομικής κρίσης και επιδιώκει την τρομοκράτηση της κοινωνίας βάζοντας το ζήτημα της ¨ασφάλειας των πολιτών¨ πρώτη ιεράρχηση στην κοινωνική ατζέντα και πιο συγκεκριμένα, στοχοποιόντας το άσυλο. Για την ασφάλεια των πολιτών η κυβέρνηση δεν είπε λέξη μετά από την αποτρόπαια απόπειρα δολοφονίας της συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα, ούτε μετά τη ρίψη χειροβομβίδας στο στέκι μεταναστών. Είναι, επίσης, προβληματικό πώς συνδέεται το περιστατικό στο Κολωνάκι με το ζήτημα του ασύλου την ώρα που μια ομάδα 50 ατόμων διέσχιζε ανενόχλητη όλο το κέντρο της Αθήνας σπάζοντας βιτρίνες χωρίς την παραμικρή αστυνομική παρέμβαση. Για μας, το Πανεπιστημιακό Άσυλο δεν υπάρχει μόνο για να προστατεύει ιδέες, διδασκαλία και έρευνα, υπάρχει για να προστατεύει και τους αγώνες των φοιτητών, της νεολαίας και του λαού. Η αντίληψη αυτή για το άσυλο είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον χαρακτήρα του Πανεπιστημίου ως χώρου όχι μόνο προοδευτικής σκέψης αλλά και προοδευτικής δράσης που παραδοσιακά γεννά σπίθες κοινωνικής αντίστασης και αλλαγής. Το Άσυλο λοιπόν είναι άσυλο κοινωνικό, ανήκει σε όλο το λαό, υπάρχει για να προστατεύει το πανεπιστήμιο τόσο απ’ τις κυρίαρχες αντιδραστικές πολιτικές, όσο και απ’ τις κατασταλτικές πρακτικές. Εντέχνως λοιπόν η Κυβέρνηση ανοίγει αυτή τη στιγμή το θέμα του Ασύλου, χτυπώντας απ’ την μία από ακόμα μια πλευρά το φοιτητικό και λαϊκό κίνημα και απ’ την άλλη προβοκάροντας τους αγώνες μας στα μάτια της κοινής γνώμης και αποπροσανατολίζοντας τη συζήτηση απ’ τα πραγματικά προβλήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι στη Βαρκελώνη, όπου δεν υφίσταται ο θεσμός του ασύλου, κατάληψη πανεπιστημιακού κτιρίου από φοιτητές που διαμαρτύρονταν ενάντια στη Συνθήκη της Μπολόνια και στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας χτυπήθηκε και σταμάτησε βίαια από δυνάμεις της καταστολής.
Παράλληλα, είναι φανερή η πρόθεση του Υπουργείου Παιδείας, που εκφράστηκε και δια στόματος Σπηλιωτόπουλου, να μεταφέρει όλα τα μαθήματα από το κέντρο στην Πολυτεχνειούπολη. Η απουσία φοιτητών διευκολύνει την άρση του ασύλου στο Κάτω πολυτεχνείο σε ένα χώρο που είχαν γίνει αρκετές τέτοιες απόπειρες στο παρελθόν και συμβάλλει στη απονέκρωση ενός ιστορικού χώρου στον οποίο έχουν πυροδοτηθεί σημαντικοί κοινωνικοί αγώνες.
Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια κινείται και η προκήρυξη διαγωνισμού από το ΕΚΠΑ για την «ανάδειξη αναδόχου για τα φύλαξη των κτιρίων του Πανεπιστημίου». Ουσιαστικά ζητάει το Πανεπιστήμιο την ανάληψη της φύλαξης των χώρων του από εταιρία security! Αυτή η απόφαση μας βρίσκει αντιδιαμετρικά αντίθετους καθώς αποτελεί απόπειρα υπονόμευσης του πανεπιστημιακού ασύλου. Η φύλαξη των κτιρίων από ανθρώπους που είναι υπάλληλοι του πανεπιστημίου και υπάγονται οργανικά σ’ αυτό είναι πολύ διαφορετικό πράγμα από την εκ των έξω επιβολή σεκιουριτάδων, των οποίων οι αρμοδιότητες δεν είναι πλήρως αποσαφηνισμένες. Επιπλέον, εισάγει τη λογική των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων από εταιρίες όπως είναι άλλωστε και αυτές που αναλαμβάνουν την καθαριότητα στο χώρο του πανεπιστημίου και σε άλλους δημόσιους χώρους. Τέλος, είναι σκανδαλώδες το γεγονός ότι τα 6.000.000 (!) του διαγωνισμού θα διατεθούν από τον προϋπολογισμό του Πανεπιστημίου, τη στιγμή που για μια μέση διπλωματική στον τομέα Βιοχημείας διατίθεται το…ιλιγγιώδες ποσό των 90 ευρώ!
