Τα νέα κατασταλτικά μέτρα της ΕΛ.ΑΣ.

Η δίκη για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και η επέτειος για τον χαμό του έχουν σημάνει συναγερμό στην Αστυνομία

Καουτσούκ, taser και αύρες κατά διαδηλωτών

Πυρετός προετοιμασίας στην ΕΛ.ΑΣ. για ιδιαίτερα θερμό φθινόπωρο

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΡΑΔΕΛΗΣ svradelis@dolnet. gr

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 29 Αυγούστου 2009 στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Σε προετοιμασία για την αντιμετώπιση ενός ιδιαίτερα θερμού φθινοπώρου έχει αποδυθεί η Ελληνική Αστυνομία. Η δίκη των ειδικών φρουρών που κατηγορούνται για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, η οποία έχει προγραμματιστεί για τα μέσα Οκτωβρίου, αλλά και η συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία έχει σημάνει από τώρα συναγερμό στην ΕΛ.ΑΣ. που προσπαθεί να μην πιαστεί απροετοίμαστη.

Σε συνδυασμό με τον φόβο ενός νέου τρομοκρατικού χτυπήματος, το οποίο σύμφωνα με την εκτίμηση της Αντιτρομοκρατικής είναι πιθανό να έχει αφορμή τη θλιβερή επέτειο της δολοφονίας, ανώτεροι αξιωματικοί έχουν πραγματοποιήσει σειρά συσκέψεων, οι οποίες θα εντείνονται όσο περνάει ο καιρός. Για επερχόμενο τρομοκρατικό χτύπημα άλλωστε προειδοποίησε και σε πρόσφατη έκθεσή της και η Εuropol, ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο τη θερμοκρασία στην Κατεχάκη.

Στο πλαίσιο πάντως αυτό έχει ήδη αποφασιστεί η αγορά νέων όπλων στην ΕΛ.ΑΣ., στα οποία περιλαμβάνονται χειροβομβίδες, καουτσούκ, taser – όπλα ηλεκτρικής εκκένωσης και αύρες με κανονάκια νερού.

Ομάδα Δ στις γειτονιές. Η μέχρι τώρα παρουσία της ομάδας Δ στην Αθήνα δεν έχει δικαιολογήσει σε καμία περίπτωση τους υψηλούς τόνους αισιοδοξίας που είχαν καλλιεργηθεί από το υπουργείο Εσωτερικών με τη σύστασή τους. Εγκλήματα που αποκαλούνται «της καθημερινότητας»- όπως ληστείες και κλοπές- δεν καταπολεμήθηκαν από την παρουσία της ομάδας Δ στους δρόμους. Αντίθετα, όπως έδειξαν τα πρόσφατα στοιχεία που δημοσίευσε το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. αυξήθηκε κατά πολύ και μάλιστα σε περιοχές που δρα η ομάδα Δ. Παρ΄ όλα αυτά ο αρχικός αριθμός των 30 ομάδων αυξήθηκε και δημιουργήθηκαν και νέες ομάδες σε περιοχές εκτός του κέντρου της πρωτεύουσας. Το φθινόπωρο θα προστεθούν και επιπλέον άτομα στην αστυνομική δύναμη και θα δημιουργηθούν ή θα ενισχυθούν ομάδες σε Καισαριανή, Ζωγράφου, Μενίδι, Παπάγου, Πεύκη, Κυψέλη, Αμπελόκηπους, Μαρούσι, Νίκαια, Κορυδαλλό, Πειραιά.

Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη διαγωνισμός για την προμήθεια μοτοσυκλετών που θα μπορούν να μεταφέρουν άνετα 2 αστυνομικούς.

