Δεν είναι όλοι οι Γερμανοί σαν την Μέρκελ! Υπάρχει και η ΑΡΙΣΤΕΡΑ!!!
Πηγή: ecoleft.wordpress.com
Tag Archives: αλληλεγγύη
Αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό από τους εργαζόμενους της Βενεζουέλας
Μήνυμα από την Γενική Σοσιαλιστική Συνομοσπονδία Εργαζομένων της Βενεζουέλας 
Αδελφέ Ελληνικέ Λαέ
Συνάδελφοι, Σύντροφοι, companeros
Από το Καράκας της Βενεζουέλας σας απευθύνουμε θερμό συντροφικό και επαναστατικό χαιρετισμό. Τούτες τις ώρες ο Βολιβαριανός λαός της Βενεζουέλας είναι μαζί σας!
Γνωρίζουμε ότι οι αγώνες σας είναι δύσκολοι και άνισοι, αλλά ξέρουμε ότι οι λαοί πάντα έχουν την ακατανίκητη δύναμη να νικούν στις πιο αντίξοες συνθήκες. Ο δικός σας λαός έχει γράψει ιστορία. Θα γράψει και τώρα. Έχουμε καταφέρει μέσα από συνεχείς αγώνες να στείλουμε το νεοφιλελεύθερο εργαστήριο και την κρεατομηχανή που καταστρέφει τις κοινωνίες και τις παραδίδει στους τοκογλύφους, στους τραπεζίτες και στον ιμπεριαλισμό στο αποχωρητήριο της ιστορίας! Συνέχεια
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ Θοδωρή Ηλιόπουλο
Έντυπη Έκδοση
Εψιλον, Σάββατο 15 Αυγούστου 2009
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ
Θοδωρής Ηλιόπουλος
«ΠΗΡΑ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ «ΔΕΚΕΜΒΡΗ», ΚΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΤΑ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΝΤΙΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ (dida@enet.gr)
Οκτώ μήνες προφυλακισμένος για τα γεγονότα του Δεκέμβρη, τον τελευταίο και σε απεργία πείνας. Η αναμενόμενη αποφυλάκιση τον Ιούλιο δεν ήρθε, το θέατρο παραλόγου των κατηγοριών συνεχίστηκε και ο Θοδωρής παραμένει έγκλειστος. Αλλά αγωνιστής. Αυτή τη φορά «όπλο» του, το ίδιο του το σώμα. Μας μίλησε τηλεφωνικά από τις φυλακές Κορυδαλλού. Εκεί απ’ όπου βλέπει το εκδικητικό πρόσωπο του κράτους, την Ελλάδα της βίας και της καταστολής, αλλά και μια άλλη Ελλάδα της ανήσυχης νεολαίας, της αλληλεγγύης, της πίστης σε ιδανικά. Επιμένοντας στην αθωότητά του και στα πιστεύω του. Πληρώνοντας ακριβά και για τα δυο.
Ακούω τη φωνή του με διακοπές από μεγάφωνα που ουρλιάζουν διαταγές και παραγγέλματα στους φυλακισμένους του Κορυδαλλού. Είναι εξαιρετικά ευγενής, χαμηλών τόνων, δυνατός μέσα στην αδυναμία του. Εύθραυστος πια, αλλά αποφασισμένος, στην καρδιά του Αυγούστου που δεν υπάρχουν ειδήσεις, δίνει τη μάχη για την ελευθερία του με το μοναδικό όπλο που του έχει απομείνει: το ίδιο του το σώμα. Για πάνω από ένα μήνα, ο μοναδικός τώρα πια φυλακισμένος του Δεκέμβρη, είναι σε απεργία πείνας. Παρόλο που έχει χάσει 12 κιλά, η πίεσή του έχει πέσει και παθαίνει υπογλυκαιμικά σοκ και παρόλο που οι γιατροί επιμένουν πως τώρα πια μπορεί να πάθει μη αναστρέψιμες βλάβες σε ζωτικά όργανά του, η διεύθυνση των φυλακών αρνείται να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο. Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος δηλώνει αθώος. Ενας όμηρος.
Το κράτος σε διώκει για ποινικά αδικήματα, κακουργήματα και πλημμελήματα, και σε θεωρεί τόσο επικίνδυνο που δεν σε αποφυλακίζει με περιοριστικούς όρους. Πώς νιώθεις γι’ αυτό;
«Από τις 18 Δεκεμβρίου βρέθηκα πρωταγωνιστής στο θέατρο του παραλόγου. Με συνέλαβαν στο σωρό, καθώς περπατούσα στην Ακαδημίας με τους φίλους μου. Πέντε διμοιρίες των ΜΑΤ κύκλωσαν καμιά 10αριά ανθρώπους. Αρχισα να τρέχω και δυο από αυτούς με πρόλαβαν, με πέταξαν κάτω κι άρχισαν να με κλωτσάνε στο κεφάλι ουρλιάζοντας «τώρα θα δεις τι θα πάθεις». Δεν είχα ιδέα τι θα μπορούσα να πάθω. Τελικά, αυτό που έπαθα είναι πως βρέθηκα κατηγορούμενος για τρία κακουργήματα. Σύμφωνα με την ανακρίτρια, ήμουν τη στιγμή της σύλληψής μου έξω από τη Νομική και πέταγα μολότοφ. Η μοναδική μαρτυρία που υπάρχει γι’ αυτό είναι των δυο ΜΑΤατζήδων που με συνέλαβαν. Οταν δε η ανακρίτρια τους ρώτησε αν θα με αναγνώριζαν στο δρόμο κι εκείνοι απάντησαν θετικά, η ανακρίτρια σήκωσε το δάχτυλο, με έδειξε και τους είπε «αυτός είναι;». Με έδωσε δηλαδή η ίδια. Φυσικά και οι ΜΑΤατζήδες… με αναγνώρισαν. Από τότε δεν με αποφυλακίζουν γιατί στην πραγματικότητα με χρειάζονται ως όμηρο. Από τους συλληφθέντες λίγοι είναι αυτοί που πήραν θέση για το Δεκέμβρη. Δεν λέω ότι ήταν υποχρεωμένοι. Εγώ πήρα θέση κι αντιμετωπίζω τα αντίποινα του κράτους».
Πώς έζησες τα γεγονότα του Δεκέμβρη;
«Ο πατέρας μου είναι στα τελευταία του κι έχει αλτσχάιμερ κι η μάνα μου είναι 83 χρόνων και δεν μπορεί να τον φροντίσει. Για αυτό μπόρεσα να κατέβω στους δρόμους δυστυχώς μόνο δυο φορές. Ηταν μια πολύ καλή ευκαιρία να συζητήσεις και να προβληματιστείς, να προτείνεις λύσεις, να ανταλλάξεις ιδέες. Κάποιοι, άδηλων συμφερόντων, διαβάζουν τα γεγονότα σαν τις κλαίουσες ιτιές, κλαυθμηρίζουν για τον όλεθρο και την καταστροφή. Ομως ο Δεκέμβρης γέννησε ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης και, κυρίως, ξεκόλλησε τα παιδιά από τα playstations και τα internet cafe. Είναι αφελές κι άδικο να λες πως τα παιδιά βγήκαν στο δρόμο μόνο για να εκτονώσουν την οργή τους. Τα ιδανικά και τα όνειρά τους διεκδίκησαν».
Ποια ήταν η αντίληψή σου για το κράτος πριν και ποια είναι τώρα;
«Αν σου πω, θα με κλείσουν ισόβια… Αστειεύομαι. Δεν θέλω να βάζω ταμπέλες στον εαυτό μου τύπου αναρχικός ή αντιεξουσιαστής. Είμαι οραματιστής της άμεσης δημοκρατίας, του συν-αποφασίζειν και συν-πράττειν. Κατά την εφηβεία μου, είχα γοητευτεί με τη φιλοσοφία του αναρχισμού από τον Ζήνωνα και τους κυνικούς φιλόσοφους μέχρι τον Ενρίκο Μαλατέστα. Ακόμη και σήμερα, παραμένω γοητευμένος. Αγωνίζομαι για έναν διαφορετικό κόσμο. Οχι με μολότοφ και πέτρες, αλλά με ιδέες και κείμενα. Δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος στον οποίο το κράτος δείχνει το εκδικητικό του πρόσωπο. Αυτό που τους ενοχλεί, αυτό που καταστέλλουν δεν είναι η δράση μου, αλλά η στάση μου και η άποψή μου. Μου φόρτωσαν ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο, αγνόησαν τις αποδείξεις που προσκόμισα για την αθωότητά μου. Το θέμα για το κράτος είναι ότι επιμένω να σκέφτομαι. Και να σκέφτομαι διαφορετικά. Υπό αυτή την έννοια, αύριο το πρωί μπορείς να βρεθείς στη θέση μου, εσύ κι ο οποισδήποτε».
