120.000 άνθρωποι στην ομιλία του υποψήφιου του Αριστερού Μετώπου στη Μασσαλία

“Είμαστε η αναγέννηση αυτής της ανυποχώρητης Αριστεράς” είπε ο Ζαν Λικ Μελανσόν, ο υποψήφιος του Αριστερού Μετώπου στις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, από τη Μασσαλία, όπου εκφώνησε ενώπιον 120.000 ατόμων ομιλία – ύμνο προς την “πιο γαλλική πόλη της Δημοκρατίας”, ενώ έδωσε ραντεβού για την τελευταία προεκλογική συγκέντρωση, αύριο στο Παρίσι. Ο πρώτος γύρος διεξάγεται την Κυριακή 22 Απριλίου και ο δεύτερος στις 6 Μαΐου.

Σε ομιλία που διήρκεσε 1 ώρα και 20 λεπτά, ο Μελανσόν δεν διέψευσε για άλλη μια φορά εκείνους που τον θεωρούν μακράν τον καλύτερο ομιλητή από όλους τους υποψηφίους σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, ενώ περιέγραψε παράλληλα και τα χαρακτηριστικά της “Κοινωνικής Δημοκρατίας”, που ζητεί να δημιουργηθεί στη θέση του σημερινού καθεστώτος, της 5ης, προεδροκεντρικής Δημοκρατίας. Λέγοντας ότι “θα έλθει η κυβέρνηση του Αριστερού Μετώπου”, έκανε λόγο για οικολογικό σχεδιασμό, “νέα συλλογικά δικαιώματα”, με “δικαίωμα βέτο των εκπροσώπων του προσωπικού σχετικά με συλλογικές απολύσεις, αναδιαρθρώσεις”, ενώ ευχήθηκε να πολλαπλασιαστούν οι “εργατικοί συνεταιρισμοί”.

«Όποιος σπέρνει φτώχεια, θερίζει την οργή»

Στην ανακοίνωσή του ο Πιέρ Λοράν, εθνικός γραμματέας του ΚΚΓ και πρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), τονίζει μεταξύ άλλων:

«Οι Ευρωπαίοι ηγέτες και το ΔΝΤ απαίτησαν από την ελληνική -μη εκλεγμένη και μη νομιμοποιημένη- κυβέρνηση ένα νέο πρόγραμμα λιτότητας για να ξεμπλοκαριστεί η βοήθεια από την Ε.Ε. Αυτή η βοήθεια δεν προορίζεται όμως για την κοινωνική ανάπτυξη που έχει ζωτική ανάγκη η Ελλάδα, αλλά για την εγγύηση της αποπληρωμής των χρεών του ελληνικού κράτους στις τράπεζες. Εκείνοι που στη Γαλλία, με επικεφαλής τον Νικολά Σαρκοζί, άσκησαν πίεση προκειμένου αυτά τα ανάξια μέτρα να υιοθετηθούν -και που εξάλλου επιβάλλουν τα ίδια στους Γάλλους- μας προκαλούν ντροπή. Δεν αντιπροσωπεύουν τον γαλλικό λαό, που είναι αλληλέγγυος με τον ελληνικό.

Πρόκειται για το 8ο σχέδιο λιτότητας που, όπως και τα 7 πρώτα, υποτίθεται ότι θα λύσει μια κι έξω το πρόβλημα της κρίσης του ελληνικού χρέους. Τα επτά άλλα σχέδια συνίσταντο στη μείωση κατά 50% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, στην ιδιωτικοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών, στο κλείσιμο των σχολείων και στο αδιέξοδο των νοσοκομείων, προκειμένου στο τέλος να καταλήξουν στην έκρηξη της ανεργίας, της εργασιακής ανασφάλειας και της φτώχειας.