Σούπερ κοριός Αντιτρομοκρατικής. Μέχρι τον Οκτώβριο θα βρίσκεται σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα και ο σούπερ κοριός της Αντιτρομοκρατικής. Πρόκειται για το ίδιο μοντέλο υπερκοριού όπως αυτό που αγόρασε και χρησιμοποιεί η ΕΥΠ. Το γερμανικής κατασκευής μηχάνη μα της Αντιτρομοκρατικής θα έχει σε πρώτη φάση τη δυνατότητα ταυτόχρονης παρακολούθησης 800 ατόμων. Οι τεχνικές του προδιαγραφές τού δίνουν τη δυνατότητα ταυτόχρονης παρακολούθησης σταθερού και κινητού τηλεφώνου, φαξ, e-mail, και sms. Από το υπουργείο Εσωτερικών αναζητείται φόρμουλα συνεργασίας μεταξύ ΕΥΠ και Αντιτρομοκρατικής ώστε να μην παρακολουθούνται τα ίδια άτομα, ενώ έχει κατατεθεί η πρόταση για επέκταση των τεχνικών δυνατοτήτων του κοριού για την ταυτόχρονη παρακολούθηση 3.000 ατόμων. Το λογισμικό που απαιτείται για την αναβάθμιση κοστίζει 4 εκατ. ευρώ.

Με διασπώμενες χειροβομβίδες. Με χειροβομβίδες που θα εκτινάσσουν διασπώμενα κομμάτια από καουτσούκ, θα εφοδιαστούν οι αστυνομικοί, πέραν του υπόλοιπου εξοπλισμού με τις χειροβομβίδες κρότου- λάμψης που ήδη διαθέτουν. Ανώτεροι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. παραδέχονται πως το νέο αυτό όπλο μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο αν οι χειροβομβίδες χρησιμοποιηθούν εναντίον πλήθους. Ωστόσο διευκρινίζουν πως ο σχεδιασμός είναι να χρησιμοποιούνται από αστυνομικούς που φυλάσσουν κτίρια, στόχους και αστυνομικά τμήματα που συχνά γίνονται στόχος επιθέσεων από αντιεξουσιαστές. «Ως όπλο θεωρείται πολύ πιο αποτελεσματικό από την κρότου- λάμψης διότι μπορεί να προκαλέσει μικρό τραυματισμό αυτού που επιτίθεται και να τον ακινητοποιήσει για λίγο», λέει στα «ΝΕΑ» αξιωματικός της κρατικής ασφάλειας.

Τα taser, όπλα που ακινητοποιούν μέσω ηλεκτρικής εκκένωσης, θα αποτελέσουν ένα ακόμη εφόδιο των αστυνομικών δυνάμεων. Ήδη μικρός αριθμός τους έχει μοιραστεί στα ΕΚΑΜ και έχουν γίνει συλλήψεις με τη βοήθειά τους. Σε ΗΠΑ και Καναδά που χρησιμοποιούνται ευρέως τα taser έχουν ενοχοποιηθεί για τον θάνατο ατόμων, ενώ προβληματισμός έχει διατυπωθεί για τη χρήση τους και από δυτικοευρωπαϊκές αστυνομίες.

Προτάσεις για ποδήλατα. Επισήμως κανένας από το υπουργείο Εσωτερικών ή το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. αναλαμβάνει την πατρότητα της ιδέας να χρησιμοποιηθούν ποδήλατα για την πάταξη του εγκλήματος. Η αρχή έγινε στη Θεσσαλονίκη με την κυκλοφορία των πρώτων 10 δικυκλιστών αστυνομικών. Στην Αθήνα υπάρχει η πρόταση να χρησιμοποιηθούν ομάδες ποδηλατών αστυνομικών στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου μέχρι το Μοναστηράκι, στο Ζάππειο και το Πεδίον του Άρεως.