Αναγνώριση δικαιωμάτων ΚΕΣ:
Παρά την αναβολή του το ζήτημα παραμένει ανοιχτό… Τα ΚΕΣ αποτελούν κέντρα κατάρτισης τα οποία ακολουθούν ένα ειδικευμένο πρόγραμμα σπουδών το οποίο έχει ως συνέπεια ο απόφοιτος να λαμβάνει ένα υπερειδικευμένο τίτλο σπουδών. Το συγκεκριμένο πιστοποιητικό κατάρτισης, το μόνο που εξασφαλίζει στο νέο εργαζόμενο είναι τη μονομέρεια στην απασχόληση και την εργασιακή ανασφάλεια. Πώς; Η υπερειδίκευση αυτή αφ’ ενός καθιστά τον εργαζόμενο ικανό να εργαστεί σε πολύ συγκεκριμένους τομείς και αφ’ ετέρου καταργεί κάθε δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Έτσι, αναγκάζεται να ευθυγραμμιστεί πλήρως στις απαιτήσεις του εκάστοτε εργοδότη. Με την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των ΚΕΣ προωθείται μία εξίσωση προς τα κάτω των πτυχίων των ΑΕΙ, καθώς ισοτιμούνται με τους τίτλους σπουδών των ΚΕΣ. Επιπλέον τα ΚΕΣ θα λειτουργήσουν ως μοχλός πίεσης και για τα δημόσια πανεπιστήμια. Η αναγνώριση των τίτλων των κέντρων αυτών οδηγεί στην ανάπτυξη ανταγωνισμού μεταξύ αυτών και των δημοσίων πανεπιστημίων. Και αυτό γιατί το δημόσιο Πανεπιστήμιο θα είναι αναγκασμένο να προσαρμόζεται στα προγράμματα σπουδών που εκπονούν τα ΚΕΣ, και να υιοθετήσουν τους 2 κύκλους σπουδών.
Νόμος Πλαίσιο: Ο νέος Νόμος-Πλαίσιο που παρουσιάστηκε σαν κεντρική πολιτική της κυβέρνησης και τελικά ψηφίστηκε, έχει τρεις βασικούς στόχους, που έχουν σαν αποτέλεσμα την πρόσδεση των Πανεπιστημίων στις ανάγκες και τα κριτήρια της αγοράς και όχι την βελτίωση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Οι στόχοι αυτοί είναι η λειτουργία των Πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, η αυταρχικοποίηση της λειτουργίας τους με πλήγμα στο φοιτητικό κίνημα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και τέλος η πειθάρχηση των φοιτητών και η προετοιμασία τους για ένταξη στην παραγωγή υπό τις νέες εργασιακές συνθήκες. Ταυτόχρονα , ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας είναι ακόμα πιο σκληρός όσον αφορά τις πειθαρχικές ποινές που θέλει να επιβάλει. Αυτά συνδέονται με την αξιολόγηση που θέλει να προσδέσει τα ιδρύματα με την απειλή της υποχρηματοδότησης στις νεοφιλελεύθερες αλλαγές αλλά και το σύστημα των πιστωτικών μονάδων που διασπούν τα προγράμματα σπουδών, διαμορφώνουν ατομικά πτυχία και επομένως καταργούν συλλογικές διεκδικήσεις και δικαιώματα.