Φοβάσαι τώρα πια τη χώρα που τη λένε Ελλάδα;
«Οχι. Είναι τρομακτικό να περπατάς στην Ακαδημίας και μετά να βρίσκεσαι σε ένα κελί για μήνες, αλλά έχω τόσο μεγάλη επιθυμία να ζήσω που δεν φοβάμαι. Κι επίσης, εκτός από την Ελλάδα της βίας και της καταστολής, βλέπω και μια άλλη Ελλάδα της ανήσυχης νεολαίας, της αλληλεγγύης, της πίστης σε ιδανικά».
Γιατί επέλεξες την απεργία πείνας;
«Οταν κάποιος ξεκινάει απεργία πείνας, κανονικά πρέπει να τον εξετάσει οδοντίατρος -τα δόντια παθαίνουν πρώτα ζημιά- και ψυχίατρος για να αποδειχθεί ότι δεν είναι αυτοκαταστροφικός. Παρόλο που αυτό δεν έγινε στην περίπτωσή μου, θέλω να σας διαβεβαιώσω πως δεν είμαι αυτοκτονικός, δεν θέλω καθόλου να πεθάνω. Ούτε θέλω να πάθω κάποια ανήκεστο βλάβη που θα με αφήσει ανάπηρο για όλη μου τη ζωή. Βεβαίως, όπως μου εξήγησε η γιατρός που με παρακολουθεί, μετά την 30ή ημέρα απεργίας, αρχίζουν τα πολύ σοβαρά προβλήματα, μπορεί να εκπέσουν ζωτικά σου όργανα. Ομως πραγματικά δεν μου έχει μείνει άλλος τρόπος. Το σώμα μου είναι το ύστατο όπλο».
Η απεργία πείνας φλερτάρει με το θάνατο;
«Κάθε τι φλερτάρει με το θάνατο. Αν είσαι μετανάστης, μια επίσκεψη στην παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήμονα μπορεί αυτομάτως να σημάνει και το θάνατό σου. Ή αν είσαι εργάτης σε κάποιο εργοστάσιο. Ή αν είσαι ποδηλάτης στους δρόμους της Αθήνας. Η απεργία πείνας σε φέρνει μερικά βήματα πριν το θάνατο, αλλά και πιο κοντά στην ελευθερία. Ως ξένος που είμαι στον κόσμο των αφεντικών, ως εργάτης, ως ποδηλάτης δεν φοβήθηκα το θάνατο. Ως απεργός πείνας ζω με την ελπίδα της απελευθέρωσης κι όχι με το φόβο του θανάτου».
Είσαι ερωτευμένος, ετοιμαζόσουν για την απελευθέρωσή σου τον Ιούλιο κι ένα κοινό σπίτι με την αγαπημένη σου. Τι λέτε τώρα;
«Μιλάμε καθημερινά ατελείωτες ώρες, μου γράφει και της γράφω, σχεδιάζουμε τη ζωή μας μετά.. Είμαστε πολύ δεμένοι οι δυό μας, τα αντιμετωπίζουμε σαν ομάδα. Η φυλακή ορίζει την ελευθερία του σώματος, όχι της ψυχής σου.. Κάθε φορά που κλείνουμε το τηλέφωνο, εκείνη μου λέει venceremos. Είμαστε νέοι, ερωτευμένοι κι έχουμε τόσα όμορφα πράγματα να ζήσουμε μαζί. Και θα νικήσουμε».
Τι όνειρα βλέπεις;
«Στην αρχή έβλεπα εφιάλτες. Με καθημερινό αγώνα, κατάφερα όχι μόνο να αποβάλω οτιδήποτε θα μπορούσε να με τσακίσει, αλλά να βλέπω όνειρα με δύναμη και χαρά. Εχω επιλέξει να ζήσω δημιουργικά αυτό το επεισόδιο της ζωής μου».
Τι έμαθες στη φυλακή;
«Κάθε φυλακή είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Βλέπεις από καταδικασμένους για οικονομικά εγκλήματα που κι εδώ τους ενδιαφέρει να κάνουν μπίζνες, μέχρι παιδεραστές. Αλλά βλέπεις και πολλούς αθώους, ανθρώπους που δεν είχαν χρήματα για έναν καλό δικηγόρο ή για να πληρώσουν την εγγύηση. Πριν μπω μέσα ήμουν απόλυτος, πίστευα πως… οι κακοί είναι στη φυλακή. Εδώ όμως αναγκάζεσαι να καταλάβεις πως το κακό είναι σχετικό, να παραδεχθείς πως δυνητικά φονιάς θα μπορούσε να είναι ο καθένας σε μια δοσμένη συγκυρία.
»Υπάρχουν τα πάντα μέσα μας. Στη φυλακή μαθαίνεις καινούριους κώδικες και, κυρίως, να μην εμπιστεύεσαι κανέναν. Και μερικούς τρόπους οι οποίοι σου διευκολύνουν τη ζωή. Εδώ ζεις με τα ελάχιστα. Αυτά που έξω θεωρούμε σκουπίδα, μέσα είναι χρήσιμα. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι για να καλύψεις τα ράφια με κουρτίνα, χρησιμοποιείς αντί για κόλλα καμμένες μπατονέτες;»
Οι συγκρατούμενοί σου πώς σε αντιμετωπίζουν;
«Ανέκαθεν υπήρχε σεβασμός για τους πολιτικούς κρατούμενους από τους ποινικούς, αν και δεν θέλω να κάνω διαχωρισμό. Ολοι είμαστε έγκλειστοι κι έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε τα ίδια προβλήματα. Κι εμείς, αν και πολιτικοί, αντιμετωπίζουμε το ποινικό δίκαιο. Οι συγκρατούμενοί μου μού συμπαρίστανται.
»Ο Νίκος Τσουβαλάκης άρχισε κι αυτός απεργία πείνας την ίδια μέρα με εμένα σε ένδειξη αλληλεγγύης. Αλλοι κρατούμενοι κάνουν αποχή συσσιτίου. Οι περισσότεροι με στηρίζουν με απλές καθημερινές πράξεις: με επισκέπτονται στο κελί, μου δανείζουν βιβλία, μου παραχωρούν τη σειρά τους στο τηλέφωνο».
Πώς είναι το κελί σου;
«Είσαι 18 ώρες το 24ωρο κλεισμένος μέσα σε ένα χώρο το πολύ 8 τετραγωνικά μέτρα μαζί με άλλους τρεις. Η θέρμανση δεν επαρκεί. Κατσαρίδες και αρουραίοι κάνουν συχνά την εμφάνισή τους. Οι τουαλέτες βρίσκονται σε ένα υπόγειο με σπασμένα τζάμια και κρύο νερό».
Οι κρατούμενοι λένε πως ο μεγαλύτερος αντίπαλος είναι ο χρόνος. Πώς περνάς τις μέρες σου;
«Υπάρχει η θεωρία πως όσο πιο πολύ κοιμάσαι, τόσο πιο γρήγορα φυλακή βγάζεις. Εγώ υποστηρίζω ότι όσο πιο πολύ κοιμάσαι, τόσο λιγότερο ζεις. Τώρα πια που δεν μπορώ να περπατήσω, διαβάζω στο κελί, γράφω, ζωγραφίζω, ακούω μουσική, φτιάχνω χειροποίητες κατασκευές από φθηνά υλικά».
Τι σε εμπνέει;
«Οι διάδρομοι, τα κάγκελα και τα συρματοπλέγματα. Ολα αυτά μ’ έβαλαν στη διαδικασία να δημιουργήσω μια άλλη πραγματικότητα από λέξεις και ζωγραφιές».
Τι θα έλεγες αν είχες μπροστά σου τον υπουργό Δικαιοσύνης;
«Ενα ποίημα του Τίτου Πατρίκιου: «Ξεριζώνω τις λέξεις μία μία απ’ το λαρύγγι μου/ αν στάζουν αίμα/ τύλιξτες στο μαντήλι σου/ τύλιξτες με μπαμπάκι/ ή πάλι πιάσε τις με τη λαβίδα και πες: ‘έτσι τα λέει, για εντύπωση’/ Κάνε επιτέλους ό,τι θες / Ομως δεν φτάνει πια η σιωπή / Δεν φτάνουν πια τα λόγια / Ξεριζώνω μία μία σκέτες λέξεις / και σου τις στέλνω»».
Πώς ονειρεύεσαι τη ζωή σου μετά τη φυλακή;
«Απλή ως προς το ζην, πολύπλοκη ως προς τη σκέψη, και θέλω να κάνουμε ένα πιτσιρίκι που δεν θα μ’ αφήνει σε ησυχία!»
Επειτα από όλη αυτή την ταλαιπωρία, θα ξαναβγείς στους δρόμους;
«Φυσικά. Με τη μόνη διαφορά ότι θα είμαι πανέτοιμος να αντιμετωπίσω το στημένο κατηγορητήριο. Αλλωστε, πάντα έβγαινα στο δρόμο με μοναδική κουκούλα το πρόσωπό μου».
«Αγνωστοι» έκαψαν το σπίτι ακτιβιστή για τη σωτηρία της Γκιώνας
Πρόκειται για τον δεύτερο εμπρησμό στο σπίτι του Στέφανου Κόλλια (φωτο) μετά απο μια πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια τον Δεκέμβρη.