Κάμερες οπωσδήποτε. Οι στρατηγοί της ΕΛ.ΑΣ. έχουν ζητήσει επιτακτικά την επιτάχυνση των διαδικασιών για το ξεμπλοκάρισμα της χρήσης των καμερών. Στις προτάσεις τους περιλαμβάνεται, εκτός από τη χρήση των ήδη υπαρχόντων καμερών στο κέντρο της Αθήνας, να τοποθετηθούν επιπλέον κάμερες σε κομβικά, όπως υποστηρίζουν, σημεία. Ως τέτοια έχουν οριστεί οι οδοί Σόλωνος, Χαριλάου Τρικούπη, Ιπποκράτους, Ακαδημίας, Εμμ. Μπενάκη, Ασκληπιού, Ομήρου, Αμερικής, Μασσαλίας, από τα οποία η ΕΛ.ΑΣ. θέλει να ελέγχει κινήσεις από τα Εξάρχεια.

Υπάρχουν φόβοι και για τρομοκρατικό χτύπημα

Ετοιμάζουν διαγωνισμό για σκυλιά και εκπαιδευτές

Η Ελληνική Αστυνομία έχει ήδη απευθυνθεί στο Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, προκειμένου να της δοθούν εκπαιδευτές και σκύλοι. Η Αστυνομία, που επείγεται για την απόκτηση των τετράποδων, απευθύνθηκε στην Αεροπορία η οποία τους χρησιμοποιεί για τη φύλαξη των αεροδρομίων και οι εκπαιδευτές της έχουν την εμπειρία που χρειάζεται η ΕΛ.ΑΣ.

Επισήμως, η Αστυνομία αναζητά σκύλους που θα χρησιμοποιούνται σε πεζές περιπολίες και θα έχουν την εκπαίδευση να σταματούν κακοποιούς. Ετοιμάζεται διαγωνισμός και για επιπλέον εκπαιδευτές και, αναλόγως με τον αριθμό των κουταβιών και των σκύλων που θα μπορεί να διαθέσει η Αεροπορία, θα υπάρξει και διαγωνισμός για την προμήθεια σκύλων από το εξωτερικό. Στο τραπέζι πάντως έχουν πέσει προτάσεις από ανώτερους αξιωματικούς να οι σκύλοι χρησιμοποιούνται και ως αποτρεπτικό μέσο για διαδηλώσεις, κάτι που σε αρχική φάση απορρίπτει το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ.
Έρχονται σύντομα οι αύρες με το κανονάκι νερού

Αύρες. Πρόκειται για οχήματα τα οποία διαθέτουν δεξαμενή με νερό και κανονάκι εκτόξευσής του. Χρησιμοποιούνται από πολλές αστυνομίες για τη διάλυση μεγάλων διαδηλώσεων και θεωρούνται ιδιαίτερα αποτελεσματικά «όπλα». Η Ελληνική Αστυνομία διέθετε στο παρελθόν αύρες, οι οποίες όμως από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 είχαν χαρακτηριστεί ως δυσκίνητα οχήματα και αποσύρθηκαν.

Προβλέπεται η άμεση παράδοση δύο τέτοιων οχημάτων στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, ενώ το υπουργείο Εσωτερικών έχει εκδηλώσει την πρόθεση να προμηθευτεί συνολικά 8 οχήματα, τα οποία θα δοθούν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Όπως υποστηρίζουν στα «ΝΕΑ» ανώτεροι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ., «τα οχήματα που θα έρθουν θα είναι σχετικά μικρά και θα έχουν κυρίως σκοπό το σβήσιμο πύρινων φραγμάτων από κάδους, λάστιχα ή Ι.Χ. που δημιουργούν διαδηλωτές».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ Θοδωρή Ηλιόπουλο

Έντυπη Έκδοση
Εψιλον, Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ

Θοδωρής Ηλιόπουλος

«ΠΗΡΑ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ «ΔΕΚΕΜΒΡΗ», ΚΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΤΑ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΝΤΙΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ (dida@enet.gr)