Γενικά αντιλαμβανόμαστε πως οι πολιτικές επιλογές που εφαρμόζονται σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο έχουν άμεσο αντίκτυπο στην πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά εντός του Πανεπιστημίου. Δεν σταματάμε λοιπόν να παλεύουμε εντός του πανεπιστημίου μέσα από τη γενική συνέλευση των φοιτητών του Βιολογικού, αλλά και μέσα από τα όργανα συνδιοίκησης για την εξασφάλιση καλύτερων όρων για τις σπουδές μας. Συγκεκριμένα διεκδικούμε:
•1. Την αύξηση του εκπαιδευτικού προσωπικού, της χρηματοδότησης και τη βελτίωση των υποδομών. Από το περασμένο ήδη ακαδημαϊκό έτος το τμήμα είχε κάνει αίτηση στο Υπουργείο Παιδείας για την συμπλήρωση των θέσεων τεσσάρων μελών ΔΕΠ, η οποία δεν εισακούστηκε λόγω της «έλλειψης» χρημάτων. Η εξασφάλιση ενός μέλους ΔΕΠ το οποίο θα στελεχώνει τον τομέα Γενετικής για ένα εξάμηνο μακροπρόθεσμα δεν αποτελεί λύση για κανένα πρόβλημα.
•2. Την κάλυψη αναγκαίων θέσεων των παρασκευαστών στα εργαστήρια. Το φαινόμενο της κάλυψης των κενών θέσεων που δημιουργούνται, όχι με την πρόσληψη νέων παρασκευαστών αλλά με την με την μεταφορά προσωπικού από άλλους τομείς σε αυτούς που έχουν ελλείψεις, είναι καταχρηστικό και παράλογο.
•3. Την ανάκληση της απόφασης της Γ.Σ. του τμήματος της Βιολογίας, για εφαρμογή της διάταξης του εσωτερικού κανονισμού που αναφέρεται στην ύπαρξη πολλαπλών συγγραμμάτων ανά μάθημα. Η εφαρμογή της εν λόγω διάταξης θα έχει ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση του κάθε φοιτητή (και κυρίως των φοιτητών του φετινού πρώτου έτους) με έξοδα που κανονικά θα έπρεπε να καλύπτει το πανεπιστήμιο, στα πλαίσια της δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Καθώς είναι πιθανό να αναγκάζεται να αγοράζει τόσο τα υπόλοιπα συγγράμματα που δεν θα παρέχονται δωρεάν, όσο και τις σημειώσεις των εργαστηριακών ασκήσεων, που δεν αναφέρονται πουθενά στον εσωτερικό κανονισμό.
•4. Την έγκαιρη και δωρεάν διανομή όλων των απαραίτητων συγγραμμάτων για όλα τα μαθήματα. Την εύρεση λύσης για την απαράδεκτη γραφειοκρατία (που εν μέρει απορρέει από το νέο σύστημα διανομής συγγραμμάτων) και που έχει ως αποτέλεσμα τη διανομή των συγγραμμάτων πολλές φορές και λίγο πριν την εξεταστική.
•5. Την κατάργηση των λεγόμενων «αλυσίδων μαθημάτων» οι οποίες έχουν αρχίσει να γίνονται θεσμός στο βιολογικό (π.χ.: ιχθυολογία, ωκεανογραφία, ζωική ποικιλότητα, ανατομία φυτών), χωρίς να λύνουν κανένα πρόβλημα, πέρα από αυτό της αδυναμίας των τομέων να καλύψουν παραπάνω φοιτητές, ενώ διαχωρίζουν μηχανιστικά τους φοιτητές σε επιτυχημένους και αποτυχημένους βάσει ενός συστήματος στο οποίο υπεισέρχονται πολύ περισσότεροι παράγοντες από αυτόν της κατάρτισης του φοιτητή στο αντικείμενο του μαθήματος.
•6. Την παροχή δωρεάν αναλώσιμων για όλα τα εργαστήρια. Βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής στα εργαστήρια.
•7. Τη δημοσιοποίηση του Προϋπολογισμού του τμήματος και των Τομέων, καθώς και την ορθολογικότερη διαχείριση των χρημάτων του Πανεπιστημίου κεντρικά.
•8. Τη δυνατότητα αναπλήρωσης απουσίας σε όλα τα εργαστήρια. Να έχουμε δικαίωμα μιας απουσίας, έστω και με δικαιολογητικά, σε όλα τα εργαστήρια μιας και υπάρχουν εργαστήρια που δε δικαιολογείται ούτε 1 απουσία.