Παραθέτουμε την ανακοίνωση της Κίνησης για τη σωτηρία της Γκιώνας
ΑΣΥΔΟΤΗ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΜΠΡΑΒΩΝ
Βγάλτε Τις Κουκούλες Των Τρομοκρατών Εμπρηστών
Ένα συγκλονιστικό γεγονός ξύπνησε σήμερα τα ξημερώματα τους λιγοστούς κατοίκους της Καλοσκοπής Γραβιάς Φωκίδας, που είναι χτισμένη στις πλαγιές της Γκιώνας.
Θρασύδειλοι εμπρηστές, κρυμμένοι στο σκοτάδι, έβαλαν για δεύτερη φορά φωτιά στο σπίτι του μέλους της Κίνησης για τη Σωτηρία της Γκιώνας Στέφανου Κόλλια, για να ολοκληρώσουν την καταστροφή του πρώτου εμπρησμού. Ο Στέφανος είναι ένας από τους ελάχιστους νέους, που απαρνήθηκαν την Αθήνα και γύρισαν στην περιφέρεια, όπου έγινε μόνιμος κάτοικος Καλοσκοπής.
Οι φλόγες τύλιξαν γρήγορα το σπίτι και λίγες ώρες ήταν αρκετές για να καταστραφεί ολοσχερώς.
Η καταστροφή, που ξεκίνησε σήμερα τα χαράματα, έγινε αντιληπτή τυχαία από κάτοικο της περιοχής, που εκείνη της ώρα είχε βγει από το σπίτι του. Έντρομος ενημέρωσε την πυροσβεστική, ξύπνησε και κινητοποίησε αμέσως τους περίοικους, ενώ γρήγορα όλο το χωριό έσπευσε επί τόπου για να βοηθήσει στο σβήσιμο της πυρκαγιάς.
Έτσι, αποτράπηκε τουλάχιστον η επέκταση στα γύρω σπίτια, κάποια εκ των οποίων είχαν στην αυλή δεξαμενές πετρελαίου και γκαζιού και αποσοβήθηκε ένα άλλο ολοκαύτωμα της ηρωικής «Κουκουβίστας», σαν αυτό που είχαν κάνει οι φασίστες κατακτητές το 1944.
Ευτυχώς, κανείς δεν ήταν μέσα στο σπίτι, καθώς ο Στέφανος έλειπε για λόγους υγείας στην Αθήνα. Όπως φαίνεται όμως ο αγώνας του για την σωτηρία της Γκιώνας, από την αλόγιστη εκμετάλλευση των μεταλλείων, ήταν πολύ σημαντικός για να θελήσουν κάποιοι να τον εκφοβίσουν ώστε να του κλείσουν το στόμα.
Η Πυροσβεστική και η αστυνομία, που ειδοποιήθηκαν, έφτασαν όταν ήταν πια αργά, γιατί τα οχήματα ξεκίνησαν από την Άμφισσα και το Πολύδροσο.
Η Αστυνομία διενεργούσε και διενεργεί έρευνα για την ταυτότητα των δραστών, οι έρευνες όμως αυτές δεν πλησίασαν κανέναν από τους φυσικούς τρομοκράτες, που αποθρασύνθηκαν και ξαναχτύπησαν ολοκληρώνοντας την καταστροφή.
Όμως για μας είναι γνωστοί… Τουλάχιστον οι ηθικοί αυτουργοί.
Δεν είναι τυχαίο, που οι τρομοκράτες θρασύδειλοι εμπρηστές «χτύπησαν» μετά από συγκεντρώσεις των κατοίκων της περιοχής ενάντια στην ασυδοσία των μεταλλείων.
Δεν είναι τυχαίο, που πριν μερικές μέρες η «Κίνηση για τη σωτηρία της Γκιώνας» κατέθεσε ένσταση κατά της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της εταιρείας «ΕΛΜΙΝ Α.Ε.» συμφερόντων Βαρδινογιάννη.
Αποκορύφωμα η «αυθόρμητη» κινητοποίηση δεκάδων εργαζομένων της εταιρείας S&B και υπεργολάβων, στα πλαίσια της συγκέντρωσης στον Αποστολιά Φωκίδας στις 14 Δεκέμβρη 2008, με πληρωμένα τα έξοδα μετακίνησης για αρκετούς.
Στοχοποιούν τους υπερασπιστές της Γκιώνας, για να μπορέσουν άνετα να ρίξουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους και στο περιβάλλον.
Φυσικοί αυτουργοί είναι εκείνοι οι θρασύδειλοι τρομοκράτες, που πιστεύουν ότι οι αγώνες σταματούν με μια πυρκαγιά, πως πάνω από τα συντρίμμια των πατρογονικών εστιών τα στόματα σφραγίζουν και δεν είναι η οργή αυτή που δυναμώνει την πάλη.
Όμως οι κάτοικοι της Καλοσκοπής και των χωριών της Γκιώνας έχουν διαφορετική άποψη. Μια βουβή οργή έχει ήδη ξεσπάσει, που θα γίνει αγανάκτηση και αγώνας.
Ήδη πολλοί προτρέπουν την «Κίνηση για τη σωτηρία της Γκιώνας» να οργανώσει πορεία διαμαρτυρίας. Γι αυτούς τους λόγους συνεδριάζει απόψε η συντονιστική επιτροπή των χωριών.
Γκιώνα, 30 Μαρτίου 2009
Η Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνα
Λεπτομέρειες σχετικά με τη δράση της Κίνησης για τη σωτηρία της Γκιώνας μπορείτε να βρείτε στο blog της Συμπαράταξης Βοιωτών για το Περιβάλλον
Ανακοίνωση συμπαράστασης του Παναττικού Δικτύου Κινημάτων Πόλης και Ενεργών Πολιτών:
Ως Παναττικό Δίκτυο Κινημάτων Πόλης και Ενεργών Πολιτών εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στον αγωνιστή Στέφανο Κόλλια, που για δεύτερη φορά κάποιοι «άγνωστοι» επιχείρησαν να εκφοβίσουν καίγοντας ολοσχερώς το σπίτι του, ώστε να σταματήσει τον αγώνα που δίνουν για τη σωτηρία της Γκιώνας μαζί με τους συναγωνιστές του/μας από την Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνας. Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τους εκφοβισμούς, τη λάσπη, τη λοιδωρία, το τείχος σιωπής που «κάποιοι» επιχειρούν να υψώσουν γύρω από τους αγωνιζόμενους πολίτες αυτής της χώρας. Και για μια ακόμα φορά θέλουμε να τους διαμηνύσουμε ότι θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους, κάθε φορά και πιο δυναμωμένους, κάθε φορά και περισσότερο αλληλέγγυους, κάθε φορά και πιο επίμονους.
Aλληλεγγύη Aντίσταση Aξιοπρέπεια – Κατάληψη Πρυτανείας Παντείου
Aλληλεγγύη Aντίσταση Aξιοπρέπεια
Η επίθεση με βιτριόλι στο πρόσωπο της Κωσταντίνας Κούνεβα στις 23/12, καθαρίστρια στον ΗΣΑΠ, μέσω της εταιρείας επινοικίασης εργαζομένων καθαρισμού ΟΙΚΟΜΕΤ, και γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, έφερε στην επιφάνεια με τον πιο βίαιο τρόπο τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας που βιώνουν οι περίπου 20.000 εργαζόμενοι/ες καθώς και το καθεστώς υπεργολαβιών σύμφωνα με το οποίο γίνεται ο καθαρισμός των δημοσίων κτιρίων και χώρων.
Και στα Πανεπιστήμια, ο καθαρισμός των κτιρίων δίνεται ως υπεργολαβία, σε ιδιωτικές εταιρείες που υπό το καθεστώς της εργοδοτικής τρομοκρατίας απασχολούν τις εργαζόμενες/ους με μισθούς πείνας, τις περισσότερες φορές χωρίς καθόλου ένσημα αντί για βαρέα και ανθυγιεινά όπως θα έπρεπε.
Από τις 17 Μάρτη η πρυτανεία του Α.Π.Θ. τελεί υπό κατάληψη στην κατεύθυνση της έμπρακτης αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα διεκδικώντας την άμεση πρόσληψη των εργαζόμενων στον καθαρισμό και τη φύλαξη από το ίδιο το πανεπιστήμιο.
Η δυναμική αυτή κίνηση φοιτητών και εργαζομένων, ενάντια στην μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, την επισφάλεια και το καθεστώς επινοικίασης φοβίζει το πολιτικό προσωπικό της αγοράς και του κράτους. Γι’ αυτό και συσπειρώνεται το αντιδραστικό μπλοκ. Οι πρυτανικές αρχές του Α.Π.Θ. μαζί με όλο το συρφετό των καθηγητάδων, που στήριξαν το προηγούμενο διάστημα την αναθεώρηση του Α.16 και την εφαρμογή του νόμου-πλαισίου, χρησιμοποιούν τα πάντα φιλόξενα σ’ αυτούς Μ.Μ.Ε για να κραυγάσουν τρομουστερικά για το άσυλο, να θέσουν τελεσίγραφο στους καταληψίες και να καλέσουν σε αντισυγκέντρωση με σκοπό τον τερματισμό της κατάληψης.