Οκτώ μήνες προφυλακισμένος για τα γεγονότα του Δεκέμβρη, τον τελευταίο και σε απεργία πείνας. Η αναμενόμενη αποφυλάκιση τον Ιούλιο δεν ήρθε, το θέατρο παραλόγου των κατηγοριών συνεχίστηκε και ο Θοδωρής παραμένει έγκλειστος. Αλλά αγωνιστής. Αυτή τη φορά «όπλο» του, το ίδιο του το σώμα. Μας μίλησε τηλεφωνικά από τις φυλακές Κορυδαλλού. Εκεί απ’ όπου βλέπει το εκδικητικό πρόσωπο του κράτους, την Ελλάδα της βίας και της καταστολής, αλλά και μια άλλη Ελλάδα της ανήσυχης νεολαίας, της αλληλεγγύης, της πίστης σε ιδανικά. Επιμένοντας στην αθωότητά του και στα πιστεύω του. Πληρώνοντας ακριβά και για τα δυο.

Ακούω τη φωνή του με διακοπές από μεγάφωνα που ουρλιάζουν διαταγές και παραγγέλματα στους φυλακισμένους του Κορυδαλλού. Είναι εξαιρετικά ευγενής, χαμηλών τόνων, δυνατός μέσα στην αδυναμία του. Εύθραυστος πια, αλλά αποφασισμένος, στην καρδιά του Αυγούστου που δεν υπάρχουν ειδήσεις, δίνει τη μάχη για την ελευθερία του με το μοναδικό όπλο που του έχει απομείνει: το ίδιο του το σώμα. Για πάνω από ένα μήνα, ο μοναδικός τώρα πια φυλακισμένος του Δεκέμβρη, είναι σε απεργία πείνας. Παρόλο που έχει χάσει 12 κιλά, η πίεσή του έχει πέσει και παθαίνει υπογλυκαιμικά σοκ και παρόλο που οι γιατροί επιμένουν πως τώρα πια μπορεί να πάθει μη αναστρέψιμες βλάβες σε ζωτικά όργανά του, η διεύθυνση των φυλακών αρνείται να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο. Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος δηλώνει αθώος. Ενας όμηρος.

Το κράτος σε διώκει για ποινικά αδικήματα, κακουργήματα και πλημμελήματα, και σε θεωρεί τόσο επικίνδυνο που δεν σε αποφυλακίζει με περιοριστικούς όρους. Πώς νιώθεις γι’ αυτό;

«Από τις 18 Δεκεμβρίου βρέθηκα πρωταγωνιστής στο θέατρο του παραλόγου. Με συνέλαβαν στο σωρό, καθώς περπατούσα στην Ακαδημίας με τους φίλους μου. Πέντε διμοιρίες των ΜΑΤ κύκλωσαν καμιά 10αριά ανθρώπους. Αρχισα να τρέχω και δυο από αυτούς με πρόλαβαν, με πέταξαν κάτω κι άρχισαν να με κλωτσάνε στο κεφάλι ουρλιάζοντας «τώρα θα δεις τι θα πάθεις». Δεν είχα ιδέα τι θα μπορούσα να πάθω. Τελικά, αυτό που έπαθα είναι πως βρέθηκα κατηγορούμενος για τρία κακουργήματα. Σύμφωνα με την ανακρίτρια, ήμουν τη στιγμή της σύλληψής μου έξω από τη Νομική και πέταγα μολότοφ. Η μοναδική μαρτυρία που υπάρχει γι’ αυτό είναι των δυο ΜΑΤατζήδων που με συνέλαβαν. Οταν δε η ανακρίτρια τους ρώτησε αν θα με αναγνώριζαν στο δρόμο κι εκείνοι απάντησαν θετικά, η ανακρίτρια σήκωσε το δάχτυλο, με έδειξε και τους είπε «αυτός είναι;». Με έδωσε δηλαδή η ίδια. Φυσικά και οι ΜΑΤατζήδες… με αναγνώρισαν. Από τότε δεν με αποφυλακίζουν γιατί στην πραγματικότητα με χρειάζονται ως όμηρο. Από τους συλληφθέντες λίγοι είναι αυτοί που πήραν θέση για το Δεκέμβρη. Δεν λέω ότι ήταν υποχρεωμένοι. Εγώ πήρα θέση κι αντιμετωπίζω τα αντίποινα του κράτους».