•9. Χρηματοδότηση των βιβλιοθηκών από τον προϋπολογισμό τώρα που λήγουν τα ΕΠΕΑΕΚ.
•10. Τον εμπλουτισμό της νέας βιβλιοθήκης με όλα τα βιβλία που διδάσκονται στο τμήμα σε πολλαπλά αντίτυπα, καθώς και τον εξοπλισμό της με ενημερωμένα επιστημονικά περιοδικά, ώστε να μπορούν οι φοιτητές να ενημερώνονται για τις εξελίξεις στην επιστήμη τους και να εμβαθύνουν περαιτέρω σ’ αυτήν.
•11. Καθιέρωση πτυχιακής εξεταστικής, κατάργηση του ορίου δήλωσης μαθημάτων, εναλλακτικές μορφές εξέτασης. Η καθιέρωση ξεχωριστής επί πλέον εξεταστικής για τους επί πτυχίω φοιτητές είναι πάγιο αίτημά μας, ενώ σε άλλες σχολές (βλ. Πολυτεχνείο) είναι εδώ και χρόνια θεσμοθετημένες αυτού του είδους οι εξετάσεις.
•12. Να γίνεται αναφορά από τα σχετικά μαθήματα στις κλιματικές αλλαγές, στη συνθήκη του Κιότο, στο δίκτυο Natura, κ.ά.
•13. Τη δωρεάν διανομή οποιωνδήποτε συμπληρωματικών σημειώσεων είναι απαραίτητες για κάθε μάθημα. Τη δέσμευση όλων των τομέων ότι θα ανεβάζουν τις παραδόσεις στο e-class, καθώς και την ύπαρξη πρότυπων θεμάτων και λυμένων ασκήσεων σε αυτό, ώστε να σταματήσει το Πανεπιστήμιο να έχει χαρακτήρα εξεταστικού κέντρου.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
ΑΝ.Α.ΠΝΟΗ ΒιολογικούΑνεξάρτητη Αριστερή ΠΝΟΗ Βιολογικούanapnoh.wordpress.com
|
Επίθεση με καυστικό οξύ στο πρόσωπο, το κεφάλι και τον ώμο της Κωνσταντίνας Κούνεβα πραγματοποίησαν άγνωστοι στις 12 τα μεσάνυχτα της 22-12, που την περίμεναν έξω από το σπίτι της την ώρα επιστροφής από την εργασία της, με αποτέλεσμα η γυναίκα να βρίσκεται έκτοτε στην εντατική και να κινδυνεύει ακόμα να χάσει τη ζωή της, ή να μείνει με βαρύτατη αναπηρία.
Η Κούνεβα είναι γραμματέας του Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών και Οικιακών Εργαζομένων, το οποίο είναι ίσως το πιο ζωντανό σωματείο των επισφαλώς εργαζομένων στην Ελλάδα, που αγωνίζεται σκληρά και κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες για την υπεράσπιση των εργαζομένων που βρίσκονται στην πιο σκληρή εκμετάλλευση και τη μεγαλύτερη εργοδοτική τρομοκρατία, και οργανώνει Ελληνίδες και μετανάστριες – κατά κύριο λόγο γυναίκες.
Οι συναδέλφισσές της Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος του Σωματείου καταγγέλλουν ότι η επίθεση προέρχεται από κύκλους της εργοδοσίας, η οποία τρομοκρατούσε όλες τις εργαζόμενες, και σκληρότερα την Κούνεβα επειδή είναι βουλγαρικής καταγωγής και συνεπώς πιο ευάλωτη.
Η εργολαβική εταιρία στην οποία δούλευε η Κούνεβα είχε δύο μεγάλους κρατικούς πελάτες (ίσως και άλλους) τον ΗΣΑΠ και την Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΒΟ). Οι καταγγελίες του σωματείου προς τις εταιρίες για τη βαριά εκμετάλλευση των εργαζομένων από τον εργολάβο και για την καταπάτηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν πέσει μέχρι στιγμής στο κενό, δηλαδή οι κρατικές εταιρίες-πελάτες δεν αντιδρούσαν στα παράπονα για τον εργολάβο και δεν παρενέβαιναν , δίνοντας κάλυψη στις άθλιες εργοδοτικές πράξεις των εταιρειών του κλάδου. Παράλληλα κανένας κρατικός φορέας δεν επεναίβει για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.