Συντάσσουν τις φωνές τους με όλους τους φύλακες της τάξης και της ασφάλειας των αφεντικών, με τους μπάτσους και τον εισαγγελέα Σανιδά, που απειλούν πλέον άμεσα όλες τις καταλήψεις εντός και εκτός σχολών, κάθε αυτοοργανωμένο και ελεύθερο χώρο αντίστασης.
Οι απειλές τους δεν μπορούν να μας καταστείλουν. Αντίθετα δυναμώνουν την αλληλεγγύη μας προς το Α.Π.Θ. και προς όλες τις καταλήψεις και γεννούν νέες εστίες αντίστασης.
Στο Πάντειο, τον καθαρισμό των κτιρίων έχει αναλάβει η εταιρεία ΑΝΑΞ που απασχολεί 22 εργαζόμενες/ους η πλειοψηφία των οποίων δουλεύουν για 24Ε /6ωρο, ανασφάλιστοι και υπό την επιτήρηση του προυστάμενου-ρουφιάνου του αφεντικού.
Στο εμπορικό κέντρο πάντειο, η ‘δωρεάν σίτιση’ είναι ένα ακόμα μαγαζί μιας και η διαχείριση του εστιατορίου δεν γίνεται από το ίδιο το πανεπιστήμιο, αλλά έχει δοθεί με μειοδοτικό διαγωνισμό σε κερδοσκοπική εταιρία catering, η οποία για να μειώσει το κόστος και να αυξήσει τα κέρδη της, εξουθενώνει τους υπαλλήλους της και ρίχνει επικίνδυνα την ποιότητα του φαγητού.
Ο τεράστιος όγκος σημειώσεων που χρησιμοποιούμε δεν τυπώνεται μέσα στη σχολή από μόνιμους υπαλλήλους, αλλά έχει δοθεί με υπεργολαβία σε ιδιωτικό τυπογραφείο στο Μενίδι.
Η βιβλιοθήκη βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης με τους μισούς περίπου εργαζόμενους/ες να έχουν προσληφθεί με ολιγόμηνες συμβάσεις ενώ καλύπτουν πάγιες ανάγκες και να απειλούνται κάθε χρόνο με απόλυση.
Σ’ αυτούς που σκούζουν στα τηλεπαράθυρα πως μέσα στο άσυλο δραστηριοποιούνται ομάδες βίας, απαντάμε πως αυτές οι ομάδες μας είναι γνωστές. Είναι οι εργολάβοι και οι εταιρίες που καταπατούν όλα τα εργασιακά δικαιώματα και κερδοσκοπούν ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους/ες, αφού χαίρουν ασυλίας και μέσα στα πανεπιστήμια.
Καταλαμβάνουμε την πρυτανεία του Παντείου, ενός πανεπιστημίου ρημαγμένου οπως είχε αποδειχθεί, από τις μίζες και τις ρεμούλες διαφόρων προσώπων με θεσμική εξουσία (πρυτανικής αρχής, καθηγητών κλπ), ενάντια στην ελαστικοποίηση και τη μαύρη εργασία, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και τις εταιρίες υπεργολαβιών.
Ενάντια στο μεγάλο παζάρι των εργασιακών δικαιωμάτων που στήνεται εδώ μέσα με τους εργολάβους.
Οι απόψεις μας αυτές δεν αποτελούν έκφραση φιλανθρωπίας απέναντι στους ‘κακόμοιρους’ τους εργαζόμενους, ούτε μια πράξη ‘επαναστατικότητας’ εκ του ασφαλούς με την καβάτζα της οικογένειας. Δεν πηγάζουν από τον ξύλινο λόγο του στυλ ‘φοιτητές-εργατιά μια φωνή και μια γροθιά’. Είναι προϊόν της συνείδησης του γεγονότος πως στα χαμηλωμένα βλέμματα των καθαριστριών, βλέπουμε τον εαυτό μας σε λίγα χρόνια, αν όχι από τώρα. Συνείδησης του γεγονότος πως εμείς δε θα έχουμε διαφορετικό μέλλον , πως δε θα την βγάλουμε καθαρή, εμείς ατομικά. Πως αντίθετα με τις φαντασιώσεις που μας τρέφει ένα ολόκληρο σύστημα για το πανεπιστήμιο και μας μαύρα και ανασφάλιστα μας θέλουν να δουλεύουμε.
Μακρυά από την επιθυμία να γίνουμε αφεντικά ή επιστήμονες-διαχειριστές των ζωών των άλλων, επιλέγουμε το βλέμμα των εργαζομένων, μεταναστών/στριών, των κρατούμενων, μαθητών/τριών να σταματήσει να είναι χαμηλωμένο.
Καταλαμβάνουμε την πρυτανεία του παντείου ενάντια στην καταστολή και όλο το νέο πακέτο νόμων που στοχοποιεί τις καταλήψεις, την αυτοοργάνωση και την κοινωνική αντίσταση.
εξω οι εργολάβοι από τις σχολές
κανένας εργαζόμενος/η ενοικιαζόμενος, ανασφάλιστος, επισφαλής
αλληλεγγύη στην κατάληψη του Α.Π.Θ.
κάτω τα ξερά σας απ’ όλες τις καταλήψεις
κατάληψη πρυτανείας
παντείου
«Να σταματήσει ο βιασμός»
Οι εξευτελιστικοί έλεγχοι στις γυναικείες φυκλακές και ο θάνατος της Κατερίνας Γκουλιώνη.
Πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες κατά τη διάρκεια μεταγωγής η φυλακισμένη Κατερίνα Γκουλιώνη
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ(Αθήνα,20 Μαρτίου 2009)
Ελλάδα: Ο θάνατος της φυλακισμένης Κατερίνας Γκουλιώνη χρειάζεται ανεξάρτητη και αμερόληπτη έρευνα
Νωρίς το πρωί της 18ης Μαρτίου 2009, η Κατερίνα Γκουλιώνη βρέθηκε νεκρή στο τέλος της μεταγωγής της με πλοίο απ ο τον Πειραιά στις φυλακές Νεάπολης Λασιθίου. Μαζί με άλλες κρατούμενες μεταγόταν εκεί από τις γυναικείες φυλακές Θήβας. Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι, κατά τη διάρκεια της μεταγωγής, την είχαν χωριστά από τις άλλες κρατούμενες και ότι τα χέρια της ήταν δεμένα πισθάγκωνα. Σύμφωνα με αναφορές, οι άλλες κρατούμενες δήλωσαν ότι έδειχνε χτυπημένη στο πρόσωπο.
«Ο θάνατος τ ης Κατερίνας Γκουλιώνη στα χέρια των ελληνικών αρχών είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Οι καταγγελίες για απαράδεκτη μεταχείριση των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές πληθαίνουν, ενώ οι πρώτες πληροφορίες για τις συνθήκες θανάτου της δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να συνδέεται με τη δράση της για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατουμένων», δήλωσε ο Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, Σίμος Μπούρας.
Η Κατερίνα Γκουλιώνη είχε δραστηριοποιηθεί στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Είχε έρθει σε επαφή με τη Διεθνή Αμνηστία σε αρκετές περιπτώσεις, προκειμένου να καταγγείλει την απάνθρωπη μεταχείριση των κρατουμένων και τις συνθήκες κράτησης στις γυναικείες φυλακές, συμπεριλαμβανομένων των γυναικείων φυλακών Θήβας και των φυλακών Διαβατών στη Θεσσαλονίκη.
Ενημέρωσε τη Διεθνή Αμνηστία ότι είχε υποβάλει αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη, μεταξύ άλλων το Φεβρουάριο του 2009, καθώς και στη διευθύντρια των φυλακών Θήβας. Είχε επίσης εμφανιστεί σε τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ μόλις πριν το θάνατό της.
Η Κατερίνα Γκουλιώνη είχε επίσης συμμετάσχει ενεργά στις εκστρατείες της Διεθνούς Αμνηστίας συλλέγοντας υπογραφές από τις κρατούμενες στη Θήβα για διεθνείς εκκλήσεις της οργάνωσης. Ενημέρωσε το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας στις 17 Μαρτίου 2009 ότι πρόσφατα αφαιρέθηκε από το κελί της έντυπο υλικό της οργάνωσης, καθώς και άλλα έγγραφα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, και ότι άλλο υλικό δεν της παραδόθηκε ποτέ.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ο θάνατος οφείλεται σε καρδιακή προσβολή. Η επίσημη ιατροδικαστική έκθεση αναμένεται την επόμενη εβδομάδα.
Η Διεθνής Αμνηστία απευθύνει έκκληση στις Ελληνικές Αρχές να διεξαγάγουν πλήρη, γρήγορη, ανεξάρτητη και αμερόληπτη έρευνα σχετικά με το θάνατο της Κατερίνας Γκουλιώνη και τις καταγγελίες που είχε υποβάλει για τη μεταχείριση των φυλακισμένων γυναικών.