Πώς έζησες τα γεγονότα του Δεκέμβρη;

«Ο πατέρας μου είναι στα τελευταία του κι έχει αλτσχάιμερ κι η μάνα μου είναι 83 χρόνων και δεν μπορεί να τον φροντίσει. Για αυτό μπόρεσα να κατέβω στους δρόμους δυστυχώς μόνο δυο φορές. Ηταν μια πολύ καλή ευκαιρία να συζητήσεις και να προβληματιστείς, να προτείνεις λύσεις, να ανταλλάξεις ιδέες. Κάποιοι, άδηλων συμφερόντων, διαβάζουν τα γεγονότα σαν τις κλαίουσες ιτιές, κλαυθμηρίζουν για τον όλεθρο και την καταστροφή. Ομως ο Δεκέμβρης γέννησε ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης και, κυρίως, ξεκόλλησε τα παιδιά από τα playstations και τα internet cafe. Είναι αφελές κι άδικο να λες πως τα παιδιά βγήκαν στο δρόμο μόνο για να εκτονώσουν την οργή τους. Τα ιδανικά και τα όνειρά τους διεκδίκησαν».

Ποια ήταν η αντίληψή σου για το κράτος πριν και ποια είναι τώρα;

«Αν σου πω, θα με κλείσουν ισόβια… Αστειεύομαι. Δεν θέλω να βάζω ταμπέλες στον εαυτό μου τύπου αναρχικός ή αντιεξουσιαστής. Είμαι οραματιστής της άμεσης δημοκρατίας, του συν-αποφασίζειν και συν-πράττειν. Κατά την εφηβεία μου, είχα γοητευτεί με τη φιλοσοφία του αναρχισμού από τον Ζήνωνα και τους κυνικούς φιλόσοφους μέχρι τον Ενρίκο Μαλατέστα. Ακόμη και σήμερα, παραμένω γοητευμένος. Αγωνίζομαι για έναν διαφορετικό κόσμο. Οχι με μολότοφ και πέτρες, αλλά με ιδέες και κείμενα. Δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος στον οποίο το κράτος δείχνει το εκδικητικό του πρόσωπο. Αυτό που τους ενοχλεί, αυτό που καταστέλλουν δεν είναι η δράση μου, αλλά η στάση μου και η άποψή μου. Μου φόρτωσαν ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο, αγνόησαν τις αποδείξεις που προσκόμισα για την αθωότητά μου. Το θέμα για το κράτος είναι ότι επιμένω να σκέφτομαι. Και να σκέφτομαι διαφορετικά. Υπό αυτή την έννοια, αύριο το πρωί μπορείς να βρεθείς στη θέση μου, εσύ κι ο οποισδήποτε».

Φοβάσαι τώρα πια τη χώρα που τη λένε Ελλάδα;

«Οχι. Είναι τρομακτικό να περπατάς στην Ακαδημίας και μετά να βρίσκεσαι σε ένα κελί για μήνες, αλλά έχω τόσο μεγάλη επιθυμία να ζήσω που δεν φοβάμαι. Κι επίσης, εκτός από την Ελλάδα της βίας και της καταστολής, βλέπω και μια άλλη Ελλάδα της ανήσυχης νεολαίας, της αλληλεγγύης, της πίστης σε ιδανικά».

Γιατί επέλεξες την απεργία πείνας;

«Οταν κάποιος ξεκινάει απεργία πείνας, κανονικά πρέπει να τον εξετάσει οδοντίατρος -τα δόντια παθαίνουν πρώτα ζημιά- και ψυχίατρος για να αποδειχθεί ότι δεν είναι αυτοκαταστροφικός. Παρόλο που αυτό δεν έγινε στην περίπτωσή μου, θέλω να σας διαβεβαιώσω πως δεν είμαι αυτοκτονικός, δεν θέλω καθόλου να πεθάνω. Ούτε θέλω να πάθω κάποια ανήκεστο βλάβη που θα με αφήσει ανάπηρο για όλη μου τη ζωή. Βεβαίως, όπως μου εξήγησε η γιατρός που με παρακολουθεί, μετά την 30ή ημέρα απεργίας, αρχίζουν τα πολύ σοβαρά προβλήματα, μπορεί να εκπέσουν ζωτικά σου όργανα. Ομως πραγματικά δεν μου έχει μείνει άλλος τρόπος. Το σώμα μου είναι το ύστατο όπλο».