Η τρομοκρατία της επιχείρησης ήταν συνεχής, όποια γυναίκα τολμούσε να ζητήσει βασικά δικαιώματα απολυόταν, και το σωματείο βρισκόταν σε διαρκείς παραστάσεις στην επιθεώρηση εργασίας, το υπουργείο Εργασίας αλλά και τη ΓΣΕΕ και το Εργατικό Κέντρο, αλλά κανείς δεν προσπάθησε να ελέγξει πραγματικά τον εργολάβο Οικονομάκη που αντιμετωπίζει τις εργαζόμενες σαν σκλάβες. Η ιστορία της Κούνεβα δείχνει την κατάσταση εργασιακού μεσαίωνα που αναγκάζονται να δουλεύουν ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι (ιδιαιτέρα όσοι ανήκουν στις πιο ευπαθείς ομάδες των γυναίων , των μεταναστών και της νεολαίας) έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσουν την εργοδοτική τρομοκρατία συνεπικουρουμένη από την κρατική αδιαφορία. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που οι προσπάθειες τρομοκράτησης των αγώνων εργαζομένων και νεολαίας , ιδιαιτέρα μετά από την κοινωνική έκρηξη που ακολούθησε τον θάνατο του 15χρόνου Γρηγορόπουλου , κλιμακώνονται πολύπλευρα.
Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, η δολοφονική επίθεση εναντίον τής είναι επίθεση εναντία σε όσους αντιστέκονται , εναντία στους κοινωνικούς αγώνες.. Τονίζουμε ξανά την ευθύνη των δύο μεγάλων κρατικών εταιριών για την τραγική αυτή εξέλιξη και απαιτούμε, μαζί με τις εργαζόμενες, την πρόσληψη καθαριστριών με κανονικές συμβάσεις εργασίας και όχι την χρησιμοποίηση εργολαβιών. Απαιτούμε επίσης να σταματήσει το καθεστώς τον εργολαβιών, της σύγχρονης αυτης μορφής δουλεμπορίου. Τέλος καλούμε τη Διοίκηση των ΗΣΑΠ να στηρίξει την Κωνσταντίνα Κούνεβα και την οικογένειά της με όλους τους τρόπους
Ο βομβαρδισμός της Γάζας αποτελεί ένα από τα σύγχρονα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Το καθεστώς του Ισραήλ δολοφονώντας πάνω από 600 άτομα και τραυματίζοντας χιλιάδες έχει μετατρέψει τη Λωρίδα της Γάζας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, ακολουθώντας μια πολιτική προκειμένου να οδηγήσει στην ολοκληρωτική υποταγή του παλαιστινιακού λαού.
Η εγκληματική πολεμική επιχείρηση του Ισραήλ στη Γάζα έχει την πλήρη και κυνική υποστήριξη από μεριάς ΗΠΑ, την ανοχή της Ε.Ε αλλά και μιας σειράς αντιδραστικών αραβικών κυβερνήσεων στην προσπάθεια τους να προωθήσουν την πολιτική τους για τη νέα Μέση Ανατολή. Η πολεμική επέμβαση στη Γάζα αποτελεί ενθάρρυνση και για νέες επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή(Λίβανος, Συρία, Ιράν)
Μετά τα τελευταία τραγικά γεγονότα επανέρχεται στην επικαιρότητα η ανάγκη για αλληλεγγύη των λαών και παγκόσμια ειρήνη.
Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να πάει θέση και να εγκαταλείψει την πολιτική των ίσων αποστάσεων που σημαίνει στήριξη του εγκλήματος που εκτυλίσσεται τις τελευταίες μέρες στη Λωρίδα της Γάζας.
Καλούμες τους φοιτητές και τους εργαζομένους να πιέσουν την κυβέρνηση με κάθε δυνατό τρόπο μέσα από τους ευρωπαικούς και διεθνείς οργανισμούς για την άμεση παύση των Ισραηλινών βομβαρδισμών και την άρση του αποκλεισμού, να στηρίξουν έμπρακτα τον παλαιστινιακό λαό