«Μετά τους τόσους θανάτους, κακοποιήσεις και εξεγέρσεις κρατουμένων, πρέπει επιτέλους οι αρχές να άρουν το πέπλο συγκάλυψης των συνθηκών φυλάκισης, να επιτρέψουν την πρόσβαση σε ελεγκτικές αρχές όπως ο Συνήγορος του Πολίτη και οργανώσεις όπως η Διεθνής Αμνηστία, και να προχωρήσουν σε επείγοντα και αποτελεσματικά μέτρα για να εξασφαλίσουν, όπως έχουν υποχρέωση, το σεβασμό της αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατουμένων», τόνισε ο Σίμος Μπούρας.
Κατερίνα άντε σωφρονίσου
(Γράμμα από τη φυλακή Διαβατών, Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009)
Κατερίνα (ΓΚ): «Ποινική» κρατούμενη για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, κατηγορού μενη για διακίνηση ναρκωτικών σε άλλο χρήστη κατ’ ομολογία του αποποιούμενος των δικών του ευθυνών της «μεγάλης» ποσότητας των 20 γραμμαρίων. Έτσι με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς άλλο αποδεικτικό στοιχείο παρά μόνο μία άτυπη προανακριτική ομολογία δικάστηκε και εκτίει ποινή κάθειρξης 6 ετών, όπως και αρκετοί «έμποροι» σε αυτή τη χώρα. Το Σύνταγμα λεει ένοχος ένοχο ου ποιεί αλλά δεν βαριέσαι μήπως όλα όσα λεει το Σύνταγμα τα τηρεί κανείς σε αυτή τη χώρα;
Το ότι είμαι ήδη χρήστρια εδώ και 20 χρόνια χωρίς καμία βοήθεια μετράει; Όπως και μερικές εκατοντάδες, χιλιάδες άλλοι θα μπορούσα να πω, αφημένοι στη μοίρα τους. Μήπως το ότι δεν προέκυψε κανένα αποδεικτικό στοιχείο ενοχής και ακόμα και ο ρουφιάνος που είπε εναντίον μου ψέματα το ότι πιέστηκε από τους μπάτσους και πείστηκε ότι θα καθάριζε ο ίδιος μέτρησε πουθενά; Μα είπαμε ότι είναι σύνηθες φαινόμενο. Οι αδέκαστοι και ευυπόληπτοι δικαστές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, πρέπει να εξαντλούν την αυστηρότητά τους στους κακούργους χρήστες για να σωθεί η κοινωνία μας, τα παιδιά μας, η υπόληψή μας. Στα μπουντρούμια όλους. Όσοι πιο πολύ τόσο πιο βαθιά. Όσους εξοντώσουμε τόσο καλύτερα, τόσο πιο καθαρή θα είναι η κοινωνία μας. Κρίμα που δεν είμαστε στο Μεσαίωνα να τους κάψουμε όλους στην πυρά να ησυχάσουμε.
Ας δούμε όμως τι πραγματικά συνέβη με την Κατερίνα. Είχε την ατυχία να γεννηθεί έξυπνη, ευαίσθητη και αντιδραστική. Όσο μεγάλωνε δεν της άρεσε αυτή η κοινωνία. Δεν άντεξε την υποκρισία της και τη φθορά της και έτσι επέλεξε τη λύση των ναρκωτικών. Κακό μεγάλο. Έβλαψε ανθρώπους. Ποιους; Τον εαυτό της και την οικογένειά της. Και έτσι κατέληξε στη φυλακή σιδεροδέσμια, να πληρώσει τα βάρη και τα αδικήματά της. Όμως και εκεί δεν καθόταν φρόνιμα. Δεν ήταν «καλή» κρατούμενη. Δεν έσκυβε το κεφάλι όταν οι δεσμοφύλακες, στο πλαίσιο του σωφρονισμού της έλεγαν ότι παράλογο τους ερχόταν στο κεφάλι.
Δεν το βούλωνε όταν έβλεπε την αδικία σε όλο της το μεγαλείο. Δεν έκανε τα στραβά μάτια στην κατάχρηση εξουσίας και δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται, να πρωτοστατεί για το δικαίωμά της στην αξιοπρέπεια. Και αφού ήταν «τέτοιο» άτομο, έπρεπε να εξοντωθεί ποικιλοτρόπως. Έρμαιο, πλέον, στα χέρια ανθρωποφυλάκων έτυχε «ιδιαίτερης μεταχείρισης». Η «συμμορία» του τότε Κορυδαλλού, έκρινε και αποφάσισε την καταστολή. Και αφού δεν καθόταν καλά να την καταστείλουν έγινε με το ζόρι. Της φόρτωσαν πειθαρχικά, την έστειλαν και μερικές φορές στο ψυχιατρείο, την αποτρέλαναν και νόμιζαν ότι καθάρισαν. Όμως η Κατερίνα στις αναλαμπές της πάλι τους ενοχλούσε. Έτσι αποφάσισαν να την ξεφορτωθούν. Μεταγωγή. Αυτό ήταν και το λάθος τους.
Βρήκε τη δύναμη να ανακάμψει και να συνέλθει. Ξαναβρήκε τον εαυτό της και όταν έγινε η κινητοποίηση των κρατουμένων η Κατερίνα πρωτοστάτησε στις φυλακές διαβατών. Αλλά και όταν αναστάλθηκε η κινητοποίηση, εκείνη συνέχισε να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των κρατουμένων και τις παραβιάσεις για την κατάχρηση της εξουσίας των ανθρωποφυλάκων των Διαβατών. Τους μπήκε πολύ στη μύτη, τους στρίμωξε, απαίτησε το δικαίωμα της αξιοπρέπειας. Έτσι και η άλλη «συμμορία» των Διαβατών αποφάσισε να την ξεφορτωθεί. Μεταγωγή…στη Θήβα και ας τα βγάλουν πέρα μαζί της τώρα οι άλλοι που την έστειλαν εκεί. Κατερίνα άντε σωφρονίσου. Το Υπουργείο εξήγγειλε ότι δεν θα επιτρέψει να γίνει καμία εκδικητική μεταγωγή μετά τις κινητοποιήσεις των κρατουμένων. Δεν πιστεύω να νομίζετε ότι είναι κάτι τέτοιο, απλά φταιει η Κατερίνα και η κάθε Κατερίνα που δεν σκύβει το κεφάλι.
Μαριάνθη
 Καταγγελία προς τον συνήγορο του πολίτη της κρατούμενης Γκουλιώνη Αικατερίνης Ελεώνας Θηβών (20-02-09), Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστών, για να μπορέσω να ζήσω. Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ. Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου. Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»: Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι. Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να…αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ. Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους… Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας που τελεί χρέη…νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) Γκαβάνα Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρίας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω. Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Αγλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση. Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη. Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ εάν κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα. Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι. Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους. Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλαλ τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό. Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και ανγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χαρίκλεια ει΄ναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου. Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω. Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ’ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν… Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση -ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή. Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ. Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριοι της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε… Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία. Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμό του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους. Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταμτήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τοςυ επάνω σε αδύναμους ανθρώπους. Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε. Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μεσα στη φυλακή. Γκουλιώνη Κατερίνα |
«Να σταματήσει ο βιασμός»
Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 06/03/2009
Αν η σεξουαλική παρενόχληση είναι αδίκημα, τότε τι συνιστά ο αυθαίρετος ενδοσωματικός έλεγχος και για να λέμε τα πράγματα με το αποκρουστικό όνομά τους, η κολπική εξέταση; Και μάλιστα όχι από γιατρό αλλά από υπαλλήλους-ανθρωποφύλακες. Η γύμνωση μπροστά σε αγνώστους και το ψηλάφισμα των γεννητικών σου οργάνων. Και στη συνέχεια απομόνωση. Ετσι αδικαιολόγητα. Με τη χορήγηση καθαρτικού και να ζητάς την άδεια έπειτα από αυτό για να πας στην τουαλέτα που παρακολουθείται με κάμερα. Πού συμβαίνουν αυτά; Στο ελληνικό Γκουαντάναμο: τις γυναικείες φυλακές. Στο πλαίσιο του ελέγχου για παράνομες ουσίες, στον 21ο αιώνα, που από ντροπή τιμάται ακόμη η Ημέρα της Γυναίκας…
Κι αν όλα αυτά είναι καταφανώς ταπεινωτικά, είναι κάτι ακόμη: παράνομα. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, η αναγκαστική γυναικολογική εξέταση εντός σωφρονιστικού καταστήματος ακόμη και με τη συναίνεση της κρατούμενης δεν είναι αποδεκτή, αφού σε συνθήκες κράτησης δεν μπορούν να αντισταθούν. Απόφαση που ελήφθη σε βάρος της γειτονικής… Τουρκίας.
Ας δούμε όμως το ελληνικό «εξπρές του μεσονυχτίου».