Η απεργία πείνας φλερτάρει με το θάνατο;

«Κάθε τι φλερτάρει με το θάνατο. Αν είσαι μετανάστης, μια επίσκεψη στην παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήμονα μπορεί αυτομάτως να σημάνει και το θάνατό σου. Ή αν είσαι εργάτης σε κάποιο εργοστάσιο. Ή αν είσαι ποδηλάτης στους δρόμους της Αθήνας. Η απεργία πείνας σε φέρνει μερικά βήματα πριν το θάνατο, αλλά και πιο κοντά στην ελευθερία. Ως ξένος που είμαι στον κόσμο των αφεντικών, ως εργάτης, ως ποδηλάτης δεν φοβήθηκα το θάνατο. Ως απεργός πείνας ζω με την ελπίδα της απελευθέρωσης κι όχι με το φόβο του θανάτου».

Είσαι ερωτευμένος, ετοιμαζόσουν για την απελευθέρωσή σου τον Ιούλιο κι ένα κοινό σπίτι με την αγαπημένη σου. Τι λέτε τώρα;

«Μιλάμε καθημερινά ατελείωτες ώρες, μου γράφει και της γράφω, σχεδιάζουμε τη ζωή μας μετά.. Είμαστε πολύ δεμένοι οι δυό μας, τα αντιμετωπίζουμε σαν ομάδα. Η φυλακή ορίζει την ελευθερία του σώματος, όχι της ψυχής σου.. Κάθε φορά που κλείνουμε το τηλέφωνο, εκείνη μου λέει venceremos. Είμαστε νέοι, ερωτευμένοι κι έχουμε τόσα όμορφα πράγματα να ζήσουμε μαζί. Και θα νικήσουμε».

Τι όνειρα βλέπεις;

«Στην αρχή έβλεπα εφιάλτες. Με καθημερινό αγώνα, κατάφερα όχι μόνο να αποβάλω οτιδήποτε θα μπορούσε να με τσακίσει, αλλά να βλέπω όνειρα με δύναμη και χαρά. Εχω επιλέξει να ζήσω δημιουργικά αυτό το επεισόδιο της ζωής μου».

Τι έμαθες στη φυλακή;

«Κάθε φυλακή είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Βλέπεις από καταδικασμένους για οικονομικά εγκλήματα που κι εδώ τους ενδιαφέρει να κάνουν μπίζνες, μέχρι παιδεραστές. Αλλά βλέπεις και πολλούς αθώους, ανθρώπους που δεν είχαν χρήματα για έναν καλό δικηγόρο ή για να πληρώσουν την εγγύηση. Πριν μπω μέσα ήμουν απόλυτος, πίστευα πως… οι κακοί είναι στη φυλακή. Εδώ όμως αναγκάζεσαι να καταλάβεις πως το κακό είναι σχετικό, να παραδεχθείς πως δυνητικά φονιάς θα μπορούσε να είναι ο καθένας σε μια δοσμένη συγκυρία.
»Υπάρχουν τα πάντα μέσα μας. Στη φυλακή μαθαίνεις καινούριους κώδικες και, κυρίως, να μην εμπιστεύεσαι κανέναν. Και μερικούς τρόπους οι οποίοι σου διευκολύνουν τη ζωή. Εδώ ζεις με τα ελάχιστα. Αυτά που έξω θεωρούμε σκουπίδα, μέσα είναι χρήσιμα. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι για να καλύψεις τα ράφια με κουρτίνα, χρησιμοποιείς αντί για κόλλα καμμένες μπατονέτες;»

Οι συγκρατούμενοί σου πώς σε αντιμετωπίζουν;

«Ανέκαθεν υπήρχε σεβασμός για τους πολιτικούς κρατούμενους από τους ποινικούς, αν και δεν θέλω να κάνω διαχωρισμό. Ολοι είμαστε έγκλειστοι κι έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε τα ίδια προβλήματα. Κι εμείς, αν και πολιτικοί, αντιμετωπίζουμε το ποινικό δίκαιο. Οι συγκρατούμενοί μου μού συμπαρίστανται.
»Ο Νίκος Τσουβαλάκης άρχισε κι αυτός απεργία πείνας την ίδια μέρα με εμένα σε ένδειξη αλληλεγγύης. Αλλοι κρατούμενοι κάνουν αποχή συσσιτίου. Οι περισσότεροι με στηρίζουν με απλές καθημερινές πράξεις: με επισκέπτονται στο κελί, μου δανείζουν βιβλία, μου παραχωρούν τη σειρά τους στο τηλέφωνο».

Πώς είναι το κελί σου;

«Είσαι 18 ώρες το 24ωρο κλεισμένος μέσα σε ένα χώρο το πολύ 8 τετραγωνικά μέτρα μαζί με άλλους τρεις. Η θέρμανση δεν επαρκεί. Κατσαρίδες και αρουραίοι κάνουν συχνά την εμφάνισή τους. Οι τουαλέτες βρίσκονται σε ένα υπόγειο με σπασμένα τζάμια και κρύο νερό».

Οι κρατούμενοι λένε πως ο μεγαλύτερος αντίπαλος είναι ο χρόνος. Πώς περνάς τις μέρες σου;

«Υπάρχει η θεωρία πως όσο πιο πολύ κοιμάσαι, τόσο πιο γρήγορα φυλακή βγάζεις. Εγώ υποστηρίζω ότι όσο πιο πολύ κοιμάσαι, τόσο λιγότερο ζεις. Τώρα πια που δεν μπορώ να περπατήσω, διαβάζω στο κελί, γράφω, ζωγραφίζω, ακούω μουσική, φτιάχνω χειροποίητες κατασκευές από φθηνά υλικά».

Τι σε εμπνέει;

«Οι διάδρομοι, τα κάγκελα και τα συρματοπλέγματα. Ολα αυτά μ’ έβαλαν στη διαδικασία να δημιουργήσω μια άλλη πραγματικότητα από λέξεις και ζωγραφιές».

Τι θα έλεγες αν είχες μπροστά σου τον υπουργό Δικαιοσύνης;

«Ενα ποίημα του Τίτου Πατρίκιου: «Ξεριζώνω τις λέξεις μία μία απ’ το λαρύγγι μου/ αν στάζουν αίμα/ τύλιξτες στο μαντήλι σου/ τύλιξτες με μπαμπάκι/ ή πάλι πιάσε τις με τη λαβίδα και πες: ‘έτσι τα λέει, για εντύπωση’/ Κάνε επιτέλους ό,τι θες / Ομως δεν φτάνει πια η σιωπή / Δεν φτάνουν πια τα λόγια / Ξεριζώνω μία μία σκέτες λέξεις / και σου τις στέλνω»».

Πώς ονειρεύεσαι τη ζωή σου μετά τη φυλακή;

«Απλή ως προς το ζην, πολύπλοκη ως προς τη σκέψη, και θέλω να κάνουμε ένα πιτσιρίκι που δεν θα μ’ αφήνει σε ησυχία!»

Επειτα από όλη αυτή την ταλαιπωρία, θα ξαναβγείς στους δρόμους;

«Φυσικά. Με τη μόνη διαφορά ότι θα είμαι πανέτοιμος να αντιμετωπίσω το στημένο κατηγορητήριο. Αλλωστε, πάντα έβγαινα στο δρόμο με μοναδική κουκούλα το πρόσωπό μου».