«Είναι κάτι απάνθρωπο. Ακρως εξευτελιστικό, κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνεται αυτό το πράγμα. Μπορεί βέβαια ο νόμος να προβλέπει έλεγχο, αλλά όχι σε αυτές τις συνθήκες, μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν έχουν υπόνοιες και αιφνιδιαστικά για να εμποδίζεται μια απόπειρα εισαγωγής ναρκωτικών στη φυλακή. Εδώ γίνεται συστηματικά και καταχρηστικά. Κάθε φορά που μπαίνει φυλακή μια γυναίκα, είτε από άδεια, δικαστήριο, μεταγωγή, νοσοκομείο, θα υποστεί αυτόν τον έλεγχο, ο οποίος γίνεται από απλούς ανίδεους υπαλλήλους, γυναίκες, όχι από γυναικολόγο. Αλλωστε γυναικολόγος στη Θήβα των εκατοντάδων κρατούμενων γυναικών δεν υπάρχει… Ασε που τα εργαλεία ειδικά για τις διαστολές του τραχήλου είναι σκουριασμένα, δεν αποστειρώνονται παρά υποτυπωδώς με μπεταντίν και υπάρχει ο κίνδυνος να κολλήσεις οτιδήποτε, αφού έχουν χρησιμοποιηθεί σε δεκάδες γυναίκες. Για ναρκωτικά ή οτιδήποτε, είναι στην κρίση τους, το κάνουν έτσι κι αλλιώς επιλεκτικά και στις υπόλοιπες, αλλά οι περισσότερες κρατούμενες είναι για ναρκωτικά.
Είναι βιασμός. Υπάρχουν τρόποι που καλύπτουν αυτόν τον έλεγχο, το μηχάνημα ανίχνευσης ναρκωτικών που αλλού λειτουργεί, υπερηχογράφημα, ακτινογραφία -προτιμάμε την ακτινοβολία παρά το δάχτυλο. Δεν είναι τρόπος ελέγχου αυτός. Ας βρουν άλλον. Αυτό γίνεται μόνο για τον εξευτελισμό και τον βασανισμό των κρατουμένων. Κάποιοι πάνε παραπέρα, επιδίδονται και σε πρωκτικό έλεγχο που απαγορεύεται. Τι να πεις… Και οι κρατούμενοι δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους και το υπομένουν. Και μετά σου επιβάλλουν πολυήμερη κράτηση στην απομόνωση χωρίς λόγο, για να ελέγξουν πιθανή εισαγωγή ναρκωτικών. Από το 2005 και μετά, κολπική και απομόνωση πάνε πακέτο.
Πριν από το 2005 δεν είχαμε περισσότερες εισαγωγές ναρκωτικών σε σχέση με τότε που ξεκίνησαν να εφαρμόζουν αυτόν τον βάρβαρο έλεγχο ανεξαιρέτως σε όλες και χωρίς εισαγγελική εντολή. Και μετά σε κρατάει στην απομόνωση σε απάνθρωπες συνθήκες υποτίθεται για τρεις μέρες, που μπορεί να φτάσουν και τη βδομάδα -είναι στην κρίση του εκάστοτε αρχιφύλακα- με ηλεκτρονική παρακολούθηση της τουαλέτας. Και πρέπει να έχεις οκτώ κενώσεις για να μπεις στην κανονική φυλακή, οκτώ είναι αδύνατον σε τρεις μέρες, οπότε αναγκαστικά σού δίνουν καθαρτικό κι αυτό είναι επιβλαβές και παράνομο, αλλά δεν τους ενδιαφέρει ο κρατούμενος και τι προβλήματα υγείας μπορεί να αντιμετωπίζει, στερητικά κ.ά.
Οσες αρνούνται μένουν πολύ περισσότερο στην απομόνωση…». Ποταμός η μαρτυρία-«κατηγορώ» στην «Ε» της Μαριάνθης που πρόσφατα αποφυλακίστηκε.
Αντιδρώντας σε αυτή την εξευτελιστική μεταχείριση, 80 γυναίκες κρατούμενες στην Ελεώνα Θηβών, σε υπόμνημά τους προς τη διεύθυνση των φυλακών ζητούν να καταργηθεί η κολπική εξέταση, η αδιάκριτη τοποθέτηση στα ειδικά κελιά κράτησης-απομόνωση και η αδικαιολόγητη πολυήμερη κράτηση σε αυτά.
«Δεκάδες γυναίκες κρατούμενες στις ελληνικές φυλακες αποφάσισαν να σταματήσουν ένα βασανιστήριο που σε κάθε περίπτωση έχει τιμωρητικό – εκδικητικό χαρακτήρα. Αρνούνται να δεχτούν έναν ιδιότυπο βιασμό, τον κολπικό έλεγχο, να είναι ένα παιχνιδάκι στα χέρια ενός διεφθαρμένου συστήματος. Η απάντηση από την πλευρά των ανθρωποφυλάκων, με την πλήρη κάλυψη του υπουργείου Δικαιοσύνης, είναι ο εκβιασμός, ο τρόμος, η τιμωρία, η απομόνωση. Μόνο που έκαναν ένα μικρό λάθος. Ξέχασαν ότι εδώ και καιρό υπάρχει ένα κίνημα αλληλεγγύης, ότι οι κρατούμενες δεν είναι μόνες τους και ότι τα μπουντρούμια τους δεν μπορούν να κρύψουν ότι η εξουσία τους είναι σάπια και αδίστακτη» μας λέει ο Πάνος Λάμπρου από την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των κρατουμένων, αποκαλύπτοντας ότι αρκετές φορές έχουν παρέμβει, καθώς είναι συνεχείς οι καταγγελίες που δέχονται για το θέμα αλλά και για τις απειλές, τα πειθαρχικά, την απομόνωση σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.
Ελεγχος όχι μόνο προσβλητικός και επικίνδυνος αλλά και παράνομος, σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΑΔ) που τον θεωρεί απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση και προσβολή της ιδιωτικότητας, δηλαδή παραβίαση δύο άρθρων -3 και 8- της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου – ΕΣΔΑ.
Κι ακόμη: από το Δεκέμβριο του 2006 στην έκθεσή της για την Ελλάδα η Επιτροπή Πρόληψης των Βασανιστηρίων εντόπισε το συγκεκριμένο πρόβλημα και αναφέρει ότι η συγκεκριμένη πρακτική θεωρείται δυσανάλογη σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό και μη επιτρεπτή, παρά μόνον «κατ’ εξαίρεση» και από γιατρό και όχι συστηματικά ως πάγιο μέτρο, ενώ συστήνει την άμεση διακοπή της χορήγησης καθαρτικών ουσιών, της παραμονής τους στην απομόνωση και την παρακολούθηση της τουαλέτας μέσω ηλεκτρονικής κάμερας.
Παραβίαση διαπιστώνεται και σε υπόμνημα του Συνηγόρου του Πολίτη -στις 19/2/2009- προς τη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων «για την εξέταση του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας και των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων», καθώς η συστηματική εφαρμογή αυτού του ελέγχου έρχεται σε αντίθεση με τον εξαιρετικό χαρακτήρα των μέτρων, στη βάση συγκεκριμένων στοιχείων και μόνον κατόπιν εισαγγελικής εγκρίσεως. Στο υπόμνημα κρίνεται ότι η απομόνωση, με δεδομένα τα προβλήματα υγείας των γυναικών λόγω τοξικομανίας, «συνιστά σοβαρότατη διακινδύνευση ζωτικών εννόμων αγαθών», γεγονός που επιβεβαιώνουν τα «τραγικά περιστατικά θανάτων κατά τη διάρκεια των ελέγχων». Μέτρα που όπως επισημαίνει «έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την απόλυτη απαγόρευση της απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης». Γι’ αυτό ο Συνήγορος ζητεί όχι μόνο να σπάσει το άβατο ώστε να διερευνήσει την κατάσταση, αλλά κυρίως την «άρση τέτοιων προσβολών και αποκατάσταση τυχόν ζημιάς σε άμεσο χρόνο».
Ιδού το ελληνικό εξπρές του μεσονυχτίου
Ανατριχιαστικές είναι οι περιγραφές στις καταγγελίες έξι γυναικών για την ταπείνωση στην οποία υποχρεώνονται από τους δεσμοφύλακές τους, τις οποίες έχει η «Ε». Ενδεικτικά:
- «Με το ζόρι, απειλώντας με ότι είναι νόμος της φυλακής και ότι θα υποστώ πειθαρχικό, με υποχρέωσαν να κάτσω σε μια γυναικολογική καρέκλα και να ανοίξω τα πόδια μου, αφημένη στα χέρια τους, να μου βάζουν δυο ολόκληρα δάχτυλα στον κόλπο μου και να τα πιέζουν… χωρίς να έχω δώσει καμία αφορμή και ενώ τους έλεγα ότι πονάω με προσέβαλλαν…» αναφέρει η Π.
- «Το 2005 που μπήκα στον Κορυδαλλό ήμουν ένα κορίτσι 20 χρόνων και νόμιζα ότι όλες αυτές οι προσβλητικές και εξευτελιστικές έρευνες και διαδικασίες, όπως γδύσου, σκύψε, βήξε και άνοιξε τα πόδια να σου κάνουμε κολπική, πέρασε στην απομόνωση, πάρε καθαρτικό, πήγαινε τουαλέτα και μην τραβήξεις το καζανάκι όταν ενεργηθείς αν δεν μου το πεις για να το εξακριβώσω, ήταν κάτι το υποχρεωτικό…», λέει η Κ., που δεν ανέχεται πλέον να της φέρονται «απαξιωτικά σαν να είμαι σκουπίδι μόνο και μόνο επειδή είμαι τοξικομανής». «Στην απομόνωση μας υποβάλλουν σε άλλο βασανιστήριο. Απαιτούν να κάνουμε 8 κενώσεις, τις οποίες αν δεν συμπληρώσουμε θα κρατηθούμε περισσότερες μέρες. Ετσι έμμεσα μας υποχρεώνουν να παίρνουμε καθαρτικά, κάτι που είναι ακόμα πιο βασανιστικό. Μία από τις φορές που έκανα χρήση καθαρτικού έφτασα σε σημείο να πονάω υπερβολικά, να βγάζω αίμα και να πρηστεί ο πρωκτός μου. Υπάρχει μόνο μια τουαλέτα, κοινή για όλες τις κρατούμενες που βρίσκονται στην απομόνωση, με αποτέλεσμα αν η μία πάσχει από κάποιο μεταδοτικό νόσημα, αυτό να μεταδοθεί και στις υπόλοιπες».
- «Στην απομόνωση έκατσα πέντε μέρες… Η υπάλληλος έλειπε συνέχεια γιατί έχουν έλλειψη προσωπικού, έτσι όταν ήθελα να πάω τουαλέτα δεν βρισκόταν εκεί για να μ’ ανοίξει και αναγκαζόμουν να χτυπάω το κουδούνι και να περιμένω γιατί ερχόταν πολύ αργότερα. Μου είχε τύχει να θέλω να πάω τουαλέτα και η υπάλληλος να μη μου ανοίγει, και έτσι αναγκάστηκα να ενεργηθώ πάνω μου…» γράφει η 25χρονη Μ.
- «Περίμενα μες στο κρύο μόνο με τα εσώρουχά μου στο δωμάτιο της έρευνας… Μέχρι να έρθει εκείνη με τα ρούχα, με έβαλε να βγάλω και τα εσώρουχά μου. Ντρεπόμουν τόσο πολύ που βρέθηκα σε αυτή τη θέση… Οι συνθήκες κάτω στην απομόνωση ήταν απάνθρωπες… Η τουαλέτα παραμένει κοινή για όλες, όπως και η κάμερα που με παρακολουθεί όταν ενεργούμαι…» καταγγέλλει η 21χρονη Χ.
- Ο «χειρότερος εφιάλτης» της εξαρτημένης 40χρονης Α. «είναι η φυλάκιση, η οποία ουσιαστικά σημαίνει την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν και επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου. Οποτε μπαίνω στη φυλακή δέχομαι την ίδια επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»… Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα, διότι το να σου χώνει ο καθείς το δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο…».
*Το υλικό προέρχεται από το keli.gr(Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των κρατουμένων)
Ενα φιλί, δυο φιλία, πολλά φιλιά στη Λυρική
Μετά την χωρίς προηγούμενο ομοφοβική λογοκρισία ενός φιλιού μεταξύ ανδρών σε παράσταση στην Λυρική Σκηνή (δείτε εδώ) την προηγούμενη εβδομάδα και τους προπυλακισμούς εναντίων μελών της ομοφυλοφιλικής κοινότητας Ελλάδας που θέλησαν να διαμαρτυρυθούν (ακούστε εδώ) έρχεται η απάντηση…
Επαναφέρουμε στο δρόμο το φιλί που κόπηκε απο τη σκηνή και αντιδρούμε έμπρακτα στην ομοφοβία της ορχήστρας (και όχι μόνο)
Γιατί οι επιθυμίες μας δεν καταστέλονται!
Γιατί αμα τους ενοχλεί, έχει αξία να το δείχνουμε
Γιατί ενα φιλί είναι πάντα όμορφο!
Γιατί πάντα θέλαμε να φιλήσουμε έναν άγνωστο στο δρόμο
Γιατί η αγάπη θα σώσει τον κόσμο
Γιατί είναι Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ!!!!
Ετσι λοιπόν:
λεσβίες, έτερο, γκέι, τρανς, αμφι, συμπολίτες, συναγωνίστριες, γειτόνοι, μαμάδες, μπαμπάδες, θείοι, θείες, ζευγαρωμένες και μπακούρια, όλες, όλοι
ΕΛΑΤΕ
για ενα μαραθώνιο φιλιού έξω απο την Εθνική Λυρική Σκηνή, όπου συνεχίζονται οι παραστάσεις της όπερας Ρούσαλκα
Τα πρώτα φιλιά αρχίζουν στις 7μμ πριν την έναρξη της παράστασης
Κάλεσμα για πορείες σε όλο τον κόσμο για τη Γάζα
Στην επέτειο του ανοίγματος των συνόρων της Ράφα μεταξύ Γάζας και Αιγύπτου πριν από ένα χρόνο στις 23 Γενάρη 2008, η Αιγυπτιακή Λαϊκή Επιτροπή Αλληλεγγύης με τον Παλαιστινιακό Λαό καλεί σε μια πορεία προς τη Γάζα.
Στην επέτειο του ανοίγματος των συνόρων της Ράφα μεταξύ Γάζας και Αιγύπτου πριν από ένα χρόνο στις 23 Γενάρη 2008, η Αιγυπτιακή Λαϊκή Επιτροπή Αλληλεγγύης με τον Παλαιστινιακό Λαό (στα αγγλικά εδώ) καλεί σε μια πορεία προς τη Γάζα.
Στις 27 Δεκεμβρίου 2008 το Ισραήλ ξεκίνησε μια φρικιαστική αιμοτοχυσία στη Γάζα που είχε σαν αποτέλεσμα τη δολοφονία πάνω από 1500 Παλαιστινίων, συμπεριλαμβανομένων 400 παιδιών – και τον τραυματισμό χιλιάδων. Η στρατιωτική επίθεση που ακολούθησε κατέστρεψε σπίτια, σχολεία, τόπους λατρείας και βασικές υποδομές, οδηγώντας σε ανθρωπιστική καταστροφή. Η καταστροφή που άφησαν πίσω τους αυτές οι επιθέσεις επιδεινώνεται από το συνεχιζόμενο αποκλεισμό που επιβάλλει το Ισραήλ, που φυλάκισε τους Παλαιστίνιους στη Γάζα μέσα σε σύνορα που όρισε το Ισραήλ και τους υποχρέωσε να εξαρτώνται από ελάχιστες ποσότητες προμηθειών που επιτρέπει ο κατακτητής να μπουν.
Το κάλεσμα:
Σταματήστε τον Αποκλεισμό της Γάζας
Το όραμα:
Ελπίζουμε το κάλεσμα να απλωθεί οργανωμένα και με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετικά μέρη σε ολόκληρο τον κόσμο. Είτε γίνει πορεία για προκαθορισμένη ή μη απόσταση, από μια συγκεκριμένη ομάδα ή από μεμονωμένα άτομα, είτε καλούν για μποϊκοτάζ ή για παραπομπή σε δίκη για εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ, ελπίζουμε ότι τέτοιες προσπάθειες θα έχουν ευρεία απήχηση.
Αν και η θηριώδης επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα, προς το παρόν, έχει σταματήσει, αυτή η καταστροφή δεν είναι λύση. Ας αδράξουμε αυτή τη φορά την επείγουσα κατάσταση για να δράσουμε και να απαιτήσουμε το τέλος του αποκλεισμού στη Γάζα. Η αντίσταση μας αγνοείται και επισκιάζεται από την υποκρισία των κυβερνήσεων μας, και έτσι εμείς, τα πλήθη, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να πάρουμε τους δρόμους σε μια συλλογική παγκόσμια έκφραση καταδίκης των ισραηλινών πράξεων.
Η αιγυπτιακή ομάδα θα πορευτεί προς τη Γάζα από διαφορετικές περιοχές της χώρας, ξεκινώντας στις 6 Φλεβάρη.
Τα γεγονότα θα ανακοινώνονται στο www.togaza.net (θα ξεκινήσει σήμερα 23/1 η ενημέρωση του)
Email: info@togaza.net
Για να μπορείτε να αναρτήσετε στο site: admin@togaza.net
Aπό τη Γάζα: Ιστορίες του πολέμου και της ερήμου
αναδημοσίευση από:indy.gr
O Πάνος Χαρίτος είναι μέσα στη Λωρίδα της Γάζας – τον συναντήσαμε την Κυριακή, επιστρέφοντας από εκεί, να περιμένει να περάσει από την Αίγυπτο. Το κείμενο είναι αναρτημένο στο μπλογκ του.
ΙΣΡΑΗΛ – ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΑ ΕΔΑΦΗ
| Ιστορίες του πολέμου και της ερήμου | 20/1/2009 |
| Μετά από είκοσι τρεις ημέρες μαχών και βομβαρδισμών οι κάτοικοι της Γάζας κοίταξαν τον ουρανό μέτρησαν τις ώρες κι αφού πέρασαν τόσες όσες χρειάζονταν για να πειστούν ότι η εκεχειρία είναι πραγματική βγήκαν στους δρόμους κι έτρεξαν στις συνοικίες τους.Με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους αναζήτησαν τα σπίτια τους. Η αγωνία κορυφώθηκε όταν στην αναζήτηση διαπίστωσαν ότι δυσκολεύονται καταρχάς… …να βρουν τη γειτονιά τους. Ανάμεσα στα χαλάσματα, άρχισαν να αναζητούν τα προσωπικά τους αντικείμενα. Κάτι για να περισώσουν, κάτι για να συνεχίσουν από εδώ κι έπειτα. Με φτυάρια, αξίνες, με χέρια κι ότι άλλο μπορούσε να αποτελέσει εργαλείο συνέχισαν να το έργο της εκσκαφής. Αυτοί είναι οι τυχεροί. Κάποιοι άλλοι, αναζητούσαν συγγενικά πρόσωπα, φίλους γνωστούς και συγγενείς. Στην περίπτωσή τους μοναδικό εργαλείο για την ανεύρεση είναι, οι μυρωδιές των πτωμάτων που αναδύονται από τα χαλάσματα. Ο αριθμός των νεκρών αναμένεται να αυξηθεί όσο περνούν οι μέρες και η πρόσβαση επιτυγχάνεται σε ολοένα και περισσότερες γειτονιές. Η κατάσταση στα νοσοκομεία παραμένει δραματική. Όσοι μπορούν να μεταφερθούν φεύγουν με ασθενοφόρα για την Αίγυπτο. Το υπουργείο υγείας ζητά από όσες χώρες επιθυμούν να βοηθήσουν να αποστείλουν νοσηλευτικό προσωπικό μιας και το ήδη υπάρχον έχει εξαντληθεί από τις 23 ημέρες ακατάπαυστης εργασίας. Φορτηγά με ανθρωπιστική καταφθάνουν στην περιοχή, ωστόσο το οδικό δίκτυο και οι υποδομές που έχουν πληγεί, εξακολουθούν να αποτελούν εμπόδιο στη μεταφορά. Στις συνοικίες της ανατολικής Γάζας οι κάτοικοι δεν παραπονιούνται. Περιμένουν υπομονετικά δίπλα στα κάρα, μέχρι να φτάσει η σειρά τους για να πάρουν νερό από τις δεξαμενές που στέκουν σε κάθε τζαμί. Στην συνοικία Τελ Αλ Χάουα μια μητέρα δεν αποχωρίζεται τη μικρή Μέισα. Πρόκειται για την τρίτη κόρη της. Όταν οι στρατιώτες του Ισραήλ άνοιξαν πυρ κατά του σπιτιού της, απομάκρυνε πρώτα τις δυο μεγάλες κόρες από την πίσω πόρτα του. Όταν γύρισε για να την πάρει ήταν ήδη αιμόφυρτη στο πάτωμα. Είχε τα μάτια καρφωμένα στη μητέρα της. Έβγαζε άναρθρες κραυγές και αιμορραγούσε το κεφάλι στο ύψος πάνω από το αυτί. Χρειάστηκαν δυο ώρες για να προσεγγίσει ασθενοφόρο την περιοχή και να τη μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Γάζα, 20/01/2009 |
|
Εκεχειρίας, ημέρα τρίτη.
χθες, Πέμπτη 21/1, πάλι από τον Χαρίτο.
ΙΣΡΑΗΛ – ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΑ ΕΔΑΦΗ
| Εκεχειρίας, ημέρα τρίτη. | 21/1/2009 |
| Στα ξενοδοχεία της πόλης της Γάζας, οι γεννήτριες αγκομαχούν παλεύοντας με το νοθευμένο πετρέλαιο. Τα παράθυρα σπασμένα από τις εκρήξεις των προηγούμενων ημερών. Το νερό τρεχούμενο και με διάρκεια. Κάθε που το ρεύμα επανέρχεται η γεννήτρια σταματά με ένα αργόσυρτο σβήσιμο. Η ησυχία διαρκεί περίπου είκοσι λεπτά κι οι τεχνικοί της δημόσιας εταιρείας ηλεκτρισμού γυρνούν και πάλι τους διακόπτες. Το ρεύμα χάνεται. Η γεννήτρια βογκάει ξανά. Αφήνει δυο – τρία σύννεφα μαύρου καπνού να αναδυθούν από την καμινάδα της κι αρχίζει πάλι το παράφωνο βραχνό ταρακούνημά της.
Από τα μισοσπασμένα τζάμια, το κρύο κι η υγρασία δεν σταμάτησαν ούτε μια στιγμή να σκεπάζουν τοίχους, έπιπλα και ρούχα στα δωμάτια. Το ξημέρωμα φέρνει μαζί του την τέταρτη ημέρα εκεχειρίας. Ήδη από τις 09:30 το πρωί ο τελευταίος στρατιώτης του Ισραήλ πέρασε τα σύνορα και στέκει στην αντίπερα όχθη. Στα νοσοκομεία της πόλης η ιστορία των τελευταίων είκοσι έξι ημερών έχει όψη και μορφή. Μικρά παιδιά με τα σημάδια του πολέμου φορεμένα σε κάθε σημείο του σώματός τους. Οι περιπτώσεις που παραμένουν εδώ είναι οι ελαφρά τραυματίες. Όπως η μικρή Ραουάν Αμπού Ντάμπερ με εγκαύματα στα πόδια και τα χέρια. Χτυπήθηκε από τις βόμβες φωσφόρου διασποράς του Ισραήλ. Ο φώσφορος μένει στο δέρμα και απλώνεται στο σώμα. Ο ακρωτηριασμός είναι η μόνη λύση. Για να περιορίσουν την επέκταση οι γιατροί της έκοψαν ένα δάχτυλο. Τον αντίχειρα του αριστερού χεριού. Στο δίπλα κτίριο η 12χρονη Μέισα, φέρει αρκετά θραύσματα στο σώμα της από βόμβα που έπεσε κοντά στο σπίτι της. Όλα έγιναν στις εφτά του Γενάρη. Ο πατέρας της αν και τραυματίας τη μετέφερε νοσοκομείο καθώς επίσης έναν ακόμα γείτονα. Παρά την επιτυχία η Μέισα μεταφέρθηκε σήμερα � δηλαδή δεκατέσσερις ημέρες μετά – στην Αίγυπτο αφού το νοσοκομείο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την περίπτωσή της. Έξι ώρες αργότερα τα τηλεοπτικά συνεργεία οι φωτογράφοι και οι δημοσιογράφοι επέστρεψαν στο Beach Hotel. Αράδιασαν τα κομπιούτερ, τις κάμερες κι ένα κάρο κινητά τηλέφωνα στην τραπεζαρία του λόμπι. Στρώθηκαν στη δουλειά δίχως να αλλάζουν βλέμματα και κουβέντες. Το κρύο ρεύμα του αέρα που έμπαινε από τα σπασμένα παράθυρα έσπρωχνε τον καπνό από τσιγάρα σε μια διαδρομή αφύσικη, παράλογη. Σαν τις εικόνες που αντίκρισαν στο νοσοκομείο και που για μια ακόμα φορά ξεδιπλώνονταν μπροστά τους στις οθόνες των κομπιούτερ την ώρα που ο καθένας έγραφε το κομμάτι του. Δυο ώρες αργότερα, τα κεφάλια σηκώθηκαν. Video, φωτογραφίες κι άρθρα ταξίδευαν μέσο δορυφόρων, δια δικτύου και άρθρων σε περιοδικά κι εφημερίδες. Γάζα, 21/01/2009 |
|
Με έχουν απειλήσει οτι θα με σκοτώσουν
Το ηχητικό της συνέντευξης της Κωνσταντίνα Κούνεβα σε Βέλγο δημοσιογράφο στις 26 Νοεμβρίου 2008, περίπου ένα μήνα πριν από την επίθεση εις βάρος της. Στη συνέντευξη η Κούνεβα λέεπι πως δέχεται απειλές για τη ζωή της και γίνονται προσπάθειες για να τη διώξουν από τη χώρα. Η συνέντευξη δόθηκε στον δημοσιογράφο Ζακί Ντελόρμ, ο οποίος είχε αναλάβει για την International Trade Union Organization να διερευνήσει τη λειτουργία δικτύων δουλεμπορίου εις βάρος των μεταναστών στην Ελλάδα.
Ακούστε τη συνέντευξη της Κ.Κούνεβαhttp: το ηχητικό ντοκουμεντο
Διαδήλωση την Πέμπτη (22/01) στις 6 μ.μ. (Προπύλαια – Υπ. Εργασίας) από 54 σωματεία
ΑΝ.Α.ΠΝΟΗ Βιολογικού 